بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = مرگ | | موضوع مرتبط = مرگ | ||
| عنوان مدخل = مرگ | | عنوان مدخل = مرگ | ||
| مداخل مرتبط = [[مرگ در قرآن]] - [[مرگ در نهج البلاغه]] - [[مرگ در کلام اسلامی]] - [[مرگ در معارف و سیره علوی | | مداخل مرتبط = [[مرگ در قرآن]] - [[مرگ در نهج البلاغه]] - [[مرگ در کلام اسلامی]] - [[مرگ در معارف و سیره علوی]] - [[مرگ در معارف دعا و زیارات]] - [[مرگ در معارف و سیره سجادی]] - [[مرگ در معارف و سیره امام جواد]] - [[مرگ در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[مرگ]] زوال [[حیات]] طبیعی است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ}}<ref>«هر کسی مرگ را می‌چشد» سوره آل عمران، آیه ۱۸۵.</ref>. [[قرآن کریم]] همچنین [[جهل]] و [[گمراهی]] و [[کفر]] را [[مرگ]] به شمار می‌آورد: آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم، و نوری برایش قرار دادیم که با آن میان [[مردم]] | [[مرگ]] زوال [[حیات]] طبیعی است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ}}<ref>«هر کسی مرگ را می‌چشد» سوره آل عمران، آیه ۱۸۵.</ref>. [[قرآن کریم]] همچنین [[جهل]] و [[گمراهی]] و [[کفر]] را [[مرگ]] به شمار می‌آورد: آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم، و نوری برایش قرار دادیم که با آن میان [[مردم]] راه برود همانند کسی است که در ظلمت‌ها باشد و از آن خارج نگردد؟<ref>{{متن قرآن|أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}} «و آیا (داستان) آن کس که (به دل) مرده بود و زنده‌اش کردیم و برای او فروغی پدید آوردیم که با آن در میان مردم راه می‌رود، چون داستان کسی است در تیرگی‌ها که از آنها بیرون آمدنی نیست؟ بدین‌گونه آنچه کافران می‌کردند، در نظرشان آراسته شده است» سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[قرآن کریم]] از [[حزن]] و [[اندوه]] و [[عذاب]] و شکنجه‌های [[دوزخ]] نیز به [[مرگ]] تعبیر کرده است: [[مرگ]] از هرجا به سراغ او می‌آید ولی با این همه نمی‌میرد!<ref>{{متن قرآن|يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ}} «که آن را جرعه جرعه می‌نوشد و چنین نیست که آن را فرو برد؛ و مرگ از هر سو بدو روی می‌آورد امّا او مردنی نیست و عذابی بسیار سخت پیش روی اوست» سوره ابراهیم، آیه ۱۷.</ref> | ||
[[سخنان امام سجاد]] {{ع}} را درباره [[مرگ]] می‌توان چنین گزارش کرد: | [[سخنان امام سجاد]] {{ع}} را درباره [[مرگ]] می‌توان چنین گزارش کرد: | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
# '''[[انس]] با [[مرگ]]''': «ای [[خداوند]] در این [[جهان]] آن چنان از [[عمل صالح]] برخوردارمان فرمای که [[وعده]] [[دیدار]] تو را با همه نزدیکی‌اش دیر شماریم و [[آتش]] [[اشتیاق]] ما در پیوستن به تو در [[دل]] زبانه کشد آن سان که [[مرگ]]، سرای [[انس]] ما شود که بدان [[دل]] بربندیم و آشیانه [[الفت]] ما که به سوی آن پر بگشاییم و [[خویشاوند]] ما که نزدیک شدن به او را [[دوست]] بداریم»<ref>نیایش چهلم.</ref>. | # '''[[انس]] با [[مرگ]]''': «ای [[خداوند]] در این [[جهان]] آن چنان از [[عمل صالح]] برخوردارمان فرمای که [[وعده]] [[دیدار]] تو را با همه نزدیکی‌اش دیر شماریم و [[آتش]] [[اشتیاق]] ما در پیوستن به تو در [[دل]] زبانه کشد آن سان که [[مرگ]]، سرای [[انس]] ما شود که بدان [[دل]] بربندیم و آشیانه [[الفت]] ما که به سوی آن پر بگشاییم و [[خویشاوند]] ما که نزدیک شدن به او را [[دوست]] بداریم»<ref>نیایش چهلم.</ref>. | ||
[[نیایش چهلم]] دعایی است که [[حضرت سجاد]] {{ع}} آنگاه که خبر [[مرگ]] کسی به او می‌رسید [[مرگ]] را یاد می‌کرد. عبارت پایانی آن [[حضرت]] نیز در این [[نیایش]] چنین است: ای خداوندی که جزای [[نیکوکاران]] را برعهده گرفته‌ای. ای خداوندی که [[عمل]] [[مفسدان]] را به [[صلاح]] می‌آوری، ما را در زمره | [[نیایش چهلم]] دعایی است که [[حضرت سجاد]] {{ع}} آنگاه که خبر [[مرگ]] کسی به او می‌رسید [[مرگ]] را یاد می‌کرد. عبارت پایانی آن [[حضرت]] نیز در این [[نیایش]] چنین است: ای خداوندی که جزای [[نیکوکاران]] را برعهده گرفته‌ای. ای خداوندی که [[عمل]] [[مفسدان]] را به [[صلاح]] می‌آوری، ما را در زمره هدایت‌یافتگان بمیران، نه [[گمراهان]]. چنان کن که [[مرگ]] را به پیشباز رویم، نه ناپسندش شمریم. چنان کن که در شمار ثابتان باشیم، نه در شمار [[عاصیان]] و نه در شمار اصرارکنندگان بر [[گناه]].<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «مرگ»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۹۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مرگ | [[رده:مرگ]] | ||