امام خمینی و فلسفه سیاسی انتظار (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در مقاله خود می‌نویسد: «[[غیبت]] و [[انتظار فرج]] از آموزه‌های رییسه [[مذهب امامیه]] است که به انضمام طولانی شدن [[غیبت امام زمان]]{{عج}} برانگیزاننده ی پاره‌ای از [[شبهات]] در [[اندیشه]] [[سیاسی]] [[امامیه]] شده است. این سوال مهم همواره در این دوران مطرح بوده که آیا [[امامیه]] در دوره [[غیبت]] از فلسفه [[سیاسی]] خاصی [[دفاع]] می‌‌کند، یا منکر هرگونه فلسفه [[سیاسی]] است التفات و پاسخ [[امام خمینی]] به این پرسش اساسی را نه تنها با تأسیس [[نظام جمهوری اسلامی]]، بلکه پیش از شروع [[نهضت]] ۱۵ خرداد و با [[نگارش]] [[کشف]] [[اسرار]] در سال ۱۳۲۳ ه.ش  باید ملاحظه کرد. [[فلسفه]] بنابر [[عقیده]] ایشان، [[امامیه]] اساساً با هرگونه [[تفکر]] آنارشیستی مخالف است و از [[دفاع]] می‌‌کند؛ فلسفه‌ای که منحصر به دوره ی حضور [[معصوم]]{{ع}} نیست و در [[سیاسی]] [[امامت]] دوره [[غیبت]] نیز قابل اجراست. [[مشروعیت]] [[ولایت فقیه]] در دوره [[غیبت]] نیز از [[فلسفه]] [[سیاسی]] [[امامت]] ناشی می‌‌شود. بنابراین، بر مبنای اصل [[امامت]]، ولایت فقیه را باید معادل  [[فلسفه]] [[سیاسی]] [[انتظار]] و [[دولت]] [[انتظار]] عصر [[غیبت کبری]] دانست».