بنی حری بن کعب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = مذحج | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== بنی حریّ از شاخه‌های قبیله جعفی‌اند که نسب از حریّ بن کعب بن سعد بن عوف بن حریم بن جعفیّ می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۰.</ref>. نسل...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'جعفی‌اند' به 'بنی‌جعفی هستند')
 
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
بنی حریّ از شاخه‌های [[قبیله]] جعفی‌اند که [[نسب]] از حریّ بن کعب بن سعد بن عوف بن حریم بن جعفیّ می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۰.</ref>. [[نسل]] حریّ بن کعب توسط پسرش سفیان و سپس از طریق نوه‌اش عبدالحارث انتشار یافت<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از جمله [[رجال]] معروف آنان می‌توان از [[عکرمة بن حمیر بن عبدالحارث]] از اشراف [[بنی جعفی]] و پسرش [[مبارک بن عکرمه]]<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref> نام برد. [[مبارک بن عکرمة بن حمیر بن عبد الحارث]] از سوی [[خالد بن عبداللّه قسری]] عهده‌دار [[حکومت]] «[[نهر الملک]]»<ref>«نهر الملک» رستاقی بود وسیع در بغداد بعد نهر عیسی که گفته شده است مشتمل بر ۳۶۰ روستا بوده است. (حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۲۴)</ref> و «[[باروسما]]»<ref>«باروسما» نام دو ناحیه از سواد بغداد یکی باروسمای علیا و دیگر باروسمای سفلی. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۲۰).</ref> گردید. وی در ایام امارت [[یوسف بن عمر]] بر [[عراق]] نیز، به امارت [[شهر]] «[[بهرسیر]]»<ref>«بهرسیر» از نواحی سواد بغداد در نزدیکی مدائن. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۵).</ref> برگزیده شد<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از اقدامات عمرانی وی حفر چاهی در [[کوفه]] به نام «[[بئر]] مبارک» بود<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۹. ابن درید از او با نام «براء بن عکرمه» یاد کرده و مکان این چاه را، قبرستان جعفی کوفه گفته است. (ابن درید، الاشتقاق، ج‌۱، ص۴۰۹).</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
بنی حریّ از شاخه‌های [[قبیله]] [[بنی‌جعفی]] هستند که [[نسب]] از حریّ بن کعب بن سعد بن عوف بن حریم بن جعفیّ می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۰.</ref>. [[نسل]] حریّ بن کعب توسط پسرش سفیان و سپس از طریق نوه‌اش عبدالحارث انتشار یافت<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از جمله [[رجال]] معروف آنان می‌توان از [[عکرمة بن حمیر بن عبدالحارث]] از اشراف [[بنی جعفی]] و پسرش [[مبارک بن عکرمه]]<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref> نام برد. [[مبارک بن عکرمة بن حمیر بن عبد الحارث]] از سوی [[خالد بن عبداللّه قسری]] عهده‌دار [[حکومت]] «[[نهر الملک]]»<ref>«نهر الملک» رستاقی بود وسیع در بغداد بعد نهر عیسی که گفته شده است مشتمل بر ۳۶۰ روستا بوده است. (حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۲۴)</ref> و «[[باروسما]]»<ref>«باروسما» نام دو ناحیه از سواد بغداد یکی باروسمای علیا و دیگر باروسمای سفلی. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۲۰).</ref> گردید. وی در ایام امارت [[یوسف بن عمر]] بر [[عراق]] نیز، به امارت [[شهر]] «[[بهرسیر]]»<ref>«بهرسیر» از نواحی سواد بغداد در نزدیکی مدائن. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۵).</ref> برگزیده شد<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از اقدامات عمرانی وی حفر چاهی در [[کوفه]] به نام «[[بئر]] مبارک» بود<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۹. ابن درید از او با نام «براء بن عکرمه» یاد کرده و مکان این چاه را، قبرستان جعفی کوفه گفته است. (ابن درید، الاشتقاق، ج‌۱، ص۴۰۹).</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۱

مقدمه

بنی حریّ از شاخه‌های قبیله بنی‌جعفی هستند که نسب از حریّ بن کعب بن سعد بن عوف بن حریم بن جعفیّ می‌برند[۱]. نسل حریّ بن کعب توسط پسرش سفیان و سپس از طریق نوه‌اش عبدالحارث انتشار یافت[۲]. از جمله رجال معروف آنان می‌توان از عکرمة بن حمیر بن عبدالحارث از اشراف بنی جعفی و پسرش مبارک بن عکرمه[۳] نام برد. مبارک بن عکرمة بن حمیر بن عبد الحارث از سوی خالد بن عبداللّه قسری عهده‌دار حکومت «نهر الملک»[۴] و «باروسما»[۵] گردید. وی در ایام امارت یوسف بن عمر بر عراق نیز، به امارت شهر «بهرسیر»[۶] برگزیده شد[۷]. از اقدامات عمرانی وی حفر چاهی در کوفه به نام «بئر مبارک» بود[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۰.
  2. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.
  3. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.
  4. «نهر الملک» رستاقی بود وسیع در بغداد بعد نهر عیسی که گفته شده است مشتمل بر ۳۶۰ روستا بوده است. (حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۲۴)
  5. «باروسما» نام دو ناحیه از سواد بغداد یکی باروسمای علیا و دیگر باروسمای سفلی. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۲۰).
  6. «بهرسیر» از نواحی سواد بغداد در نزدیکی مدائن. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۵).
  7. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.
  8. بلاذری، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۹. ابن درید از او با نام «براء بن عکرمه» یاد کرده و مکان این چاه را، قبرستان جعفی کوفه گفته است. (ابن درید، الاشتقاق، ج‌۱، ص۴۰۹).
  9. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.