مناظره امام رضا با مسافر بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
امام {{ع}} فرمودند: خداوند مکان را مکان کرد، بی‌آنکه مکانی داشته باشد، و چگونگی را چگونه نموده بی‌آنکه خود چگونه باشد، و بر [[قدرت]] خودش تکیه دارد.
امام {{ع}} فرمودند: خداوند مکان را مکان کرد، بی‌آنکه مکانی داشته باشد، و چگونگی را چگونه نموده بی‌آنکه خود چگونه باشد، و بر [[قدرت]] خودش تکیه دارد.


در این هنگام، آن مرد مسافر برخاست، و سر [[حضرت رضا]] {{ع}} را بوسید و گفت: [[گواهی]] می‌دهم که معبودی جز [[خدای یکتا]] نیست، و [[محمد]] {{صل}} [[رسول خدا]] است، و [[علی]] {{ع}} [[وصی رسول خدا]] {{صل}} و [[سرپرست]] [[امت]] پس از اوست، و [[پیشوایان]] [[راستگو]]، شما [[امامان]] هستید، و تو [[جانشین]] آنها هستی<ref>اصول کافی، ج۱، باب کون و مکان، حدیث دوم، ص۸۸.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۳۷.</ref>
در این هنگام، آن مرد مسافر برخاست، و سر [[حضرت رضا]] {{ع}} را بوسید و گفت: [[گواهی]] می‌دهم که معبودی جز [[خدای یکتا]] نیست، و [[محمد]] {{صل}} [[رسول خدا]] است، و [[علی]] {{ع}} وصی رسول خدا {{صل}} و [[سرپرست]] [[امت]] پس از اوست، و [[پیشوایان]] [[راستگو]]، شما [[امامان]] هستید، و تو [[جانشین]] آنها هستی<ref>اصول کافی، ج۱، باب کون و مکان، حدیث دوم، ص۸۸.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۳۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۹

مقدمه

مسافری از بلخ، به حضور حضرت امام رضا (ع) آمد و عرض کرد: من از شما مسأله‌ای می‌پرسم، اگر جواب آن را آن گونه که خودم می‌دانم بدهی، امامت تو را می‌پذیرم.

امام (ع) فرمودند: هر چه می‌خواهی بپرس. مرد مسافر گفت: به من بگو پروردگارت از چه وقت بوده؟ و چگونه بوده، و بر چه تکیه دارد؟

امام (ع) فرمودند: خداوند مکان را مکان کرد، بی‌آنکه مکانی داشته باشد، و چگونگی را چگونه نموده بی‌آنکه خود چگونه باشد، و بر قدرت خودش تکیه دارد.

در این هنگام، آن مرد مسافر برخاست، و سر حضرت رضا (ع) را بوسید و گفت: گواهی می‌دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست، و محمد (ص) رسول خدا است، و علی (ع) وصی رسول خدا (ص) و سرپرست امت پس از اوست، و پیشوایان راستگو، شما امامان هستید، و تو جانشین آنها هستی[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. اصول کافی، ج۱، باب کون و مکان، حدیث دوم، ص۸۸.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۷۳۷.