اسحاق بن عمار صیرفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسحاق بن عمار صیرفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسحاق بن عمار صیرفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابویعقوب اسحاق بن عمار بن حیان صیرفی کوفی فطحی تغلبی]] از [[موالی]] [[بنی تغلب]] و از [[یاران]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{ع}} بوده<ref>رجال البرقی، ص۲۸.</ref> و از آن دو حضرت روایاتی نقل کرده است. ابویعقوب از علمای بزرگ و مشهور [[امامیه]]، [[موثق]] و مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳؛ لسان المیزان، ج۱، ص۳۶۷؛ اعیان الشیعه، ج ۳، ص۲۷۲.</ref> و [[ثروتمند]] بوده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.</ref> برخی او را [[فطحی مذهب]] دانسته‌اند.<ref>رجال ابن داود، ص۵۲؛ خلاصة الاقوال، ص۲۰۰.</ref> افرادی مثل [[غیاث بن کلوب]]،<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.</ref> [[علی بن اسماعیل بن عمار]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.</ref> و [[محمد بن سلیمان دیلمی]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.</ref> از وی [[روایت]] کرده‌اند. او تألیفاتی از جمله نوادر داشته<ref>قاموس الرجال، ج ۱، ص۴۹۳.</ref> که با عناوین کتاب الحدیث و اصل هم ذکر شده است. عده‌ای از [[رجالیون]] ایشان را با [[اسحاق بن عمار بن موسی فطحی ساباطی]] یکی دانسته‌اند،<ref>الذریعه، ج ۲، ص۱۴۱ و ج۶، ص۳۱۳.</ref> از این رو به نظر می‌‌رسد که برخی اطلاعات آن دو مختلط شده و ابویعقوب نیز فطحی قلمداد گردیده است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص 167 - 168.</ref> | [[ابویعقوب اسحاق بن عمار بن حیان صیرفی کوفی فطحی تغلبی]] از [[موالی]] [[بنی تغلب]] و از [[یاران]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{ع}} بوده<ref>رجال البرقی، ص۲۸.</ref> و از آن دو حضرت روایاتی نقل کرده است. ابویعقوب از علمای بزرگ و مشهور [[امامیه]]، [[موثق]] و مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳؛ لسان المیزان، ج۱، ص۳۶۷؛ اعیان الشیعه، ج ۳، ص۲۷۲.</ref> و [[ثروتمند]] بوده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.</ref> برخی او را [[فطحی مذهب]] دانسته‌اند.<ref>رجال ابن داود، ص۵۲؛ خلاصة الاقوال، ص۲۰۰.</ref> افرادی مثل [[غیاث بن کلوب]]،<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.</ref> [[علی بن اسماعیل بن عمار]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.</ref> و [[محمد بن سلیمان دیلمی]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.</ref> از وی [[روایت]] کرده‌اند. او تألیفاتی از جمله نوادر داشته<ref>قاموس الرجال، ج ۱، ص۴۹۳.</ref> که با عناوین کتاب الحدیث و اصل هم ذکر شده است. عده‌ای از [[رجالیون]] ایشان را با [[اسحاق بن عمار بن موسی فطحی ساباطی]] یکی دانسته‌اند،<ref>الذریعه، ج ۲، ص۱۴۱ و ج۶، ص۳۱۳.</ref> از این رو به نظر می‌‌رسد که برخی اطلاعات آن دو مختلط شده و ابویعقوب نیز فطحی قلمداد گردیده است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص 167 - 168.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. اسحاق بن عمار صیرفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسحاق بن عمار صیرفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابویعقوب اسحاق بن عمار بن حیان صیرفی کوفی فطحی تغلبی از موالی بنی تغلب و از یاران امام صادق و امام کاظم(ع) بوده[۱] و از آن دو حضرت روایاتی نقل کرده است. ابویعقوب از علمای بزرگ و مشهور امامیه، موثق و مورد اعتماد[۲] و ثروتمند بوده است.[۳] برخی او را فطحی مذهب دانسته‌اند.[۴] افرادی مثل غیاث بن کلوب،[۵] علی بن اسماعیل بن عمار[۶] و محمد بن سلیمان دیلمی[۷] از وی روایت کرده‌اند. او تألیفاتی از جمله نوادر داشته[۸] که با عناوین کتاب الحدیث و اصل هم ذکر شده است. عده‌ای از رجالیون ایشان را با اسحاق بن عمار بن موسی فطحی ساباطی یکی دانسته‌اند،[۹] از این رو به نظر می‌‌رسد که برخی اطلاعات آن دو مختلط شده و ابویعقوب نیز فطحی قلمداد گردیده است.[۱۰]
جستارهای وابسته
- اسماعیل بن عمار صیرفی (برادر)
- محمد بن اسحاق بن عمار صیرفی (فرزند)
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال البرقی، ص۲۸.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳؛ لسان المیزان، ج۱، ص۳۶۷؛ اعیان الشیعه، ج ۳، ص۲۷۲.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.
- ↑ رجال ابن داود، ص۵۲؛ خلاصة الاقوال، ص۲۰۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۴۰۸.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹۳.
- ↑ قاموس الرجال، ج ۱، ص۴۹۳.
- ↑ الذریعه، ج ۲، ص۱۴۱ و ج۶، ص۳۱۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 167 - 168.