قرآن ناطق: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=155%|' به '{{عربی|')
خط ۱۳: خط ۱۳:


==مقدمه==
==مقدمه==
*وقتی در [[جنگ صفین]]، شامیان به نیرنگ قرآن بر سر نیزه کردند و عدّه‌ای ساده‌لوح در سپاه [[امام]]، فریب خوردند، حضرت فرمود {{عربی|اندازه=155%|انا القرآن النّاطق}}.<ref>ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴</ref> نیز نقل شده که: {{عربی|اندازه=155%|انا کلام اللّه النّاطق}}<ref>بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹</ref> وقتی زندگی کسی چون [[امام علی|علی]]{{ع}} تبلور و تجسّم احکام و معارف [[قرآن]] باشد، شناخت او شناخت قرآن می‌شود و همچنان‌که کلام الهی مبین [[اسلام]] و خواستۀ دین و پروردگار است، وجود امام نیز مفسّر و مبیّن و ترجمان قرآن است و در موارد شبهه و شک و در فتنه‌ها و ضلالت‌ها آن‌کس که از [[امام]] [[معصوم]] و [[امام علی|علی بن ابی طالب]] پیروی کند، از حق پیروی کرده است، ازاین‌رو حضرت [[امام علی|علی]]{{ع}} در [[جنگ صفین]] وقتی دید برخی از سطحی‌نگران، فریب قرآن بر نیزه‌کردن دشمن را خورده‌اند و در نبرد با قاسطین سست شده‌اند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم قرآن منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: {{عربی|اندازه=155%|هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری}}<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷</ref> این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با انسان‌ها، "امام" و با حرکات، "حج"...<ref>تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۴۸۴.</ref>.
*وقتی در [[جنگ صفین]]، شامیان به نیرنگ قرآن بر سر نیزه کردند و عدّه‌ای ساده‌لوح در سپاه [[امام]]، فریب خوردند، حضرت فرمود {{عربی|انا القرآن النّاطق}}.<ref>ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴</ref> نیز نقل شده که: {{عربی|انا کلام اللّه النّاطق}}<ref>بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹</ref> وقتی زندگی کسی چون [[امام علی|علی]]{{ع}} تبلور و تجسّم احکام و معارف [[قرآن]] باشد، شناخت او شناخت قرآن می‌شود و همچنان‌که کلام الهی مبین [[اسلام]] و خواستۀ دین و پروردگار است، وجود امام نیز مفسّر و مبیّن و ترجمان قرآن است و در موارد شبهه و شک و در فتنه‌ها و ضلالت‌ها آن‌کس که از [[امام]] [[معصوم]] و [[امام علی|علی بن ابی طالب]] پیروی کند، از حق پیروی کرده است، ازاین‌رو حضرت [[امام علی|علی]]{{ع}} در [[جنگ صفین]] وقتی دید برخی از سطحی‌نگران، فریب قرآن بر نیزه‌کردن دشمن را خورده‌اند و در نبرد با قاسطین سست شده‌اند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم قرآن منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: {{عربی|هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری}}<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷</ref> این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با انسان‌ها، "امام" و با حرکات، "حج"...<ref>تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۴۸۴.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۷

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قرآن ناطق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

قرآن ناطق تجسّم عینی قرآن کریم، در وجود و زندگی و گفتار و رفتار امام معصوم است. قرآن صامت، همین کلام اللّه مکتوب بر اوراق است و قرآن ناطق، امام است. این تعبیر بخصوص دربارۀ حضرت علی(ع) به‌کار رفته و خود آن حضرت نیز خود را قرآن ناطق شمرده است[۱].


مقدمه

  • وقتی در جنگ صفین، شامیان به نیرنگ قرآن بر سر نیزه کردند و عدّه‌ای ساده‌لوح در سپاه امام، فریب خوردند، حضرت فرمود انا القرآن النّاطق.[۲] نیز نقل شده که: انا کلام اللّه النّاطق[۳] وقتی زندگی کسی چون علی(ع) تبلور و تجسّم احکام و معارف قرآن باشد، شناخت او شناخت قرآن می‌شود و همچنان‌که کلام الهی مبین اسلام و خواستۀ دین و پروردگار است، وجود امام نیز مفسّر و مبیّن و ترجمان قرآن است و در موارد شبهه و شک و در فتنه‌ها و ضلالت‌ها آن‌کس که از امام معصوم و علی بن ابی طالب پیروی کند، از حق پیروی کرده است، ازاین‌رو حضرت علی(ع) در جنگ صفین وقتی دید برخی از سطحی‌نگران، فریب قرآن بر نیزه‌کردن دشمن را خورده‌اند و در نبرد با قاسطین سست شده‌اند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم قرآن منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری[۴] این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با انسان‌ها، "امام" و با حرکات، "حج"...[۵][۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۴۸۴.
  2. ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴
  3. بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹
  4. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷
  5. تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱
  6. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۴۸۴.