تلقین میت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۶

مقدمه

تلقین میّت به توحید، نبوّت و امامت و ولایت ائمّه(ع) با ذکر نام مبارکشان، پس از گذاشتن وی در قبر و پیش از چیدن لحد و نیز بعد از دفن و پراکنده شدن تشییع کنندگان، بر ولیّ یا نایب او مستحب است^[۱]. از برخی استحباب تلقین میّت هنگام کفن کردن وی نیز نقل شده است^[۲].

پس از گذاشتن میّت در قبر، ولیّ یا نایب او داخل قبر شده با دست راست شانه راست میّت و با دست چپ بازوی چپ او را گرفته و به شدّت تکان می‌دهد، سپس دهان خود را به گوش میّت نزدیک کرده او را تلقین می‌دهد. مستحب است تلقین را سه بار تکرار کند^[۳].

مستحب است ولیّ یا نایب او پس از بازگشت و پراکنده شدن مردم از اطراف قبر، در صورت عدم وجود مانع با بلندترین صدا تلقین را انجام دهد و در صورت وجود مانع (همچون تقیّه) تلقین آهسته کفایت می‌کند.

به تصریح بعضی فقها، در تلقین، گفتن الفاظ خاصّی که وارد شده لازم نیست^[۴]. تلقین با هر لفظی که محتوای آن اعتراف به اصول دین و مذهب است کفایت می‌کند^[۵].

منابع

هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲

پانویس

↑ غنیة النزوع/ صص ۱۰۳ و ۱۰۶؛ جواهر الکلام ج۴، ص۳۰۵ و ۳۲۴.
↑ جواهرالکلام ج۴، ص۳۰۷.
↑ منهاج الفقاهة ج۵، ص۱۸۱.
↑ جواهرالکلام ج۴، ص۳۲۴.
↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، ص ۶۲۶.

[1] غنیة النزوع/ صص ۱۰۳ و ۱۰۶؛ جواهر الکلام ج۴، ص۳۰۵ و ۳۲۴.

[2] جواهرالکلام ج۴، ص۳۰۷.

[3] منهاج الفقاهة ج۵، ص۱۸۱.

[4] جواهرالکلام ج۴، ص۳۲۴.

[5] هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، ص ۶۲۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-[[تلقین]] میّت به [[توحید]]، [[نبوّت]] و [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمّه]]{{عم}} با ذکر نام مبارکشان، پس از گذاشتن وی در [[قبر]] و پیش از چیدن لحد و نیز بعد از [[دفن]] و پراکنده شدن [[تشییع]] کنندگان، بر [[ولیّ]] یا [[نایب]] او [[مستحب]] است.<ref>غنیة النزوع/ صص ۱۰۳ و ۱۰۶؛ جواهر الکلام ج۴، ص۳۰۵ و ۳۲۴</ref>از برخی [[استحباب]] تلقین میّت هنگام کفن کردن وی نیز نقل شده است<ref>جواهرالکلام ج۴، ص۳۰۷</ref>.
+[[تلقین]] میّت به [[توحید]]، [[نبوّت]] و [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمّه]]{{عم}} با ذکر نام مبارکشان، پس از گذاشتن وی در [[قبر]] و پیش از چیدن لحد و نیز بعد از [[دفن]] و پراکنده شدن [[تشییع]] کنندگان، بر [[ولیّ]] یا [[نایب]] او [[مستحب]] است<ref>غنیة النزوع/ صص ۱۰۳ و ۱۰۶؛ جواهر الکلام ج۴، ص۳۰۵ و ۳۲۴.</ref>. از برخی [[استحباب]] تلقین میّت هنگام کفن کردن وی نیز نقل شده است<ref>جواهرالکلام ج۴، ص۳۰۷.</ref>.
+پس از گذاشتن میّت در قبر، ولیّ یا نایب او داخل قبر شده با دست راست شانه راست میّت و با دست چپ بازوی چپ او را گرفته و به شدّت تکان می‌دهد، سپس دهان خود را به گوش میّت نزدیک کرده او را تلقین می‌دهد. مستحب است تلقین را سه بار تکرار کند<ref>منهاج الفقاهة ج۵، ص۱۸۱.</ref>.
-پس از گذاشتن میّت در قبر، ولیّ یا نایب او داخل قبر شده با دست راست شانه راست میّت و با دست چپ بازوی چپ او را گرفته و به شدّت تکان می‌دهد، سپس دهان خود را به گوش میّت نزدیک کرده او را تلقین می‌دهد. مستحب است تلقین را سه بار تکرار کند<ref>منهاج الفقاهة ج۵، ص۱۸۱</ref>.
 مستحب است ولیّ یا نایب او پس از بازگشت و پراکنده شدن [[مردم]] از اطراف قبر، در صورت عدم وجود مانع با بلندترین [[صدا]] تلقین را انجام دهد و در صورت وجود مانع (همچون [[تقیّه]]) تلقین آهسته کفایت می‌کند.
-به تصریح بعضی [[فقها]]، در تلقین، گفتن الفاظ خاصّی که وارد شده لازم نیست<ref>جواهرالکلام ج۴، ص۳۲۴</ref>. تلقین با هر لفظی که محتوای آن اعتراف به [[اصول دین]] و [[مذهب]] است کفایت می‌کند<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲]]، ص ۶۲۶.</ref>.
+به تصریح بعضی [[فقها]]، در تلقین، گفتن الفاظ خاصّی که وارد شده لازم نیست<ref>جواهرالکلام ج۴، ص۳۲۴.</ref>. تلقین با هر لفظی که محتوای آن اعتراف به [[اصول دین]] و [[مذهب]] است کفایت می‌کند<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲ (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲]]، ص ۶۲۶.</ref>.
 == منابع ==