علی نصیری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '{{ویرایش غیرنهایی}} [[پرونده' به '[[پرونده') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11364.jpg||بندانگشتی|right|100px|[[علی نصیری]] (پدیدآورنده)]] | [[پرونده:11364.jpg||بندانگشتی|right|100px|[[علی نصیری]] (پدیدآورنده)]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[علی نصیری]] (متولد ۱۳۴۴ ش، رشت)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[جواد تبریزی]]، [[محمد هادی معرفت]] و [[جعفر سبحانی]] پیگیری کرد. وی رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری [[دانشگاه تهران]] به اتمام رساند. عضویت هیأت رییسه [[مرکز تحقیقات قرآن کریم المهدى]]، عضو شورای تحریریه [[کتاب نقد (نشریه)|فصلنامه کتاب نقد]]، عضو شورای علمی دانشنامه قرآنشناسی، گروه قرآنپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی از جمله فعالیتهای وی است. | حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[علی نصیری]] (متولد ۱۳۴۴ ش، رشت)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[جواد تبریزی]]، [[محمد هادی معرفت]] و [[جعفر سبحانی]] پیگیری کرد. وی رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری [[دانشگاه تهران]] به اتمام رساند. عضویت هیأت رییسه [[مرکز تحقیقات قرآن کریم المهدى]]، عضو شورای تحریریه [[کتاب نقد (نشریه)|فصلنامه کتاب نقد]]، عضو شورای علمی دانشنامه قرآنشناسی، گروه قرآنپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی از جمله فعالیتهای وی است. |
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۵
حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی نصیری (متولد ۱۳۴۴ ش، رشت)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، محمد هادی معرفت و جعفر سبحانی پیگیری کرد. وی رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری دانشگاه تهران به اتمام رساند. عضویت هیأت رییسه مرکز تحقیقات قرآن کریم المهدى، عضو شورای تحریریه فصلنامه کتاب نقد، عضو شورای علمی دانشنامه قرآنشناسی، گروه قرآنپژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی از جمله فعالیتهای وی است.
او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «امام حسین پیشوای روشنایی»، «وفاق اجتماعی در سخن و سیره معصومان(ع)»، «سیره سیاسی امام علی(ع)»، «ماهیت و مراتب وحی از نگاه صدرالمتألهین»، «تبیین و ارزیابی آیات صراط مستقیم در قرآن»، «استواران در علم و تأویل قرآن»، «امت»، «اهل کتاب» و «علی از منظر نهجالبلاغه» برخی از این آثار است.[۱]