حضرت اشعیا علیه السلام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

حضرت اشعیا S یکى از پیامبران بنی‌اسرائیل است که به آمدن حضرت عیسی S و حضرت محمد a بشارت داد. "شعیا" نیز گویند و نسبش به حضرت سلیمان S مى‌رسد[۱]. در کتاب اشعیاى نبى، بشارت‌هاى فراوانى درباره ظهور حضرت مهدی S آمده است[۲].[۳]

پاتیکل از کتب مقدسه هندیان است و صاحب آن از اعاظم کفره هند است و به گمان پیروانش، صاحب کتاب آسمانی است. در آن کتاب بشارت ظهور مبارک حضرت مهدی S آمده است[۴].[۵]

دید از کتب مقدسه هندیان است که در آن، بشارت ظهور حضرت مهدی S آمده است[۶].[۷]

زبور جمع "زبر" به‌معنای نوشته و مکتوب است. هر کتابی زبور است، اما بیشتر، کتاب پیغمبر داوود S بدین‌نام خوانده می‌شود و این کتاب، در شب هیجدهم ماه رمضان نازل شده است[۸]. در قرآن آمده است: وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ[۹]؛ این آیه شریفه به ظهور حضرت مهدی S تفسیر شده است. در باب حقوق اقلیت‌ها در حکومت حضرت مهدی S آمده است که وقتی حضرت ظهور کرد، بین اهل زبور با زبور قضاوت خواهد کرد[۱۰]. در کتاب زبور، تحت عنوان مزامیر، نویدهایی درباره ظهور حضرت مهدی S به بیان‌های گوناگون داده شده است[۱۱].[۱۲]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۶، ص ۵۰۴
  2. ادیان و مهدویت، محمد بهشتى، ص ۲۳.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۵.
  4. ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۹۱.
  6. ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.
  7. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۶.
  8. بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۳۳.
  9. سوره انبیاء، ۱۰۵.
  10. غیبة نعمانی، ص ۱۲۵؛ آخرین امید، داوود الهامی، ص ۲۹۹.
  11. آخرین امید، داوود الهامی، ص ۱۹۳.
  12. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۷۵.