←پاسخ نخست
(صفحهای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = مهدویت (پرسش)|بانک جامع...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
:::::#'''عدم [[نیاز]] به [[زمینه سازی]] [[ظهور]]:''' یکی دیگر از عواملی که در [[فهم]] غلط مفهوم [[انتظار]]، دخیل است، عبارت است از توهم اینکه [[امام زمان]]{{ع}} [[کارها]] را به وسیله اکراه یا [[اجبار]] یا فقط از طریق [[معجزه]] انجام داده، پس [[نیاز]] به مقدمات و ایجاد زمینه نیست. این دیدگاه [[انحرافی]]، نتیجه غافل شدن از این امر است که برنامه [[قیام امام مهدی]]{{ع}} مثل برنامه [[قیام]] همه [[انبیای الهی]] از راه [[بهره]] گیری از اسباب طبیعی انجام شده و هیچ گاه [[اعجاز]]، تشکیل دهنده اساس آن نیست، [[معجزات]] در روند برنامه اصلاحی و [[رهبران]] آسمانی - جز در موارد استثنایی - دخالت نخواهد داشت. [[آیت الله]] [[مکارم شیرازی]] در کتاب خود چنین آوردهاند که: "[[معجزه]] استثنایی است منطقی در [[نظام]] جاری [[طبیعت]]؛ برای اثبات [[حقانیت]] یک [[آیین]] آسمانی نه برای [[اداره]] همیشگی [[نظام جامعه]]. این کار تنها باید بر محور [[قوانین]] [[طبیعت]] صورت گیرد"<ref>حکومت جهانی مهدی، آیت الله مکارم شیرازی، ص ۸۳ - ۸۲.</ref>. به طور کلی، ایجاد [[نظام جهانی]] بر مبنای [[عدل]]، باید آن چنان وسیع، گسترده و همگانی باشد که قسمت عمده [[برنامههای اصلاحی]] را با "خود [[آگاهی]]" و "خودیاری" [[مردم]] [[اجرا]] کند و زنده کردن [[روح]] "خود [[آگاهی]]" و "خود باوری" عمومی در سطح [[جهان]]، [[نیازمند]] نیرومندترین مراکز [[فرهنگی]] و وسایل ارتباط جمعی و... است که هیچ کدام از اینها بدون پیشرفتهترین وسایل صنعتی ممکن نیست. بنابراین اگر قرار است همه [[کارها]] با "[[معجزه]]" تحقق پذیرد وجود چنین [[نظامی]] بدون وسایل پیشرفته صنعتی قابل تصور بوده ولی مگر [[اداره]] [[زندگی]] [[مردم]] [[جهان]] با [[معجزه]] ممکن است؟ | :::::#'''عدم [[نیاز]] به [[زمینه سازی]] [[ظهور]]:''' یکی دیگر از عواملی که در [[فهم]] غلط مفهوم [[انتظار]]، دخیل است، عبارت است از توهم اینکه [[امام زمان]]{{ع}} [[کارها]] را به وسیله اکراه یا [[اجبار]] یا فقط از طریق [[معجزه]] انجام داده، پس [[نیاز]] به مقدمات و ایجاد زمینه نیست. این دیدگاه [[انحرافی]]، نتیجه غافل شدن از این امر است که برنامه [[قیام امام مهدی]]{{ع}} مثل برنامه [[قیام]] همه [[انبیای الهی]] از راه [[بهره]] گیری از اسباب طبیعی انجام شده و هیچ گاه [[اعجاز]]، تشکیل دهنده اساس آن نیست، [[معجزات]] در روند برنامه اصلاحی و [[رهبران]] آسمانی - جز در موارد استثنایی - دخالت نخواهد داشت. [[آیت الله]] [[مکارم شیرازی]] در کتاب خود چنین آوردهاند که: "[[معجزه]] استثنایی است منطقی در [[نظام]] جاری [[طبیعت]]؛ برای اثبات [[حقانیت]] یک [[آیین]] آسمانی نه برای [[اداره]] همیشگی [[نظام جامعه]]. این کار تنها باید بر محور [[قوانین]] [[طبیعت]] صورت گیرد"<ref>حکومت جهانی مهدی، آیت الله مکارم شیرازی، ص ۸۳ - ۸۲.</ref>. به طور کلی، ایجاد [[نظام جهانی]] بر مبنای [[عدل]]، باید آن چنان وسیع، گسترده و همگانی باشد که قسمت عمده [[برنامههای اصلاحی]] را با "خود [[آگاهی]]" و "خودیاری" [[مردم]] [[اجرا]] کند و زنده کردن [[روح]] "خود [[آگاهی]]" و "خود باوری" عمومی در سطح [[جهان]]، [[نیازمند]] نیرومندترین مراکز [[فرهنگی]] و وسایل ارتباط جمعی و... است که هیچ کدام از اینها بدون پیشرفتهترین وسایل صنعتی ممکن نیست. بنابراین اگر قرار است همه [[کارها]] با "[[معجزه]]" تحقق پذیرد وجود چنین [[نظامی]] بدون وسایل پیشرفته صنعتی قابل تصور بوده ولی مگر [[اداره]] [[زندگی]] [[مردم]] [[جهان]] با [[معجزه]] ممکن است؟ | ||
