خروج شیصبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=120%' به '{{عربی')
خط ۱۲: خط ۱۲:
*مراد از شیصبانی در روایات [[اهل بیت]]{{عم}}، مردی از [[بنی عباس]] یا مردی دشمن [[اهل بیت]]{{عم}} است؛ زیرا پیشوایان معصوم{{عم}} از [[بنی عباس]] به بنی شیصبان تعبیر می‌‏کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده‏‌اند<ref>  ر. ک: میرزا حسین طبرسی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۲۶، ۱۳۱</ref>.  
*مراد از شیصبانی در روایات [[اهل بیت]]{{عم}}، مردی از [[بنی عباس]] یا مردی دشمن [[اهل بیت]]{{عم}} است؛ زیرا پیشوایان معصوم{{عم}} از [[بنی عباس]] به بنی شیصبان تعبیر می‌‏کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده‏‌اند<ref>  ر. ک: میرزا حسین طبرسی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۲۶، ۱۳۱</ref>.  
*شیصبان در لغت، نامی از نام‌‏های ابلیس است. پس از آن‏که قدرت در دست زمینه‌‏سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می‌‏گیرد، شیصبانی در عراق خروج می‌‏کند. از [[جابر جعفی]] نقل شده است: از [[ابو جعفر امام باقر]]{{ع}} درباره سفیانی پرسید، حضرت فرمود: سفیانی خروج نمی‌‏کند؛ مگر آن‏که پیش از او شیصبانی در سرزمین کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می‏جوشد و فرستادگان شما را به قتل می‏‌رساند.
*شیصبان در لغت، نامی از نام‌‏های ابلیس است. پس از آن‏که قدرت در دست زمینه‌‏سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می‌‏گیرد، شیصبانی در عراق خروج می‌‏کند. از [[جابر جعفی]] نقل شده است: از [[ابو جعفر امام باقر]]{{ع}} درباره سفیانی پرسید، حضرت فرمود: سفیانی خروج نمی‌‏کند؛ مگر آن‏که پیش از او شیصبانی در سرزمین کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می‏جوشد و فرستادگان شما را به قتل می‏‌رساند.
بعد از آن، در انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید<ref> {{عربی|اندازه=120%|" وَ أَنَّى‏ لَكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ قَبْلَهُ‏ الشَّيْصَبَانِيُ‏ يَخْرُجُ‏ مِنْ‏ أَرْضِ‏ كُوفَانَ يَنْبُعُ كَمَا يَنْبُعُ الْمَاءُ فَيَقْتُلُ وَفْدَكُمْ فَتَوَقَّعُوا بَعْدَ ذَلِكَ السُّفْيَانِيَّ وَ خُرُوجَ الْقَائِم‏{{ع}}‏‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۲، باب ۱۸، ح ۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۰۹ - ۲۱۰.</ref>.
بعد از آن، در انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید<ref> {{عربی|" وَ أَنَّى‏ لَكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ قَبْلَهُ‏ الشَّيْصَبَانِيُ‏ يَخْرُجُ‏ مِنْ‏ أَرْضِ‏ كُوفَانَ يَنْبُعُ كَمَا يَنْبُعُ الْمَاءُ فَيَقْتُلُ وَفْدَكُمْ فَتَوَقَّعُوا بَعْدَ ذَلِكَ السُّفْيَانِيَّ وَ خُرُوجَ الْقَائِم‏{{ع}}‏‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۲، باب ۱۸، ح ۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۰۹ - ۲۱۰.</ref>.
==شیصبانی در موعودنامه==
==شیصبانی در موعودنامه==
*در لغت معانی مختلفی برای شیصبان آورده‌اند از جمله: مورچه نر، لانه مورچگان، از اسامی شیطان و رهبر گروهی از پریان<ref>لسان العرب، ج ۱، ص ۴۹۵.</ref>. مراد از "شیصبانی" در [[روایات]] [[اهل بیت]] {{عم}}، مردی از [[بنی عباس]] و یا مردی دشمن [[اهل بیت]] است، زیرا [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}}، بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر می‌کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنامی است که دشمن خود را به‌طور کنایه با این کلمه به کار برده‌اند. پس از آن‌که قدرت در دست زمینه‌سازان خراسانی و طرفداران آن‌هاست، شیصبانی در عراق خروج می‌کند<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۳۴.</ref>.
*در لغت معانی مختلفی برای شیصبان آورده‌اند از جمله: مورچه نر، لانه مورچگان، از اسامی شیطان و رهبر گروهی از پریان<ref>لسان العرب، ج ۱، ص ۴۹۵.</ref>. مراد از "شیصبانی" در [[روایات]] [[اهل بیت]] {{عم}}، مردی از [[بنی عباس]] و یا مردی دشمن [[اهل بیت]] است، زیرا [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}}، بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر می‌کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنامی است که دشمن خود را به‌طور کنایه با این کلمه به کار برده‌اند. پس از آن‌که قدرت در دست زمینه‌سازان خراسانی و طرفداران آن‌هاست، شیصبانی در عراق خروج می‌کند<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۳۴.</ref>.

