حضرت اشعیا علیه السلام
مقدمه
حضرت اشعیا S یکى از پیامبران بنیاسرائیل است که به آمدن حضرت عیسی S و حضرت محمد a بشارت داد. "شعیا" نیز گویند و نسبش به حضرت سلیمان S مىرسد[۱]. در کتاب اشعیاى نبى، بشارتهاى فراوانى درباره ظهور حضرت مهدی S آمده است[۲].[۳]
پاتیکل از کتب مقدسه هندیان است و صاحب آن از اعاظم کفره هند است و به گمان پیروانش، صاحب کتاب آسمانی است. در آن کتاب بشارت ظهور مبارک حضرت مهدی S آمده است[۴].[۵]
دید از کتب مقدسه هندیان است که در آن، بشارت ظهور حضرت مهدی S آمده است[۶].[۷]
زبور جمع "زبر" بهمعنای نوشته و مکتوب است. هر کتابی زبور است، اما بیشتر، کتاب پیغمبر داوود S بدیننام خوانده میشود و این کتاب، در شب هیجدهم ماه رمضان نازل شده است[۸]. در قرآن آمده است: وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ[۹]؛ این آیه شریفه به ظهور حضرت مهدی S تفسیر شده است. در باب حقوق اقلیتها در حکومت حضرت مهدی S آمده است که وقتی حضرت ظهور کرد، بین اهل زبور با زبور قضاوت خواهد کرد[۱۰]. در کتاب زبور، تحت عنوان مزامیر، نویدهایی درباره ظهور حضرت مهدی S به بیانهای گوناگون داده شده است[۱۱].[۱۲]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۶، ص ۵۰۴
- ↑ ادیان و مهدویت، محمد بهشتى، ص ۲۳.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۵.
- ↑ ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۹۱.
- ↑ ادیان و مهدویت، محمد بهشتی، ص ۱۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۶.
- ↑ بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۳۳.
- ↑ سوره انبیاء، ۱۰۵.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۱۲۵؛ آخرین امید، داوود الهامی، ص ۲۹۹.
- ↑ آخرین امید، داوود الهامی، ص ۱۹۳.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۷۵.