:::::#'''عدم [[نیاز]] به [[اصلاح جامعه]]:''' توهم اینکه چون غیر از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} هیچ کس نمیتواند همه [[تباهیها]] را به صورت کامل رفع نماید و تمامی صلاحها را در همه ابعاد و زمینهها [[حاکم]] سازد پس نباید دست به [[اصلاح]] زد. نتیجه طبیعی این توهم، کوتاهی نمودن در [[یاری]] [[امام زمان]]{{ع}} و حتی [[کمک]] به مقاصد [[دشمنان]] میباشد و چنین عاملی ریشه در [[ناآگاهی]] از [[وظایف دینی]] افراد در [[عصر غیبت]] و نیز [[درک]] [[نادرست]] مفاهیم عمیق مذهبی دارد و میتوان گفت: اگر [[اصلاح]]، به طور کامل مقدور و میسر نیست، [[اصلاح]] آن مقداری که در [[حد ]][[توان]] است از [[تکلیف]] [[انسان]] ساقط نشده است. | :::::#'''عدم [[نیاز]] به [[اصلاح جامعه]]:''' توهم اینکه چون غیر از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} هیچ کس نمیتواند همه [[تباهیها]] را به صورت کامل رفع نماید و تمامی صلاحها را در همه ابعاد و زمینهها [[حاکم]] سازد پس نباید دست به [[اصلاح]] زد. نتیجه طبیعی این توهم، کوتاهی نمودن در [[یاری]] [[امام زمان]]{{ع}} و حتی [[کمک]] به مقاصد [[دشمنان]] میباشد و چنین عاملی ریشه در [[ناآگاهی]] از [[وظایف دینی]] افراد در [[عصر غیبت]] و نیز [[درک]] [[نادرست]] مفاهیم عمیق مذهبی دارد و میتوان گفت: اگر [[اصلاح]]، به طور کامل مقدور و میسر نیست، [[اصلاح]] آن مقداری که در [[حد ]][[توان]] است از [[تکلیف]] [[انسان]] ساقط نشده است. | ||
:::::#'''[[ترویج]] و [[اشاعه فساد]] در [[جامعه]]:''' عدهای با برداشت سوء خود از "معنای [[انتظار]]" [[بهترین]] [[کمک]] به [[تسریع در ظهور]] و [[بهترین]] شکل [[انتظار]] را [[ترویج]] و [[اشاعه فساد]] میدانند. | :::::#'''[[ترویج]] و [[اشاعه فساد]] در [[جامعه]]:''' عدهای با برداشت سوء خود از "معنای [[انتظار]]" [[بهترین]] [[کمک]] به [[تسریع در ظهور]] و [[بهترین]] شکل [[انتظار]] را [[ترویج]] و [[اشاعه فساد]] میدانند. در پاسخ به چنین افرادی با این نوع نگرش چنین میتوان گفت: این دیدگاه از نظر [[دین]]، اشتباه است؛ همان طور که [[حکومت حضرت مهدی]]{{ع}} ریشه کن کننده [[ظلم و جور]] و بر پا کننده [[عدل]] و [[نهی]] از قلدری و [[قساوت]] است، راه پیدایش این مقصود نیز باید چنین باشد، از [[ظلم و جور]] دور و از [[قساوت]]، قلدری، [[دروغگویی]] و ریاکاری بر کنار باشد. [[قداست]] مجوز [[گناه]] نیست؛ [[گناه]] جز به [[گناه]] نمیافزاید و با [[ستم]] نمیشود [[عدل]] را به پا کرد و با این [[عقیده]] نمیتوان [[دادگری]] نمود<ref>راه مهدی، ص ۸۷.</ref>. | ||
در پاسخ به چنین افرادی با این نوع نگرش چنین میتوان گفت: این دیدگاه از نظر [[دین]]، اشتباه است؛ همان طور که [[حکومت حضرت مهدی]]{{ع}} ریشه کن کننده [[ظلم و جور]] و بر پا کننده [[عدل]] و [[نهی]] از قلدری و [[قساوت]] است، راه پیدایش این مقصود نیز باید چنین باشد، از [[ظلم و جور]] دور و از [[قساوت]]، قلدری، [[دروغگویی]] و ریاکاری بر کنار باشد. [[قداست]] مجوز [[گناه]] نیست؛ [[گناه]] جز به [[گناه]] نمیافزاید و با [[ستم]] نمیشود [[عدل]] را به پا کرد و با این [[عقیده]] نمیتوان [[دادگری]] نمود<ref>راه مهدی، ص ۸۷.</ref>. | |||