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۱۵

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • مراد از شیصبانی در روایات اهل بیت(ع)، مردی از بنی عباس یا مردی دشمن اهل بیت(ع) است؛ زیرا پیشوایان معصوم(ع) از بنی عباس به بنی شیصبان تعبیر می‌‏کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده‏‌اند[۱].
  • شیصبان در لغت، نامی از نام‌‏های ابلیس است. پس از آن‏که قدرت در دست زمینه‌‏سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می‌‏گیرد، شیصبانی در عراق خروج می‌‏کند. از جابر جعفی نقل شده است: از ابو جعفر امام باقر(ع) درباره سفیانی پرسید، حضرت فرمود: سفیانی خروج نمی‌‏کند؛ مگر آن‏که پیش از او شیصبانی در سرزمین کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می‏جوشد و فرستادگان شما را به قتل می‏‌رساند.

بعد از آن، در انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید[۲][۳].

شیصبانی در موعودنامه

  • در لغت معانی مختلفی برای شیصبان آورده‌اند از جمله: مورچه نر، لانه مورچگان، از اسامی شیطان و رهبر گروهی از پریان[۴]. مراد از "شیصبانی" در روایات اهل بیت (ع)، مردی از بنی عباس و یا مردی دشمن اهل بیت است، زیرا امامان معصوم (ع)، بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر می‌کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنامی است که دشمن خود را به‌طور کنایه با این کلمه به کار برده‌اند. پس از آن‌که قدرت در دست زمینه‌سازان خراسانی و طرفداران آن‌هاست، شیصبانی در عراق خروج می‌کند[۵].
  • جابر جعفی می‌گوید: از امام باقر (ع) درباره سفیانی و خروج او پرسیدم، فرمود: پس از خروج او، شیصبانی در کوفه خروج می‌کند، آن‌چنان‌که یک باره لشکر انبوهی به دور او گرد می‌آیند، بسان آب که از چشمه بجوشد، و هیأت اعزامی شما که به جنگ او روند کشته می‌شوند، آن‌گاه منتظر خروج سفیانی و ظهور حضرت مهدی (ع) باشید[۶]. گفته می‌شود که منظور از شیصبانی، طغیان آب فرات از این منطقه است که خانه‌های کوفه و اطراف آن را می‌پوشاند، ولی به نظر می‌رسد که آن، رمز یکی از ستمگران باشد که بر عراق حکومت می‌کند و دمار از زندگی شیعیان در می‌آورد[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: میرزا حسین طبرسی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۲۶، ۱۳۱
  2. " وَ أَنَّى‏ لَكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ قَبْلَهُ‏ الشَّيْصَبَانِيُ‏ يَخْرُجُ‏ مِنْ‏ أَرْضِ‏ كُوفَانَ يَنْبُعُ كَمَا يَنْبُعُ الْمَاءُ فَيَقْتُلُ وَفْدَكُمْ فَتَوَقَّعُوا بَعْدَ ذَلِكَ السُّفْيَانِيَّ وَ خُرُوجَ الْقَائِم‏(ع)‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۲، باب ۱۸، ح ۸
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۰۹ - ۲۱۰.
  4. لسان العرب، ج ۱، ص ۴۹۵.
  5. عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۳۴.
  6. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۰.
  7. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۰۵.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۴۴۳.