باد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 23...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'یأتی: ص' به 'سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
یکی از نشانه‌های [[پیش از ظهور]] بادی زرد رنگ است که از جانب [[قبله]] می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین [[نشانه‌ها]] رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... <ref>ملاحم: ص ۱۲۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و [[زنان]] رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی [[مشرق]] می‌آید که بعضی را به خاطر [[گناه]] و گستاخی‌شان [[مسخ]] و بعضی را به [[زمین]] فرو می‌برد<ref>یأتی: ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: زمانی که [[فاسقان]] بر [[مردم]] [[حکومت]] کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد [[احترام]] قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس [[منتظر]] وزیدن [[باد سرخ]] باشید<ref>تحف العقول، ص ۳۱.</ref>. یکی دیگر از [[نشانه‌های آخرالزمان]] [[باد سیاه]] رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن [[زلزله]] روی می‌دهد و [[بغداد]] اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.</ref>. در [[زوراء]] بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که [[مردم]] را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه [[مسخ]] شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است<ref>ملاحم، ص ۱۴۳.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۱۳۱.</ref>.
یکی از نشانه‌های [[پیش از ظهور]] بادی زرد رنگ است که از جانب [[قبله]] می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین [[نشانه‌ها]] رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... <ref>ملاحم: ص ۱۲۶.</ref>. در [[حدیث]] دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و [[زنان]] رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی [[مشرق]] می‌آید که بعضی را به خاطر [[گناه]] و گستاخی‌شان [[مسخ]] و بعضی را به [[زمین]] فرو می‌برد<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: زمانی که [[فاسقان]] بر [[مردم]] [[حکومت]] کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد [[احترام]] قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس [[منتظر]] وزیدن [[باد سرخ]] باشید<ref>تحف العقول، ص ۳۱.</ref>. یکی دیگر از [[نشانه‌های آخرالزمان]] [[باد سیاه]] رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن [[زلزله]] روی می‌دهد و [[بغداد]] اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.</ref>. در [[زوراء]] بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که [[مردم]] را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه [[مسخ]] شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است<ref>ملاحم، ص ۱۴۳.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۱۳۱.</ref>.


==پرسش مستقیم==
==پرسش مستقیم==

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۰

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

یکی از نشانه‌های پیش از ظهور بادی زرد رنگ است که از جانب قبله می‌وزد که دو شب و سه روز تداوم خواهد داشت و به حدی خواهد بود که شب را مانند روز می‌کند... و اولین نشانه‌ها رعد و برق‌های متعدد است و بعد از آن بادی زرد رنگ و سپس بادی دائمی... [۱]. در حدیث دیگری آمده است: زمانی که هم‌جنس‌گرایی در میان مردان و زنان رواج یابد، آنگاه بادی سرخ رنگ از سوی مشرق می‌آید که بعضی را به خاطر گناه و گستاخی‌شان مسخ و بعضی را به زمین فرو می‌برد[۲]. رسول خدا(ص) فرمود: زمانی که فاسقان بر مردم حکومت کنند و شرورها به خاطر شرارتشان مورد احترام قرار گیرند و غنا و موسیقی آشکارا نواخته شود... پس منتظر وزیدن باد سرخ باشید[۳]. یکی دیگر از نشانه‌های آخرالزمان باد سیاه رنگی است که در یک صبح وزیدن می‌گیرد، پس از آن زلزله روی می‌دهد و بغداد اکثراً خراب شده و زیر آوار می‌رود[۴]. در زوراء بادی سرخ رنگ به جنبش می‌آید که مردم را خواهد ترسانید. آنها به نزد علمای خود پناهنده می‌شوند، اما می‌بینند که علمایشان به صورت خوک و بوزینه مسخ شده‌اند و صورت آنها سیاه شده و چشم‌هایشان کبود گشته است[۵][۶].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ملاحم: ص ۱۲۶.
  2. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۹۹ و کنز العمال: ص ۱۴، ص ۲۲۶.
  3. تحف العقول، ص ۳۱.
  4. بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۲۲۰.
  5. ملاحم، ص ۱۴۳.
  6. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان صفحه ۱۳۱.