امام‌شناسی ج۱۱ (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر' به 'فعالیت‌های وی است. او علاوه بر') |
جز (جایگزینی متن - 'سئوال' به 'سؤال') |
||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
*قسمت کردن [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، هفده شتر را به نسبت نصف و ثلث و تسع؛ | *قسمت کردن [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، هفده شتر را به نسبت نصف و ثلث و تسع؛ | ||
*جواب بالبداهة حضرت در عددی که به ۲ تا ۱۰ قابل قسمت است؛ | *جواب بالبداهة حضرت در عددی که به ۲ تا ۱۰ قابل قسمت است؛ | ||
* | *سؤال از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از سهم‌الارث زن بر فراز منبر، و مسئله مِنبَریَّة؛ | ||
* | *سؤال زنی از سهم‌الارث خود و مسئله دیناریَّة؛ | ||
*نهی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از بول کردن در آب جاری و در هوا؛ | *نهی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از بول کردن در آب جاری و در هوا؛ | ||
*طریق تعیین أرش و دیهٔ منافع اعضاء: چشم و گوش و زبان؛ | *طریق تعیین أرش و دیهٔ منافع اعضاء: چشم و گوش و زبان؛ | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۰
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
| امام‌شناسی ج۱۱ | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | [[امام‌شناسی (کتاب)|امام‌شناسی]][[رده:مجموعه کتاب امام‌شناسی]] |
| زبان | فارسی |
| ترجمهٔ کتاب | [[اعلمیّت امیرالمؤمنین(ع) - قضاوت‌های امیرالمؤمنین(ع) (کتاب)|اعلمیّت امیرالمؤمنین(ع) - قضاوت‌های امیرالمؤمنین(ع)]] |
| نویسنده | سید محمد حسین حسینی طهرانی |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی|انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی]] |
| محل نشر | مشهد، ایران |
| سال نشر |
|
| شابک | ۹۷۸۹۶۴۶۵۳۳۹۱۲ |
امام‌شناسی ج۱۱ (اعلمیّت امیرالمؤمنین(ع) - قضاوت‌های امیرالمؤمنین(ع))، جلد یازدهم از مجموعهٔ هجده جلدی امام‌شناسی است که شامل مباحث تفسیری، فلسفی، روایی، تاریخی و اجتماعی پیرامون مسائل کلی امامت و ولایت می‌باشد. این کتاب اثر سید محمد حسین حسینی طهرانی است و انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این مورد، اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
درس یک‌صد و پنجاه و یکم و یک‌صد و پنجاه و دوّم : علم و معرفت به خدا عالی‌ترین سرمایه رهبر برای رهبری بشر است
- علم و عرفان خداوندی از شرایط اولیه رهبری است؛
- انبیاء که اعلم علمای ربانی امت‌ها بوده‌اند، مامور به تشکیل حکومت بوده‌اند؛
- پیغمبر عالِم به غیبت، طالوت عالِم را به ریاست لشگر برگزید؛
- دین اسلام شرایط رهبری را، اعلمیت افراد امّت می‌داند؛
- تعیین اعلم افراد امت برای زمامداری، وظیفه حتمیه رسول‌الله است؛
- کلام سلمان فارسی و امیرالمؤمنین و امام حسن راجع به وجوب حکومت اعلم؛
- بحث مؤلّف با یک مرد سنّی در لزوم پیروی از علی(ع) به ملاک اعلمیّت؛
- امیرالمؤمنین(ع) در علم مانند رسول خدا(ص) بوده است؛
- اشعار غرّای حکیم سنائی در افضلیّت امیرالمؤمنین(ع)؛
- هیچکس مانند امیرالمؤمنین(ع)، عالم به کتاب خدا نبوده است؛
- امیرالمؤمنین(ع) اعلم امّت، به علوم ظاهری و به علوم باطنی بوده است؛
- علم امیرالمؤمنین(ع)، مانند علم خصر به حقایق و اسرار است؛
- روایت وارده از ام‌سلمه در حدیث منزلت و فضایل امیرالمؤمنین(ع)؛
- با این کمال و جمال، امیرالمؤمنین(ع)، معشوق حقیقی ممکنات در عالم امکان است.
