تعویذ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== | == مقدمه == | ||
[[ | [[تعویذ]] عبارت است از اذکاری خاص برای دفع [[چشم زخم]]، [[سحر]]، افات و [[بلایا]] و برطرف کردن دردها و [[بیماری‌ها]]. تعویذ ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته می‌شود ـ برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد. | ||
== [[حکم تکلیفی]] == | |||
تعویذ با [[قرآن]]، اسامی [[خداوند]]، [[اذکار]] و [[ادعیه]] وارد شده از [[معصومان]]{{عم}} و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین نادرست [[حرام]] است<ref>کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۶، ص۲۳۶</ref>. از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و دیگر معصومان{{عم}} تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب [[روایی]] به تفصیل آمده است<ref>بحار الانوار، ج۷۳، ص۲۵۱، ج۸۷، ص۱۲۷ ـ ۳۴۱ و ج۹۱، ص۱۹۳ ـ ۴۰۶</ref>. | |||
==[[احکام]] == | |||
همراه داشتن تعویذ حتّی برای [[زن]] حائض<ref>وسائل الشیعة، ج۲، ص۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰</ref>، ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن<ref>العروة الوثقی، ج۱، ص۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص۱۲۸</ref> و گرفتن اجرت بر تعویذِ [[مشروع]]، [[مباح]]<ref>استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص۲۹</ref> و دمیدن در آن [[مکروه]] است<ref>وسائل الشیعة، ج۶، ص۳۵۰.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲]]، ص۵۴۴-۵۴۵.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مفاهیم]] | ||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۱
تعویذ از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تعویذ در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تعویذ عبارت است از اذکاری خاص برای دفع چشم زخم، سحر، افات و بلایا و برطرف کردن دردها و بیماری‌ها. تعویذ ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته می‌شود ـ برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد.
حکم تکلیفی
تعویذ با قرآن، اسامی خداوند، اذکار و ادعیه وارد شده از معصومان(ع) و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین نادرست حرام است[۱]. از پیامبر اکرم(ص) و دیگر معصومان(ع) تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب روایی به تفصیل آمده است[۲].
احکام
همراه داشتن تعویذ حتّی برای زن حائض[۳]، ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن[۴] و گرفتن اجرت بر تعویذِ مشروع، مباح[۵] و دمیدن در آن مکروه است[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۶، ص۲۳۶
- ↑ بحار الانوار، ج۷۳، ص۲۵۱، ج۸۷، ص۱۲۷ ـ ۳۴۱ و ج۹۱، ص۱۹۳ ـ ۴۰۶
- ↑ وسائل الشیعة، ج۲، ص۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص۴۶۰
- ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص۱۲۸
- ↑ استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص۲۹
- ↑ وسائل الشیعة، ج۶، ص۳۵۰.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، ص۵۴۴-۵۴۵.