: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نواصب در حدیث]] | [[نواصب در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نواصب (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
'''نواصب''' جمع ناصبی، یعنی کسانی که با [[ائمه]]، با [[امام علی|علی]]{{ع}} یا با شیعیان آن حضرت و پیروان [[اهل بیت]]، دشمنی دارند. نصب به معنای دشمنی است. ناصب کسی است که به دشمنی [[اهل بیت]] یا پیروانشان تظاهر می‌کند. نواصب گروهی‌اند که آیین آنان بغض [[امام علی|علی]]{{ع}} است<ref>مجمع البحرین، واژه نصب</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۸۱.</ref>.
==مقدمه==
* در روایات، مخالفان [[اهل بیت]] و ناصبیان کافر به شمار آمده‌اند<ref>بحارالأنوار، ج ۶۹ ص ۱۳۱ </ref> و نیز محبّت [[امام علی|علی]]{{ع}} نشانۀ ایمان و دشمنی با او کفر و نفاق معرفی شده است<ref>بحارالأنوار، ج ۳۹ ص ۲۶۵ (باب انّ حبّه ایمانٌ و بغضه کفرٌ و نفاق)</ref>. به همین لحاظ، از رذالت‌های باورنکردنی است که کسانی نسبت به خاندان [[پیامبر]] و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} دشمنی و کینه داشته باشند. ازاین‌رو در بعضی احادیث، سعی شده که ناصبیان به دشمنان شیعه تفسیر شوند، نه دشمنان [[پیامبر]] و [[عترت]] او. از [[امام صادق]]{{ع}} روایت است: {{عربی|اندازه=155%|لیس النّاصب من نصب لنا أهل البیت، لأنّک لا تجد رجلا یقول: أنا ابغض محمّدا و آل محمّد، و لکنّ النّاصب من نصب لکم و هو یعلم أنّکم تتولّونا و تتبرّؤن من عدوّنا و إنّکم من شیعتنا}}<ref>«ناصبی کسی نیست که دشمن ما خاندان [[پیامبر]] باشد، چراکه کسی را نمی‌یابی که بگوید من محمّد و آل محمّد را دشمن می‌دارم، بلکه ناصبی کسی است که دشمن شما باشد، چون می‌داند که شما همبستگی و ولایت ما را دارید و از دشمن ما بیزاری می‌جویید و از شیعیان مایید.» بحارالأنوار، ج ۸ ص ۳۶۹، ج ۲۷ ص ۲۳۳، ج ۶۹ ص ۱۳۱ و معانی الأخبار، ص ۳۶۵</ref> در عین حال، واقعیّت این است که هم کسانی بغض [[اهل بیت]] را داشته‌اند، هم دشمن پیروان آنان بوده‌اند و اکنون نیز کسانی یافت می‌شوند که یا به دلیل جهل و بی‌خبری، یا در اثر تبلیغات سوء و مغرضانه یا جوسازی‌های دشمنان [[اسلام]] و مسلمین، به گروهی که [[شیعه]] و پیرو [[اهل بیت]]اند، کینه و عداوت داشته باشند. روایات فراوانی که دشمنی و عداوت با [[امام علی|امیر المؤمنین]] و [[ائمه]] و [[اهل بیت]] را کفر و نفاق دانسته و اعمالشان را تباه شمرده، گویای این نکته است. [[امام علی|امیر المؤمنین]] در حدیثی طولانی می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|أشدّ العمی من عمی عن فضلنا و ناصبنا العداوة بلا ذنب سبق اللّه إلیه منّا... و اللّه لا یحبّنی إلاّ مؤمن و لا یبغضنی الاّ منافق}}<ref>«بدترین کوری آن است که کسی از درک فضیلت ما کور باشد و بی‌آنکه از ما سابقۀ گناهی سراغ داشته باشد با ما دشمن باشد. به خدا سوگند جز مؤمن کسی مرا دوست نمی‌دارد و جز منافق با من دشمنی نمی‌کند.» بحارالأنوار، ج ۱۰ ص ۱۱۱</ref> ناصبیان گناه شیعه را همین می‌دانند که پیرو آیین و مرام اهل بیت‌اند. از سخنان [[پیامبر]] به [[امام علی|علی]]{{ع}} آن است که فرمود: {{عربی|اندازه=155%|إنّ الشّقیّ کلّ الشّقیّ من عاداک و نصب لک و أبغضک}}<ref>«شقی‌ترین فرد، کسی است که با تو دشمنی کند و بغض و کینۀ تو را در دل داشته باشد.» بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۱۰۹، ج ۳۹ ص ۲۶۵</ref> احادیثی از این دست فراوان است و بدفرجامی و تیره‌دلی و بدسرشتی کسانی را نشان می‌دهد که نسبت به این انوار پاک دشمنی دارند. همچنانکه در احادیث آمده، عده‌ای هم با پیروان اهل بیت دشمن‌اند، چراکه آنان نسبت به تولّی و تبری پایبندند و از مخالفان [[ائمه]] بیزار و این در نظر آن کوردلان، کم گناهی نیست! [[خوارج]] [[نهروان]] و [[اباضیه]] از جمله ناصبیان بودند که به [[امام علی|امیر المؤمنین]] دشنام می‌گفتند. فرهنگ ناسزاگویی به [[امام علی|امیر المؤمنین]] و دشمن ساختن مردم با آن حضرت از سوی [[معاویه]] و [[مروان]] و [[مغیره]] و... ترویج می‌شد. [[علاّمه امینی]] در جابه‌جای الغدیر، از کسانی همچون [[عبد اللّه بن علقمه]]، پدر و مادر سیّد حمیری، [[علی بن جهم]]، [[عبد اللّه بن معتز]]، [[سندی بن شاهک]]، [[اسد بن وداعه]]، [[خالد قسری]]، [[حریز بن عثمان]]، [[مغیرة بن شعبه]]، [[سعید بن مسیب]]، [[مروان حکم]]، [[محمد بن زیاد]]، [[عبد اللّه بن شقیق عقیلی]] و... یاد می‌کند که نسبت به امیر مؤمنان و شیعیان او و آل ابی طالب، دشمنی و عداوت و ناسزاگویی و هتّاکی داشتند<ref>ر.ک: «علی ضفاف الغدیر»، فاضل الحسینی المیلانی، ص ۱۷۳</ref>. امروز نیز در سطح جهان، برخی نواصب وهّابی علیه [[اهل بیت]] و [[شیعه]] تلاش می‌کنند و دشمنی پایان‌ناپذیر با پیروان [[عترت]] دارند و در مناظرات آنان در شبکه‌های اینترنتی، خصومت و عناد و عداوتشان آشکار است<ref>از جمله ر.ک: «الانتصار»، العاملی، مجموعۀ مناظرات شیعه با مخالفان در شبکه‌های اینترنت که تاکنون آن مباحث به صورت ۹ جلد کتاب هم منتشر شده است، بخصوص جلد ۶ و ۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۸۱.</ref>
==ناصبی در موعودنامه ==
* هنگامی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} قیام کند، همه ناصبیان و دشمنان [[اهل بیت]] را بر آن حضرت عرضه می‌کنند. اگر به اسلام اقرار کردند، آنان را رها می‌کند وگرنه به قتل می‌رسند، یا آنان را به پرداخت جزیه -همچنانکه اهل ذمه می‌پردازند- ملزم می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۲.</ref>. مرحوم مجلسی می‌گوید: شاید این حکم، مربوط به آغاز قیام باشد؛ زیرا ظاهر [[روایات]] این است که از آنان جز ایمان پذیرفته نمی‌شود و اگر نپذیرند، کشته می‌شوند<ref>مرآة العقول، ج ۲۶، ص ۱۶۰.</ref>. [[ابو بصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: رفتار [[امام مهدی]] {{ع}} با ناصبی‌ها و کسانی که با شما دشمنی دارند، چگونه خواهد بود؟ فرمود: "ای ابا محمد! در دولت و حکومت ما، مخالفان بهره‌ای نخواهند داشت. خداوند برای ما خون‌های‌شان را در آن هنگام حلال خواهد کرد، ولی امروز خون‌شان بر ما و شما حرام است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۷ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۱۴۷.).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۲۷.</ref>.
