حضرت اشعیا {{ع}} یکى از [[پیامبران]] [[بنی‌اسرائیل]] است که به آمدن [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[حضرت محمد]] {{صل}} [[بشارت]] داد. "شعیا" نیز گویند و نسبش به [[حضرت سلیمان]] {{ع}} مى‌رسد<ref>معارف و معاریف، ج ۶، ص ۵۰۴</ref>. در کتاب اشعیاى نبى، بشارت‌هاى فراوانى درباره [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} آمده است<ref>ادیان و مهدویت، محمد بهشتى، ص ۲۳. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۵.</ref>
پاتیکل از کتب مقدسه هندیان است و [[صاحب]] آن از اعاظم کفره [[هند]] است و به [[گمان]] پیروانش، [[صاحب]] [[کتاب آسمانی]] است. در آن کتاب بشارت ظهور مبارک [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آمده است<ref>ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۹۱.</ref>
دید از کتب مقدسه هندیان است که در آن، [[بشارت ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آمده است<ref>ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۶.</ref>
زبور جمع "زبر" به‌معنای نوشته و مکتوب است. هر کتابی [[زبور]] است، اما بیشتر، کتاب [[پیغمبر]] [[داوود]] {{ع}} بدین‌نام خوانده می‌شود و این کتاب، در شب هیجدهم [[ماه رمضان]] نازل شده است<ref>بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۳۳.</ref>. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>سوره انبیاء، ۱۰۵.</ref>؛ این [[آیه شریفه]] به [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[تفسیر]] شده است. در باب [[حقوق]] اقلیت‌ها در [[حکومت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آمده است که وقتی [[حضرت]] [[ظهور]] کرد، بین [[اهل زبور]] با [[زبور]] [[قضاوت]] خواهد کرد<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۲۵؛ آخرین امید، داوود الهامی، ص ۲۹۹.</ref>. در کتاب [[زبور]]، تحت عنوان [[مزامیر]]، نویدهایی درباره [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به بیان‌های گوناگون داده شده است<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص ۱۹۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۵.</ref>
== پرسش مستقیم ==
* [[در چه کتاب‌هایی به ظهور امام مهدی بشارت داده شده است؟ (پرسش)]]