درس صد و پنجاه و سوّم تا صد و پنجاه و ششم: پیرامون حدیث «أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها»
- گفتار صاحب مجمع‌البیان در تفسیر: ﴿وَأْتُواْ الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا﴾؛
- گفتار ملا عبدالرزاق و صاحب تفسیر «بیان‌السعادة» درباره این آیه؛
- روایات وارده در تفسیر برهان در معنای بیوت و ابواب آنها؛
- وجود طاهر امامان، اذن دخول بیت رسول‌الله است؛
- استدلال ابن‌شهر آشوب به حدیث مدینةالعلم بر عصمت و امامت؛
- اشعار فُحول از علما درباره باب مدینه علم: امیرالمؤمنین(ع)؛
- روایات وارده از عامّه و خاصه، درباره حدیث «أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها»؛
- روایات خاصه و عامه درباره مدینةالحکمه؛
- روایات وارده راجع به مدینةالفقه؛
- مشایخ عامه که حدیث «أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها» را روایت کرده‌اند؛
- روایات مشابه‌المضمون با روایت «أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها»؛
- حاکم در «مُستدرک» بر صحت حدیث «أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها» اصرار دارد؛
- ابوصَلت هَرَوی، از بزرگان مشایخ ثِقات است؛
- گناه ابوصلت نزد مشایخ عامّه، تشیّع اوست؛
- حافظ علائی و سیوطی، تصریح بر صحت این حدیث دارند؛
- ابن‌حجر عسقلانی و حافظ علائی، گفتار ابوالفرج ابن‌جَوزی را ردّ می‌کنند؛
- ابوصلت هروی، از ثقات شیعه و از رُوات آنهاست؛
- روایت مجعول ابوبکر اساسها، و عمرحیطانها، و عثمان سقفها؛
- ردّ ابن‌حجر هَیثَمی به ادّله واهیه و احادیث مجعولهٔ رکیکه؛
- ابیات ابن‌فَهد هاشمی و شیخ کاظم اُزری، و خاتمه بحث.
درس صد و پنجاه و هفتم تا صد و شصتم: قضایا و مُحاکمات امیرالمؤمنین(ع)
- روایت شیعه و عامّه در اینکه مراد از ﴿الَّذِينَ يَعْلَمُونَ﴾ ائمّه طاهرین هستند؛
- در میان اصحاب و جمیع امّت، امیرالمؤمنین(ع) مقام اوّل علم را دارند؛
- عبارات رسول خدا درباره علم امیرالمؤمنین(ع)؛
- مباحثه امام صادق(ع) با ابن ابی‌لیلی در علم امیرالمؤمنین(ع)؛
- علمایی که قضایا و محاکمات امیرالمؤمنین(ع) را ذکر کرده‌اند؛
- دعای رسول خدا(ص) به امیرالمؤمنین(ع): «اللَّهُمَّ اهدِ قَلبَهُ وَ ثَبِّت لِسَانَهُ»؛
- حکم به الحاق بچه متولّد، به یکی از مدّعیان، وغرامت قیمتِ بقیّه به حساب سهام؛
- با امتحان وزن شیر معلوم کرد که پسر و دختر متعلّق به کدام زن است؛
- اعتراف عمر به حقانیّت علی(ع) در خلافت؛
- معیّن ساختن غلام را از آقا؛
- دو نفر که هشت رغیف نان داشتند، در حقّ خود نزاع کردند؛
- در چهار نفری که در حفرهٔ شیر افتادند و هلاک شدند؛
- حکم حضرت بر تثلیث دیه بر سه زن بازیگر: قَارِصَه، قَامِصَه، واقِصَه؛
- قضاوت امیرالمؤمنین(ع) راجع به گاوی که حماری را کشته بود؛
- به اعتراف آوردن زنی که انکار پسر خود را می‌نمود؛
- درباره دو مردی که نزد زنی امانتی را گذارده، و قصد خیانت داشتند؛
- برداشتن حدّ از مجنونهٔ زانیه‌ای که عمر امر به سنگسار او کرده بود؛
- منع امیرالمؤمنین(ع) از رجم زانیه‌ای که حامله بود؛
- منع امیرالمؤمنین(ع) از رجم زنی که شش ماه زائیده بود؛
- عثمان زن مظلومی را بر اثر ندانستن حکم، سنگسار کرد؛
- تبعات سوء حکومت غاصبان؛
- اشعار خزیمة بن ثابت انصاری در وقت بیعت با امیرالمؤمنین(ع)؛
- ابوبکر معنای أبّ را نمی‌دانست؛
- ابوبکر معنای کَلالَه را در قرآن نمی‌دانست؛
- ابوبکر و عمر تا مُردند، معنای کَلالَه را ندانستند؛
- اعتراض عالم یهودی به ابوبکر در مکان خدا، و جواب امیرالمؤمنین(ع) و اسلام یهودی؛
- علوّ مقام امیرالمؤمنین(ع) و حقارت ابوبکر، عمر او را بزرگ احمق می‌خواند؛
- جهل شیخن به مسائل شرعیّه؛
- اعتراف عمر به آن که: «کُلُّ احَدٍ أفقَهُ مِن عُمَرَ»؛
- استدلال قدامه بر حلّیّت خمر برای مؤمن و پذیرفتن عمر؛
- دیه جنین و بریدن سر میّت بعد از موت؛
- درباره زینت‌آلات مکّه مکرّمه و حکم حضرت امیرالمؤمنین(ع) به ابقاء آن؛
- قضیه تُبَّع و عدم تعدّی او به جواهرات کعبه؛
- حمله وهّابی‌ها به کربلا، و هدم قبور امامان بقیع؛
- سعودی‌ها همانند پهلوی، کمر خود را برای هدم اسلام بسته‌اند؛
- جنایات رضاخان پهلوی در کشور ایران؛
- جواز ساختن قبور ائمّه(ع)، و اهداء فرش و چراغ؛
- نماز خواندن در کنار قبر امام معصوم، از افضل طاعات است، در اشعار بحرالعلوم رحمة الله علیه؛
- نماز گزاردن در کنار قبر امام معصوم، از کعبه افضل است؛
- نهی عمر از گریه بر میّت؛
- گفتار عمر به حَجَرالاسود: «لا تَضُرُّ و لا تَنفَع»؛
- بخاری و مسلم، مناقب امیرالمؤمنین(ع) را از روایات حذف می‌نمایند؛
- قصیده شیوای خوارزمی، و روایت او درباره امیرالمؤمنین(ع).
