بنی حری بن کعب: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی حریّ از شاخه‌های [[قبیله]] جعفی‌اند که [[نسب]] از حریّ بن کعب بن سعد بن عوف بن حریم بن جعفیّ می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۰.</ref>. [[نسل]] حریّ بن کعب توسط پسرش سفیان و سپس از طریق نوه‌اش عبدالحارث انتشار یافت<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از جمله [[رجال]] معروف آنان می‌توان از [[عکرمة بن حمیر بن عبدالحارث]] از اشراف [[بنی جعفی]] و پسرش [[مبارک بن عکرمه]]<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref> نام برد. [[مبارک بن عکرمة بن حمیر بن عبد الحارث]] از سوی [[خالد بن عبداللّه قسری]] عهده‌دار [[حکومت]] «[[نهر الملک]]»<ref>«نهر الملک» رستاقی بود وسیع در بغداد بعد نهر عیسی که گفته شده است مشتمل بر ۳۶۰ روستا بوده است. (حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۲۴)</ref> و «[[باروسما]]»<ref>«باروسما» نام دو ناحیه از سواد بغداد یکی باروسمای علیا و دیگر باروسمای سفلی. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۲۰).</ref> گردید. وی در ایام امارت [[یوسف بن عمر]] بر [[عراق]] نیز، به امارت [[شهر]] «[[بهرسیر]]»<ref>«بهرسیر» از نواحی سواد بغداد در نزدیکی مدائن. (حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۱۵).</ref> برگزیده شد<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۱۳.</ref>. از اقدامات عمرانی وی حفر چاهی در [[کوفه]] به نام «[[بئر]] مبارک» بود<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۹. ابن درید از او با نام «براء بن عکرمه» یاد کرده و مکان این چاه را، قبرستان جعفی کوفه گفته است. (ابن درید، الاشتقاق، ج‌۱، ص۴۰۹).</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>