:::::#'''عدم [[فهم]] صحیح [[روایات]]:''' یکی دیگر از عوامل عدم [[فهم]] صحیح از روایاتی که [[ظلم و جور]] [[آخرالزمان]] را طرح و این برداشت اشتباه را میکنند این است که به [[فساد]] و [[تباهی]] کاری نباید داشت و میبایست موضع بی طرفی رادر قبال آن برگزید و یا حتی دیگران را به [[گناه]] فرا خواند. برای رفع [[شبهه]] یاد شده - وجود [[ظلم فراگیر]] - ذکر این نکته ضروری است که: لازم نیست همگان [[ظالم]] یا [[فاسد]] شوند. نگاهی کوتاه و گذرا به [[جهان]] نشان میدهد که [[ظلم]] عالم را فرا گرفته است؛ عدهای ظالمند و بسیاری از افراد هم [[مظلوم]]. علاوه بر آن هیچ منافاتی ندارد که در کنار این [[ظلم و جور]]، [[دوستان]] و چشم به راهان آن [[حضرت]]، با [[زمینه سازی]] مثبت و [[آینده]] ساز، در [[اندیشه]] مقدمه چینی برای [[انقلاب جهانی]] او باشند. بنابراین باز هم [[ظلم]] و [[فساد]] به صورت نسبی در [[جهان]] شیوع دارد. | :::::#'''عدم [[فهم]] صحیح [[روایات]]:''' یکی دیگر از عوامل عدم [[فهم]] صحیح از روایاتی که [[ظلم و جور]] [[آخرالزمان]] را طرح و این برداشت اشتباه را میکنند این است که به [[فساد]] و [[تباهی]] کاری نباید داشت و میبایست موضع بی طرفی رادر قبال آن برگزید و یا حتی دیگران را به [[گناه]] فرا خواند. برای رفع [[شبهه]] یاد شده - وجود [[ظلم فراگیر]] - ذکر این نکته ضروری است که: لازم نیست همگان [[ظالم]] یا [[فاسد]] شوند. نگاهی کوتاه و گذرا به [[جهان]] نشان میدهد که [[ظلم]] عالم را فرا گرفته است؛ عدهای ظالمند و بسیاری از افراد هم [[مظلوم]]. علاوه بر آن هیچ منافاتی ندارد که در کنار این [[ظلم و جور]]، [[دوستان]] و چشم به راهان آن [[حضرت]]، با [[زمینه سازی]] مثبت و [[آینده]] ساز، در [[اندیشه]] مقدمه چینی برای [[انقلاب جهانی]] او باشند. بنابراین باز هم [[ظلم]] و [[فساد]] به صورت نسبی در [[جهان]] شیوع دارد. | ||
::::::[[شیخ صدوق]] [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کردهاند که ایشان میفرمایند: "به [[خدا]] [[سوگند]]، این امر ([[فرج]]) بر شما در نیاید تا آنکه [[شقی]]، بدبخت و سعید نیکبخت گردد". هر کدام به نهایت کار خود برسند".<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ هَذَا لْأَمْرَ وَ اللَّهِ لاَ يَأْتِيكُمْ حَتَّى يَشْقَى مَنْ شَقِيَ، وَ يَسْعَدَ مَنْ سَعِدَ"}}؛ علل الشرایع، ج ۲، ب ۳۳، ص ۲۲، ح ۳۲.</ref>. سخن در این است که گروه شقاوتمندان و سعادتمندان، هر کدام به نهایت کار خود برسند نه اینکه سعادتمندی در کار نباشد و فقط [[اشقیاء]] به منتها درجه [[شقاوت]] برسند. از سویی دیگر بدیهی است که [[آیات]] و [[روایات]]، ما را به [[مبارزه]] با [[ظلم و ستم]] فرا خواندهاند، [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} فرمودهاند: "در [[آخرالزمان]]، گروهی [[معصیت]] میکنند و میگویند: [[خدا]] سبب آن شده [کنایه از [[جبر]]] کسی که اینها را رد کند مثل کسی است که در [[راه خدا]] [[شمشیر]] کشیده است"<ref>{{متن حدیث|"يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ قَوْمٌ يَعْمَلُونَ الْمَعَاصِيَ وَ يَقُولُونَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ قَدَّرَهَا عَلَيْهِمْ الرَّادُّ عَلَيْهِمْ كَشَاهِرِ سَيْفِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ"}}، بحارالانوار، ج ۵، ب ۱، ص ۴۶، ج ۷۵.