←شأن نزول آیه
(←مقدمه) |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== شأن نزول آیه == | == شأن نزول آیه == | ||
[[سبب نزول]] [[آیه مباهله]] در [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} این چنین بیان شده است: «گروهی از [[مسیحیان]] [[نجران]] نزد [[پیامبر اسلام]] {{صل}} آمدند و به ایشان عرض کردند: به چه چیزی [[دعوت]] میکنی؟ حضرت فرمود: به [[گواهی دادن]] به اینکه جز [[الله]]، خدایی نیست و من [[رسول]] او هستم و اینکه [[عیسی]] [[بنده]] [[خلق]] شدهای بود که | [[سبب نزول]] [[آیه مباهله]] در [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} این چنین بیان شده است: «گروهی از [[مسیحیان]] [[نجران]] نزد [[پیامبر اسلام]] {{صل}} آمدند و به ایشان عرض کردند: به چه چیزی [[دعوت]] میکنی؟ حضرت فرمود: به [[گواهی دادن]] به اینکه جز [[الله]]، خدایی نیست و من [[رسول]] او هستم و اینکه [[عیسی]] [[بنده]] [[خلق]] شدهای بود که غذا میخورد، مینوشید و سخن میگفت. پس از گفتوگوی فراوان، آنان حاضر به پذیرش حق و بنده بودن [[حضرت عیسی]] {{ع}} نشدند. در این هنگام [[آیات]] {{متن قرآن|إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ * الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ * فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«داستان عیسی نزد خداوند چون داستان آدم است که او را از خاک آفرید و سپس فرمود: باش! و بیدرنگ موجود شد * حق از آن پروردگار توست پس، از دودلان مباش! * بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودیهای خویش و خودیهای شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۵۹-۶۱.</ref> نازل شد. [[رسول خدا]] {{صل}} آنان را به [[مباهله]] و درخواست [[لعنت الهی]] برای [[دروغگویان]] [[دعوت]] کرد. قرار شد که فردای آن [[روز]] در مکانی حاضر شوند و با هم مباهله کنند. فردای آن روز، رسول خدا {{صل}} همراه با [[امیرمؤمنان]] {{ع}}، [[حضرت فاطمه]] {{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} به محل مباهله آمدند. هنگامی که آن گروه [[نصرانی]] این صحنه را دیدند، بنا بر توصیه رؤسای خود، مبنی بر حقانیت رسول خدا {{صل}} در صورت همراه آوردن خانوادهاش، از مباهله صرف نظر کردند و حاضر به پرداخت [[جزیه]] شدند»<ref>تفسیر القمی، ج۱، ص۱۰۴.</ref>. | ||
این واقعه چنان اهمیت و شهرتی دارد که گزارش آن در بسیاری از منابع مهم [[اهل سنت]]<ref>أسباب النزول، ص۱۰۸؛ أحکام القرآن، جصاص، ج۲، ص۲۹۵؛ الکشف و البیان، ج۳، ص۸۵؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۶۰؛ الکشاف، ج۱، ص۳۶۸-۳۶۹.</ref> نیز آمده است. | این واقعه چنان اهمیت و شهرتی دارد که گزارش آن در بسیاری از منابع مهم [[اهل سنت]]<ref>أسباب النزول، ص۱۰۸؛ أحکام القرآن، جصاص، ج۲، ص۲۹۵؛ الکشف و البیان، ج۳، ص۸۵؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۶۰؛ الکشاف، ج۱، ص۳۶۸-۳۶۹.</ref> نیز آمده است. |