بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ref> شیخ طوسی' به 'ref>شیخ طوسی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*دومین نایب از نواب چهارگانه [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، محمد بن | *دومین [[نایب]] از [[نواب]] چهارگانه [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، [[محمد بن عثمان]]، [[فرزند]] [[نایب]] نخست است. وی پیش از آن، در زمان زندگی پدرش، از سوی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[نیابت]] [[امام غایب]] معرفی شده بود. بدین صورت که آن حضرت، هنگامی که گروهی از [[شیعیان]] [[یمن]] در شهر [[سامرا]] به حضورش شرفیاب شدند، [[عثمان بن سعید]] را نزد خود فرا خواند و بر [[وکالت]] و [[وثاقت]] او تصریح کرد. سپس فرمود: گواه باشید [[عثمان بن سعید عمری]]، [[وکیل]] من است و فرزندش [[محمد بن عثمان]] [[وکیل]] [[فرزند من]]، [[امام مهدی|مهدی]] شما است<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۶،ح ۳۱۷</ref>. | ||
*[[عثمان بن سعید]] هنگام مرگ خود، به دستور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} نیابت را به فرزند خود، محمد سپرد. افزون بر آن، [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} نیز در توقیعاتی، به نیابت او تصریح فرمود<ref> ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۰، ح ۴۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۱</ref>. در بخشی از یکی از آن توقیعها چنین میخوانیم: "... و اما محمد بن عثمان | *[[عثمان بن سعید]] هنگام [[مرگ]] خود، به [[دستور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[نیابت]] را به [[فرزند]] خود، [[محمد]] سپرد. افزون بر آن، [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} نیز در توقیعاتی، به [[نیابت]] او تصریح فرمود<ref> ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۰، ح ۴۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۱</ref>. در بخشی از یکی از آن توقیعها چنین میخوانیم: "... و اما [[محمد بن عثمان عمری]]،- [[خداوند]] سبحانه و تعالی از او و پدرش [[خشنود]] و [[راضی]] باشد!- همانا او مورد وثوق من و نوشته او، نوشته من است"<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۶۲، ح ۳۲۶</ref>. | ||
*محمد بن | *[[محمد بن عثمان]]، با وجود مخالفتهایی که از سوی [[مدعیان دروغین نیابت]] با وی صورت میگرفت و با وجود فشارهایی که از [[حاکمان]] و خلفای آن دوران بر وی وارد می‌شد، توانست [[جایگاه]] [[نیابت]] [[امام مهدی|ولی عصر]]{{ع}} را به گونهای [[شایسته]] نگه داشته، امور واگذار شده را به [[شایستگی]] انجام دهد. او نگذاشت [[غالیان]] با ترفندهای دروغین، [[شیعیان]] را متوجه خود سازند و [[نیابت]] او را متزلزل کنند؛ از اینرو دوستداران [[امامان]]{{عم}} هیچگاه درباره [[نیابت]] و [[وثاقت]] وی [[شک]] و [[تردید]] نکردند. | ||
*مدت نیابت نایب دوم حدود چهل سال به طول انجامید؛ از اینرو توانست مسایل فقهی، کلامی، اجتماعی و ... بیشتری از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} پرسیده، پاسخها را در اختیار مردم قرار دهد. | *مدت [[نیابت]] [[نایب دوم]] [[حدود]] [[چهل]] سال به طول انجامید؛ از اینرو توانست مسایل فقهی، کلامی، اجتماعی و ... بیشتری از [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} پرسیده، پاسخها را در [[اختیار]] [[مردم]] قرار دهد. | ||
==برخی ویژگیهای وی== | ==برخی ویژگیهای وی== | ||
#او فرزند [[نخستین نایب]] بود؛ از این رو از موقعیت نیابت به طور کامل آگاهی داشت؛ | #او [[فرزند]] [[نخستین نایب]] بود؛ از این رو از [[موقعیت]] [[نیابت]] به طور کامل [[آگاهی]] داشت؛ | ||
#همانند پدرش، از سوی دو [[امام]] به نیابت [[امام مهدی|امام زمام]]{{ع}} نصب شده بود؛ | #همانند پدرش، از سوی دو [[امام]] به [[نیابت]] [[امام مهدی|امام زمام]]{{ع}} [[نصب]] شده بود؛ | ||
