خوش‌خلقی در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۲

مقدمه

حُسن در لغت نقیض قبح^[۱] به معنی نیکی و جمال^[۲] است و خُلق به معنی سرشت و سجیه به کار رفته است^[۳]؛ بنابراین، حسن خُلق به معنی خوش‌خویی، نیکوسیرتی و زیباصفتی است^[۴].

"حسن خلق" در منابع فارسی به خوش‌خلقی معنا شده است^[۵]. راغب در تحلیل این مفهوم، هر اثر بهجت‌آفرین، شادی بخش و مورد آرزو را مصداق حُسن شمرده و آن را سه نوع دانسته است: زیبایی عقل پسند؛ زیبایی هوا و هوس پسند؛ زیبایی طبیعی و محسوس^[۶]. "خُلْق" و "خُلُق" را نیز به معنای طبع، سجیه و ویژگی‌های رفتاری و صفات باطنی مخصوص به نفس دانسته‌اند و جمع آن "اخلاق" است^[۷]. به سخن دیگر، خُلق به معنای صفات باطنی در مقابل خَلق است که مربوط به صفات ظاهری است^[۸].^[۹]

منابع

پانویس

↑ طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.
↑ لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.
↑ لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.
↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴، ص۱۷۹.
↑ لغت نامه، ج ۱۹، ص۵۵۹، "حسن خلق".
↑ مفردات، ص۱۱۸، "حسن".
↑ لسان العرب، ج ۱۰، ص۸۶ - ۸۷، "خلق".
↑ مفردات، ص۱۵۸، "خلق".
↑ قدمی، مرضیه، مقاله «حسن خلق»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱.

[1] طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.

[2] لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.

[3] لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.

[4] تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴، ص۱۷۹.

[5] لغت نامه، ج ۱۹، ص۵۵۹، "حسن خلق".

[6] مفردات، ص۱۱۸، "حسن".

[7] لسان العرب، ج ۱۰، ص۸۶ - ۸۷، "خلق".

[8] مفردات، ص۱۵۸، "خلق".

[9] قدمی، مرضیه، مقاله «حسن خلق»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-[[حُسن]] در لغت نقیض [[قبح]]<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.</ref> به معنی [[نیکی]] و [[جمال]]<ref>لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.</ref> است و [[خُلق]] به معنی [[سرشت]] و [[سجیه]] به کار رفته است<ref>لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.</ref>؛ بنابراین، [[حسن]] خُلق به معنی [[خوش‌خویی]]، نیکوسیرتی و زیباصفتی است<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج۱۴، ص۱۷۹.</ref>.
+[[حُسن]] در لغت نقیض قبح<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۳۵؛ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.</ref> به معنی [[نیکی]] و [[جمال]]<ref>لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۳۵.</ref> است و [[خُلق]] به معنی [[سرشت]] و سجیه به کار رفته است<ref>لوئیس معلوف، المنجد، ص۱۹۴.</ref>؛ بنابراین، [[حسن]] خُلق به معنی [[خوش‌خویی]]، نیکوسیرتی و زیباصفتی است<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی ج۱۴]]، ص۱۷۹.</ref>.
-"[[حسن خلق]]" در منابع [[فارسی]] به [[خوش‌خلقی]] معنا شده است<ref>لغت نامه، ج ۱۹، ص۵۵۹، "حسن خلق".</ref>. راغب در تحلیل این مفهوم، هر اثر بهجت‌آفرین، [[شادی]] بخش و مورد [[آرزو]] را مصداق حُسن شمرده و آن را سه نوع دانسته است: [[زیبایی]] [[عقل]] پسند؛ زیبایی [[هوا و هوس]] پسند؛ زیبایی طبیعی و محسوس<ref>مفردات، ص۱۱۸، "حسن".</ref>. "خُلْق" و "خُلُق" را نیز به معنای طبع، [[سجیه]] و ویژگی‌های [[رفتاری]] و صفات [[باطنی]] مخصوص به نفس دانسته‌اند و جمع آن "[[اخلاق]]" است<ref>لسان العرب، ج ۱۰، ص۸۶ - ۸۷، "خلق".</ref>. به سخن دیگر، [[خُلق]] به معنای صفات باطنی در مقابل خَلق است که مربوط به صفات ظاهری است<ref> مفردات، ص۱۵۸، "خلق".</ref>.<ref>[[مرضیه قدمی|قدمی، مرضیه]]، [[حسن خلق (مقاله)|مقاله «حسن خلق»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>
+"[[حسن خلق]]" در منابع فارسی به [[خوش‌خلقی]] معنا شده است<ref>لغت نامه، ج ۱۹، ص۵۵۹، "حسن خلق".</ref>. راغب در تحلیل این مفهوم، هر اثر بهجت‌آفرین، [[شادی]] بخش و مورد [[آرزو]] را مصداق حُسن شمرده و آن را سه نوع دانسته است: [[زیبایی]] [[عقل]] پسند؛ زیبایی [[هوا و هوس]] پسند؛ زیبایی طبیعی و محسوس<ref>مفردات، ص۱۱۸، "حسن".</ref>. "خُلْق" و "خُلُق" را نیز به معنای طبع، سجیه و ویژگی‌های [[رفتاری]] و صفات [[باطنی]] مخصوص به نفس دانسته‌اند و جمع آن "[[اخلاق]]" است<ref>لسان العرب، ج ۱۰، ص۸۶ - ۸۷، "خلق".</ref>. به سخن دیگر، [[خُلق]] به معنای صفات باطنی در مقابل خَلق است که مربوط به صفات ظاهری است<ref> مفردات، ص۱۵۸، "خلق".</ref>.<ref>[[مرضیه قدمی|قدمی، مرضیه]]، [[حسن خلق (مقاله)|مقاله «حسن خلق»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱]].</ref>
 == منابع ==