</ref>. عامل دیگری که در دستیابی به مفهوم سکون و [[سکوت]] از اصل [[مقدس]] [[انتظار]]، نقش دارد؛ جدایی [[دین]] از مسایل [[سیاسی]] است. [[سیاست]] بازان که به دنبال سکون و رکود [[جوامع اسلامی]] هستند، با عدم [[فهم]] صحیح و وارونه معنا کردن روایاتی همچون "بطلان هر عَلَمی [[قبل از ظهور]]"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ب ۲۲، ص ۱۴۳: عن ابی عبدالله{{ع}}: {{متن حدیث|"كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"}}: "هر پرچمی که قبل از قیام قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است که بنده غیر خداست". (منظور پرچمی است که به نام امام افراشته گردد.) شرح بیشتر این حدیث در متن کتاب موجود است.</ref> [[زمینه سازان]] دیدگاهی هستند که: "هر اقدامی به منظور [[تشکیل حکومت]] در [[عصر غیبت]] خلاف [[شرع]] است"»<ref>[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص 30-38.</ref>. | ::::::[[شیخ صدوق]] [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کردهاند که ایشان میفرمایند: "به [[خدا]] [[سوگند]]، این امر ([[فرج]]) بر شما در نیاید تا آنکه [[شقی]]، بدبخت و سعید نیکبخت گردد". هر کدام به نهایت کار خود برسند".<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ هَذَا لْأَمْرَ وَ اللَّهِ لاَ يَأْتِيكُمْ حَتَّى يَشْقَى مَنْ شَقِيَ، وَ يَسْعَدَ مَنْ سَعِدَ"}}؛ علل الشرایع، ج ۲، ب ۳۳، ص ۲۲، ح ۳۲.</ref>. سخن در این است که گروه شقاوتمندان و سعادتمندان، هر کدام به نهایت کار خود برسند نه اینکه سعادتمندی در کار نباشد و فقط [[اشقیاء]] به منتها درجه [[شقاوت]] برسند. از سویی دیگر بدیهی است که [[آیات]] و [[روایات]]، ما را به [[مبارزه]] با [[ظلم و ستم]] فرا خواندهاند، [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} فرمودهاند: "در [[آخرالزمان]]، گروهی [[معصیت]] میکنند و میگویند: [[خدا]] سبب آن شده [کنایه از [[جبر]]] کسی که اینها را رد کند مثل کسی است که در [[راه خدا]] [[شمشیر]] کشیده است"<ref>{{متن حدیث|"يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ قَوْمٌ يَعْمَلُونَ الْمَعَاصِيَ وَ يَقُولُونَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ قَدَّرَهَا عَلَيْهِمْ الرَّادُّ عَلَيْهِمْ كَشَاهِرِ سَيْفِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ"}}، بحارالانوار، ج ۵، ب ۱، ص ۴۶، ج ۷۵.</ref>. عامل دیگری که در دستیابی به مفهوم سکون و [[سکوت]] از اصل [[مقدس]] [[انتظار]]، نقش دارد؛ جدایی [[دین]] از مسایل [[سیاسی]] است. [[سیاست]] بازان که به دنبال سکون و رکود [[جوامع اسلامی]] هستند، با عدم [[فهم]] صحیح و وارونه معنا کردن روایاتی همچون "بطلان هر عَلَمی [[قبل از ظهور]]"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ب ۲۲، ص ۱۴۳: عن ابی عبدالله{{ع}}: {{متن حدیث|"كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"}}: "هر پرچمی که قبل از قیام قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است که بنده غیر خداست". (منظور پرچمی است که به نام امام افراشته گردد.) شرح بیشتر این حدیث در متن کتاب موجود است.</ref> [[زمینه سازان]] دیدگاهی هستند که: "هر اقدامی به منظور [[تشکیل حکومت]] در [[عصر غیبت]] خلاف [[شرع]] است"»<ref>[[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص 30-38.</ref>. |