ریاضت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
واژه | واژه ریاضت در لغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن [[تأدیب]] و تمرین و وادار کردن حیوان بر [[رفتار]] مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند می‌باشد. | ||
ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن [[تربیت]] و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از [[سرکشی]] در برابر دستور او و پیرو [[عقل]] شدن است<ref>مجمع البحرین، واژه «روض»</ref>. | ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن [[تربیت]] و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از [[سرکشی]] در برابر دستور او و پیرو [[عقل]] شدن است<ref>مجمع البحرین، واژه «روض»</ref>. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۹: | ||
ریاضت نفس با شیوهای غیر [[مشروع]]، از قبیل آنچه صوفیان انجام میدهند، [[بدعت]] و [[حرام]] است. <ref>مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰</ref> | ریاضت نفس با شیوهای غیر [[مشروع]]، از قبیل آنچه صوفیان انجام میدهند، [[بدعت]] و [[حرام]] است. <ref>مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰</ref> | ||
[[رهبانیت]] از ریاضت‌هایی است که در [[اسلام]] از آن [[نهی]] شده است | [[رهبانیت]] از ریاضت‌هایی است که در [[اسلام]] از آن [[نهی]] شده است<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، ص ۲۱۲-۲۱۳.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۴
مقدمه
واژه ریاضت در لغت درباره حیوان به کار رفته و مراد از آن تأدیب و تمرین و وادار کردن حیوان بر رفتار مورد نظر صاحبش و بازداشتن آن از حرکات ناپسند می‌باشد.
ریاضت نفس از همین معنا گرفته شده و مراد از آن تربیت و وادار ساختن نفس بر اطاعت از مولا و بازداشتن آن از سرکشی در برابر دستور او و پیرو عقل شدن است[۱].
ریاضت و تهذیب نفس با شیوه و روشی که در آیات و روایات توصیه شده، افضل اعمال و برترین عبادت است که از آن به جهاد اکبر تعبیر شده است.
ریاضت نفس با واداشتن آن بر حرکت در صراط مستقیم؛ یعنی عمل به اوامر و اجتناب از نواهی شارع مقدس در اندیشه، گفتار و رفتار و بازداشتن نفس از سرکشی و عصیان در برابر اوامر و نواهی او تحقق مییابد.
نتیجه ریاضت، طهارت نفس از صفات ناپسندی همچون بخل، حسد، کبر، حرص بر دنیا، و آراسته شدن به صفات پسندیدهای همچون جود، شجاعت، غیرت، طمأنینه، خضوع در برابر حق و فروتنی است.
ریاضت نفس با شیوهای غیر مشروع، از قبیل آنچه صوفیان انجام میدهند، بدعت و حرام است. [۲]
رهبانیت از ریاضت‌هایی است که در اسلام از آن نهی شده است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، واژه «روض»
- ↑ مستمسک العروة ۱۴/ ۲۹ ـ ۳۰
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، ص ۲۱۲-۲۱۳.