امام خمینی و فلسفه سیاسی انتظار (مقاله)
| امام خمینی و فلسفه سیاسی انتظار | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | داوود مهدوی‌زادگان |
| موضوع | انتظار |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه سیاست متعالیه |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان 1394 |
| شماره | 11 |
| تعداد صفحات | 20 |
| شماره صفحات | از صفحه 7 تا 26 مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
امام خمینی و فلسفه سیاسی انتظار عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که به بررسی موضوع انتظار از دیدگاه امام خمینی می‌پردازد. این مقالهٔ 20 صفحه‌ای به قلم داوود مهدوی‌زادگان نگاشته شده و در فصلنامه سیاست متعالیه (شماره 11، زمستان 1394) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در مقاله خود می‌نویسد: «غیبت و انتظار فرج از آموزه‌های رییسه مذهب امامیه است که به انضمام طولانی شدن غیبت امام زمان(ع) برانگیزاننده ی پاره‌ای از شبهات در اندیشه سیاسی امامیه شده است. این سوال مهم همواره در این دوران مطرح بوده که آیا امامیه در دوره غیبت از فلسفه سیاسی خاصی دفاع می‌‌کند، یا منکر هرگونه فلسفه سیاسی است التفات و پاسخ امام خمینی به این پرسش اساسی را نه تنها با تأسیس نظام جمهوری اسلامی، بلکه پیش از شروع نهضت ۱۵ خرداد و با نگارش کشف اسرار در سال ۱۳۲۳ ه.ش باید ملاحظه کرد. فلسفه بنابر عقیده ایشان، امامیه اساساً با هرگونه تفکر آنارشیستی مخالف است و از دفاع می‌‌کند؛ فلسفه‌ای که منحصر به دوره ی حضور معصوم(ع) نیست و در سیاسی امامت دوره غیبت نیز قابل اجراست. مشروعیت ولایت فقیه در دوره غیبت نیز از فلسفه سیاسی امامت ناشی می‌‌شود. بنابراین، بر مبنای اصل امامت، ولایت فقیه را باید معادل فلسفه سیاسی انتظار و دولت انتظار عصر غیبت کبری دانست».
فهرست مقاله
- چکیده
- مقدمه
- التفات علما به مسأله
- پاسخ امام خمینی
- شرایط عقیدتی بعد انقلاب
- دسته‌بندی برداشت‌های معارض
- جمع‌بندی
- منابع