طیبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
در [[روایات]] فراوانی، طیبه، [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی {{صل}} است. [[مدینه]] را طیبه و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده می‌‏شد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]] {{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و طیبه نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: طیبه از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref> لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>.  
در [[روایات]] فراوانی، طیبه، محل زندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی {{صل}} است. [[مدینه]] را طیبه و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده می‌‏شد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]] {{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و طیبه نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: طیبه از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref> لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>.  


[[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشه‏‌گیری و کناره‌‏جویی از دیگران است. طیبه "[[مدینه]]" خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آن‏جا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{متن حدیث|لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة‏‏‏‏‏‏}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>.
[[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشه‏‌گیری و کناره‌‏جویی از دیگران است. طیبه "[[مدینه]]" خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آن‏جا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{متن حدیث|لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة‏‏‏‏‏‏}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>.

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۳

مقدمه

در روایات فراوانی، طیبه، محل زندگی حضرت مهدی (ع)‏ در طول غیبت، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی (ص) است. مدینه را طیبه و طابه نامند؛ چرا که مدینه پیش از آن یثرب خوانده می‌‏شد و یثرب از ریشه ثرب به معنای فساد است. پیامبر (ص) از بردن نام یثرب نهی فرمود و آن را طابه و طیبه نامید که به معنای پاک و پاکیزه است. گفته شده: طیبه از طیب و طاهر است؛ به سبب خلوص آن و طهارتش از شرک[۱].

ابوبصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است: "صاحب این امر، از غیبتی ناگزیر است و در غیبت خود، ناچار از گوشه‏‌گیری و کناره‌‏جویی از دیگران است. طیبه "مدینه" خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آن‏جا وحشت و ترسی نیست[۲].

همچنین ابوهاشم جعفری گوید: به امام حسن عسکری (ع) عرض کردم: "بزرگواری شما مانع آن است که من از شما پرسش کنم. اجازه بفرمایید بپرسم. حضرت فرمود: بپرس. گفتم: آقای من! آیا برای شما فرزندی هست؟ فرمود: بله. گفتم: اگر اتفاق ناگواری برای شما رخ داد، در کجا او را جست ‏وجو کنم؟ فرمود: در مدینه"[۳].[۴]

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳
  2. «لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة‏‏‏‏‏‏»، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱
  3. کتاب الغیبة، ص ۲۳۲، ح ۱۹۹، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸، ح ۲
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۹۷ - ۲۹۸؛ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۹۰.