بحث:احسان: تفاوت میان نسخه‌ها

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
==نضرة النعيم ج۲==
==نضرة النعيم ج۲==
{{فهرست اثر}}
{{فهرست اثر}}
{{ستون-شروع|3}}
* الإحسان
* الإحسان
* الإحسان لغة
* الإحسان لغة
خط ۳۰: خط ۲۹:
* من الآثار وأقوال العلماء الواردة في (الإحسان)
* من الآثار وأقوال العلماء الواردة في (الإحسان)
* من فوائد (الإحسان)
* من فوائد (الإحسان)
{{پایان}}
{{پایان فهرست اثر}}
{{پایان}}


==مطلب==
==مطلب==
'''احسان'''، به معنای [[نیکی]] کردن به دیگری، [[نیکوکاری]]، خیررسانی و [[کمک]] به [[نیازمندان]]، عطا و [[بخشش]] است. احسان از ریشه حُسن است و هم [[کار نیک]] انجام دادن است، هم کاری را به نیکویی و [[شایستگی]] انجام دادن. [[خداوند]] [[برترین]] محسنین است و از او به "قدیم الإحسان" یاد می‌شود. [[خداوند]]، هم به بندگانش [[نیکی]] و [[بخشش]] کرده، و هم کاری را که انجام دهد و چیزی را بیافریند، در کمال [[استواری]] و خوبی و بدون [[نقص]] انجام می‌دهد. احسان به [[پدر]] و [[مادر]]، به [[مردم]] [[فقیر]] و به [[خویشاوندان]] از توصیه‌های [[قرآن]] است. هر کس [[نیکی]] کند به خودش برمی‌گردد و [[خداوند]] هم محسنین را [[دوست]] می‌دارد و به [[عدل]] و احسان [[فرمان]] می‌‌دهد {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان می‌دهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. در اصطلاح [[دینی]] به کارهای خوب و پاداش‌های [[شایسته]] "حسنه و [[حسنات]]" گفته می‌شود <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹.</ref>.
'''احسان'''، به معنای [[نیکی]] کردن به دیگری، [[نیکوکاری]]، خیررسانی و [[کمک]] به [[نیازمندان]]، عطا و [[بخشش]] است. احسان از ریشه حُسن است و هم [[کار نیک]] انجام دادن است، هم کاری را به نیکویی و [[شایستگی]] انجام دادن. [[خداوند]] [[برترین]] محسنین است و از او به "قدیم الإحسان" یاد می‌شود. [[خداوند]]، هم به بندگانش [[نیکی]] و [[بخشش]] کرده، و هم کاری را که انجام دهد و چیزی را بیافریند، در کمال [[استواری]] و خوبی و بدون [[نقص]] انجام می‌دهد. احسان به [[پدر]] و [[مادر]]، به [[مردم]] [[فقیر]] و به [[خویشاوندان]] از توصیه‌های [[قرآن]] است. هر کس [[نیکی]] کند به خودش برمی‌گردد و [[خداوند]] هم محسنین را [[دوست]] می‌دارد و به [[عدل]] و احسان [[فرمان]] می‌‌دهد {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان می‌دهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. در اصطلاح [[دینی]] به کارهای خوب و پاداش‌های [[شایسته]] "حسنه و [[حسنات]]" گفته می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹.</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۸

نضرة النعيم ج۲

  • الإحسان
  • الإحسان لغة
  • الإحسان اصطلاحا
  • حقيقة الإحسان
  • درجات الإحسان
  • القيمة التربوية للإحسان
  • الإحسان من أهم وسائل نهضة المسلمين
  • إحسان الله إلى عباده
  • بين الحسنة والإحسان
  • فمن معاني الحسنة
  • منزلة الإحسان
  • بين الإحسان والإنعام
  • بين الإحسان والعدل
  • شمولية الإحسان واتساع دائرته
  • ميادين الإحسان كما جاءت في القرآن الكريم
  • الآيات الواردة في “الإحسان”
  • أولا: الإحسان من صفة الله - عز وجل -
  • ثانيا: الإحسان من صفة الأنبياء وصالحي المؤمنين
  • ثالثا: أمر الله - عز وجل - بالإحسان
  • رابعا: عاقبة الإحسان
  • أ - معية الله للمحسنين (وكفى به شرفا)
  • ب - حب الله للمحسنين (وكفى به جزاء)
  • ج - جزاء الإحسان في الدنيا والآخرة
  • الأحاديث الواردة في (الإحسان)
  • الأحاديث الواردة في (الإحسان) معنى
  • المثل التطبيقي من حياة النبي(ص) في (الإحسان)
  • من الآثار وأقوال العلماء الواردة في (الإحسان)
  • من فوائد (الإحسان)

مطلب

احسان، به معنای نیکی کردن به دیگری، نیکوکاری، خیررسانی و کمک به نیازمندان، عطا و بخشش است. احسان از ریشه حُسن است و هم کار نیک انجام دادن است، هم کاری را به نیکویی و شایستگی انجام دادن. خداوند برترین محسنین است و از او به "قدیم الإحسان" یاد می‌شود. خداوند، هم به بندگانش نیکی و بخشش کرده، و هم کاری را که انجام دهد و چیزی را بیافریند، در کمال استواری و خوبی و بدون نقص انجام می‌دهد. احسان به پدر و مادر، به مردم فقیر و به خویشاوندان از توصیه‌های قرآن است. هر کس نیکی کند به خودش برمی‌گردد و خداوند هم محسنین را دوست می‌دارد و به عدل و احسان فرمان می‌‌دهد ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ[۱]. در اصطلاح دینی به کارهای خوب و پاداش‌های شایسته "حسنه و حسنات" گفته می‌شود[۲].

پانویس

  1. «به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان می‌دهد» سوره نحل، آیه ۹۰.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۹.