#در مقایسه با دیگر نایبان، زمان بیشتری نایب [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بود؛ | #در مقایسه با دیگر نایبان، زمان بیشتری [[نایب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بود؛ | ||
#وی [[مرجع]] و [[پناهگاه]] [[شیعیان]] در مسایل کلامی، فقهی، اجتماعی و ... بود؛ | #وی [[مرجع]] و [[پناهگاه]] [[شیعیان]] در مسایل کلامی، فقهی، اجتماعی و ... بود؛ | ||
#افزون بر رسیدگی به امور | #افزون بر رسیدگی به امور [[شیعیان]]، از حساسترین [[وظایف]] او در [[دوران نیابت]]، [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]] بود. | ||
*ابو جعفر محمد بن | *[[ابو جعفر]] [[محمد بن عثمان]]، طبق دیدگاه مشهور، در سال ۳۰۵ ق در آخر ماه [[جمادی الاولی]] درگذشت. | ||
*آرامگاه وی کنار قبر مادرش، بر سر راه کوفه در محلی که خانه‌اش آن‌جا بود، واقع است. این محل در سمت غربی بغداد است<ref> علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص ۲۳۰، به نقل از: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۸۱ - ۳۸۳.</ref>. | *آرامگاه وی کنار [[قبر]] مادرش، بر سر راه [[کوفه]] در محلی که خانه‌اش آن‌جا بود، واقع است. این محل در سمت غربی [[بغداد]] است<ref> علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص ۲۳۰، به نقل از: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۸۱ - ۳۸۳.</ref>. | ||
==محمد بن عثمان بن سعید عمری در موعودنامه== | ==محمد بن [[عثمان بن سعید عمری]] در موعودنامه== | ||
*دومین نائب از "[[نواب اربعه]]" [[امام زمان]] {{ع}} و فرزند نائب اول-عثمان بن سعید-است. در زمان حیات پدرش از طرف [[امام حسن عسکری]] {{ع}} به نیابت امام غائب معرفی شده بود و "عثمان بن سعید" به هنگام مرگ خود، امر نیابت را به دستور [[امام زمان]] {{ع}} به فرزند خود "محمد" سپرد. شیعیان به | *دومین [[نائب]] از "[[نواب اربعه]]" [[امام زمان]] {{ع}} و [[فرزند]] [[نائب]] اول-عثمان بن سعید-است. در زمان حیات پدرش از طرف [[امام حسن عسکری]] {{ع}} به [[نیابت]] [[امام غائب]] معرفی شده بود و "[[عثمان بن سعید]]" به هنگام [[مرگ]] خود، امر [[نیابت]] را به [[دستور]] [[امام زمان]] {{ع}} به [[فرزند]] خود "[[محمد]]" سپرد. [[شیعیان]] به [[عدالت]]، [[وثاقت]] و [[امانت‌داری]] او اتفاق‌نظر داشتند... [[توقیعات]] حضرت در امور مهم دینی، در طول زندگانی او با همان خطی که در زمان پدرش [[عثمان بن سعید]] صادر می‌شد، به دست او صادر می‌گشت و به [[شیعیان]] می‌رسید. [[شیعیان]] جز او کسی را به [[نیابت]] نمی‌شناختند و [[علائم]] و کراماتی هم از او [[نقل]] شده است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۲.</ref>. | ||
*او بیشترین مدت نیابت را در میان "نواب اربعه" به خود اختصاص داد و حدود چهل سال به عنوان نایب و رابط بین امام و شیعیان بود. لذا توفیق یافت مشکلات و مسائل فقهی، کلامی، اجتماعی و... بیشتری را از محضر مبارک [[امام زمان]] {{ع}} استفسار نماید و در اختیار عموم مردم قرار دهد. کنیه او "ابو جعفر" است و چندین لقب برای او ذکر شده است: "عمری"، "اسدی"، و "کوفی". | *او بیشترین مدت [[نیابت]] را در میان "[[نواب اربعه]]" به خود اختصاص داد و [[حدود]] [[چهل]] سال به عنوان [[نایب]] و رابط بین [[امام]] و [[شیعیان]] بود. لذا [[توفیق]] یافت مشکلات و مسائل فقهی، کلامی، اجتماعی و... بیشتری را از محضر مبارک [[امام زمان]] {{ع}} استفسار نماید و در [[اختیار]] عموم [[مردم]] قرار دهد. [[کنیه]] او "[[ابو جعفر]]" است و چندین [[لقب]] برای او ذکر شده است: "عمری"، "[[اسدی]]"، و "کوفی". | ||
