سخاوت امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
یکی از [[ویژگی‌های اخلاقی امام علی]] {{ع}} را باید [[کرم]] و [[بخشش]] بی‌حد و مرز او دانست، بخششی که در اصول و [[هدف]]، پیراسته و سالم و به بخشش [[فرمانروایان]] و زورمندانی که [[اموال]] و ثمره تلاش [[مردم]] را به دیگران می‌بخشیدند، شباهتی نداشت. [[علی بن ابی طالب]] در سراسر زندگی‌اش حتی یک‌بار نیز به چنین عطا و بخششی دست نیالود و آن را نشناخت، کرم و بخشش علی واژه‌ای است که از [[مردانگی]] و جوانمردی‌اش پرده برمی‌دارد. | یکی از [[ویژگی‌های اخلاقی امام علی]] {{ع}} را باید [[کرم]] و [[بخشش]] بی‌حد و مرز او دانست، بخششی که در اصول و [[هدف]]، پیراسته و سالم و به بخشش [[فرمانروایان]] و زورمندانی که [[اموال]] و ثمره تلاش [[مردم]] را به دیگران می‌بخشیدند، شباهتی نداشت. [[علی بن ابی طالب]] در سراسر زندگی‌اش حتی یک‌بار نیز به چنین عطا و بخششی دست نیالود و آن را نشناخت، کرم و بخشش علی واژه‌ای است که از [[مردانگی]] و جوانمردی‌اش پرده برمی‌دارد. | ||
وی دختر خود را بدین جهت که گردنبندی از [[بیت المال]] به [[امانت]] گرفته بود تا در عیدی از [[اعیاد]]، خویش را بدان بیاراید، | وی دختر خود را بدین جهت که گردنبندی از [[بیت المال]] به [[امانت]] گرفته بود تا در عیدی از [[اعیاد]]، خویش را بدان بیاراید، توبیخ و [[سرزنش]] می‌کند و با دست خود نخل‌های گروهی از یهودیان مدینه را آبیاری می‌کند به گونه‌ای که دست‌های مبارکش تاول می‌زند آن‌گاه که به مزدی دست می‌یابد آن را به بیچارگان و درماندگان می‌بخشد و یا با آن بردگانی را می‌خرد و فوراً [[آزاد]] می‌کند. | ||
بخشش و کرم علی {{ع}} به حدّی بوده که [[معاویة بن ابی‌سفیان]] نیز بدان اعتراف کرده و می‌گوید: اگر علی، خانه‌ای پر از طلای [[ناب]] و خانه‌ای پر از علوفه داشته باشد، طلا را قبل از علوفه می‌بخشد<ref>تاریخ دمشق ابن عساکر، ج۴۳، ص۴۱۴ در حالات علی بن ابی طالب {{ع}}.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]]، ص ۴۹.</ref> | بخشش و کرم علی {{ع}} به حدّی بوده که [[معاویة بن ابی‌سفیان]] نیز بدان اعتراف کرده و می‌گوید: اگر علی، خانه‌ای پر از طلای [[ناب]] و خانه‌ای پر از علوفه داشته باشد، طلا را قبل از علوفه می‌بخشد<ref>تاریخ دمشق ابن عساکر، ج۴۳، ص۴۱۴ در حالات علی بن ابی طالب {{ع}}.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]]، ص ۴۹.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۷
مقدمه
یکی از ویژگی‌های اخلاقی امام علی (ع) را باید کرم و بخشش بی‌حد و مرز او دانست، بخششی که در اصول و هدف، پیراسته و سالم و به بخشش فرمانروایان و زورمندانی که اموال و ثمره تلاش مردم را به دیگران می‌بخشیدند، شباهتی نداشت. علی بن ابی طالب در سراسر زندگی‌اش حتی یک‌بار نیز به چنین عطا و بخششی دست نیالود و آن را نشناخت، کرم و بخشش علی واژه‌ای است که از مردانگی و جوانمردی‌اش پرده برمی‌دارد. وی دختر خود را بدین جهت که گردنبندی از بیت المال به امانت گرفته بود تا در عیدی از اعیاد، خویش را بدان بیاراید، توبیخ و سرزنش می‌کند و با دست خود نخل‌های گروهی از یهودیان مدینه را آبیاری می‌کند به گونه‌ای که دست‌های مبارکش تاول می‌زند آن‌گاه که به مزدی دست می‌یابد آن را به بیچارگان و درماندگان می‌بخشد و یا با آن بردگانی را می‌خرد و فوراً آزاد می‌کند.
بخشش و کرم علی (ع) به حدّی بوده که معاویة بن ابی‌سفیان نیز بدان اعتراف کرده و می‌گوید: اگر علی، خانه‌ای پر از طلای ناب و خانه‌ای پر از علوفه داشته باشد، طلا را قبل از علوفه می‌بخشد[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ دمشق ابن عساکر، ج۴۳، ص۴۱۴ در حالات علی بن ابی طالب (ع).
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲، ص ۴۹.