درس صد و شصت و یکم تا صد و شصت و پنجم: قضایای شگفت‌انگیز امیرالمؤمنین(ع)
- معنای حکمت که در قرآن کریم وارد شده است؛
- علم امیرالمؤمنین(ع) همانند آدم بود، و پیامبر او را اقضَایِ امّت دانست؛
- علوم امیرالمؤمنین(ع)، قابل قیاس با علوم جمیع مردم نیست؛
- خطبهٔ نهج البلاغه در لزوم پیروی از ابواب مدینهٔ علم؛
- بیست و چهار خبر از ابن ابی‌الحدید در فضائل اختصاصی امیرالمؤمنین(ع)؛
- علّت کنار زدن امیرالمؤمنین(ع) را، جهل به مقام والای او بود؛
- قسمت کردن امیرالمؤمنین(ع)، هفده شتر را به نسبت نصف و ثلث و تسع؛
- جواب بالبداهة حضرت در عددی که به ۲ تا ۱۰ قابل قسمت است؛
- سؤال از امیرالمؤمنین(ع) از سهم‌الارث زن بر فراز منبر، و مسئله مِنبَریَّة؛
- سؤال زنی از سهم‌الارث خود و مسئله دیناریَّة؛
- نهی امیرالمؤمنین(ع) از بول کردن در آب جاری و در هوا؛
- طریق تعیین أرش و دیهٔ منافع اعضاء: چشم و گوش و زبان؛
- تعیین دیهٔ کوتاه شدن نفس؛
- حکم حضرت در تعیین وزن قید پای غلام، و در کیفیّت تعیین وزن فیل؛
- حکم امیرالمؤمنین(ع) درباره مردی که می‌خواستند او را دو بار قصاص کنند؛
- حکم امیرالمؤمنین(ع) به جواز ازدواج زنی که شوهر او عِنِّین بوده است؛
- امتناع فضّه از مقاربت، و گفتار عمر: «شعرةٌ من آل أبیطالب أفقه من عدی»؛
- حکم امیرالمؤمنین(ع) درباره کفّاره حاجیانی که تخم شترمرغ را صید کرده بودند؛
- حکم امیرالمؤمنین(ع) درباره دیه جنینی که مادرش او را از ترس عمر سقط کرد؛
- رجوع عمر به امیرالمؤمنین(ع) در عدّه طلاق کنیز؛
- حلّ نمودن امیرالمؤمنین(ع) عبارات مشکلی را که حذیفه برای عمر گفت؛
- زنی به عمر شکایت کرد که: شوهر من شب زنده‌دار است، و روزها روزه؛
- حکم امیرالمؤمنین(ع) به تبرئه زنی که از روی اضطرار زنا کرده بود؛
- تجسّس شبانه عمر از خانه ابومحجن شرابخوار؛
- استفاده آن حضرت در داوری از آیات قرآن؛
- قرائت من درآوردی عمر در آیه سابقون؛
- ملحقات.[۱]
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله سید محمد حسین حسینی طهرانی (متولد ۱۳۰۵ ش، تهران و متوفای ١٣۷۴ ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علامه طباطبایی، سید جمال‌الدین گلپایگانی، سید رضا بهاءالدینی، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید ابوالقاسم خویی به اتمام رساند. مبارزه با رژیم پهلوی، همکاری در شکل‌گیری قانون اساسی و تهیه پیش‌نویس آن جهت تصویب در مجلس و امامت جماعت مسجد قائم تهران از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر ترویج دین و تربیت شاگردان و طلاب چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «لمعات الحسین(ع)»، «ولایت فقیه در حکومت اسلام»، «هدیه غدیریه دو نامه سیاه و سپید»، «رساله مودت»، «سر الفتوح ناظر بر پرواز روح»، «شرح فقراتی از دعای افتتاح»، «نور القرآن الملکوتی» و «مطلع انوار» برخی از این آثار است.[۲]
کتاب‌های وابسته
- اصل مجموعه؛
- امام‌شناسی ج۱ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۲ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۸ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۹ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۰ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۸ (کتاب).