*[[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرمودند: "عمری -عثمان بن سعید- و پسرش -محمد بن عثمان- هر دو موثق و مورد اطمینان هستند، هرچه آن‌ها به تو برسانند از طرف ما می‌رسانند..."<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۰.</ref> پس از وفات نایب | *[[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرمودند: "عمری -عثمان بن سعید- و پسرش -محمد بن عثمان- هر دو موثق و مورد [[اطمینان]] هستند، هرچه آن‌ها به تو برسانند از طرف ما می‌رسانند..."<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۰.</ref> پس از [[وفات]] [[نایب اول]]، نخستین کسی که مورد خطاب [[ولی عصر]] {{ع}} قرار می‌گیرد، [[محمد بن عثمان]]، پسر اوست. [[امام زمان]] {{ع}} [[مرگ]] پدر را بر او تسلیت می‌گوید و در آن [[نامه]] اشارتی به شخصیت [[محمد بن عثمان]] و تصریح به [[نیابت]] او شده است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۱؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۱۰.</ref>. در زمان [[نایب دوم]] ([[حدود]] ۲۶۵ -۳۰۵) کسانی پیدا شدند که از فرصت [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} سوء استفاده کرده و خود را به عنوان [[نایب امام]] {{ع}} معرفی کنند تا بدین‌وسیله شهرت و منصبی اجتماعی کسب نموده و [[اموال]] سرازیر شده از سوی [[شیعیان]] به سوی [[امام]] را بدون مجوز شرعی [[تصرف]] نمایند. لذا یکی از [[وظایف]] [[محمد بن عثمان]]، [[تکذیب]] [[مدعیان دروغین]] و رسوا کردن آنان و اثبات [[نیابت]] خود و فراهم آوردن [[اطمینان]] و اعتماد [[شیعیان]] به سوی خویش بود. یکی از دلیل‌های مشهود و راه‌های عملی بر صحت [[نیابت]] و وساطت خویش از طرف [[امام غائب]]، خبر دادن از [[امور غیبی]] و پنهانی با عنایت [[امام زمان]] {{ع}} به وسیله [[توقیعات]] و طرق دیگر بود. | ||
*"محمد بن عثمان" به جهت طولانی بودن دوره نیابت‌اش، فرصت بیان بعضی از حقایق راجع به [[امام زمان]] {{ع}} از تولد تا غیبت را داشته است. لذا در زمینه‌های مختلف درباره [[امام زمان]] {{ع}} و درباره موضوعات دیگر، از ایشان روایت نقل شده است. احادیثی که از ایشان نقل شده نشان می‌دهد که وی مکررا [[امام زمان]] {{ع}} را حتی از دوران کودکی آن حضرت دیده و در دوران امامتش با او ملاقات‌هایی داشته است. راوی می‌گوید: محمد بن | *"[[محمد بن عثمان]]" به جهت طولانی بودن دوره نیابت‌اش، فرصت بیان بعضی از حقایق راجع به [[امام زمان]] {{ع}} از تولد تا [[غیبت]] را داشته است. لذا در زمینه‌های مختلف درباره [[امام زمان]] {{ع}} و درباره موضوعات دیگر، از ایشان [[روایت]] [[نقل]] شده است. احادیثی که از ایشان [[نقل]] شده نشان می‌دهد که وی مکررا [[امام زمان]] {{ع}} را حتی از دوران کودکی آن حضرت دیده و در دوران امامتش با او ملاقات‌هایی داشته است. [[راوی]] می‌گوید: [[محمد بن عثمان]]، قبری را برای خود حفر کرد و آن را با چند قطعه تخته آماده ساخت. وقتی علت آن را پرسیدم، گفت: برای مردن اسبابی هست! بعد از آن نیز از وی پرسیدم، گفت: [[مأمور]] شده‌ام که خود را جمع‌وجور کنم. سپس دو ماه بعد [[وفات]] یافت<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۵۱؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۰۲.</ref>. [[ابو جعفر]] [[محمد بن عثمان]] در سال ۳۰۵ ه. ق در آخر ماه [[جمادی الاولی]] [[وفات]] کرده است. | ||
*قبر او در کنار قبر مادرش، بر سر راه کوفه و در محلی که خانه‌اش آن‌جا بود واقع است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۶؛ سفینة البحار، ج ۷، ص ۲۱۱.</ref>. این محل در سمت غربی بغداد می‌باشد<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم {{ع}}، ص ۱۸۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۰.</ref>. | *[[قبر]] او در کنار [[قبر]] مادرش، بر سر راه [[کوفه]] و در محلی که خانه‌اش آن‌جا بود واقع است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۶۶؛ سفینة البحار، ج ۷، ص ۲۱۱.</ref>. این محل در سمت غربی [[بغداد]] می‌باشد<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم {{ع}}، ص ۱۸۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۰.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
*[[دومین سفیر و نایب خاص حضرت حجت چه کسی بود و چگونه به نیابت رسید؟ (پرسش)]] | *[[دومین سفیر و نایب خاص حضرت حجت چه کسی بود و چگونه به نیابت رسید؟ (پرسش)]] | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اتمام لینک داخلی]] | |||