تمسک به طاغوت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[جابر]] گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} در [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ}}<ref>«و برخی از مردم به جای خداوند همتایانی می‌گزینند و آنها را چنان دوست می‌دارند که خداوند را و مؤمنان، خداوند را دوستدارترند» سوره بقره، آیه ۱۶۵.</ref> سؤال کردم، آن [[حضرت]] فرمودند: "منظور از اینان، [[یاران]] فلانی و فلانی هستند، که آنان را و نه [[امامانی]] که [[خداوند]] آنان را به عنوان [[امام]] [[مردم]] معیّن فرموده، به [[رهبری]] برگزیدند. نیز [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا}}<ref>«و کاش کسانی (که با گزینش بت‌ها) به خود ستم کردند آنگاه که عذاب را (در رستخیز) می‌نگرند، دریابند که تمام توان (ها) از آن خداوند است آنگاه که پیشگامان (گناه یا کفر) از پیروان (خویش) دوری می‌ورزند و در عذاب می‌نگرند و پیوندها میان آنها (یکسره) بریده می‌شود و پیروان (آنان) می‌گویند: کاش برگشتی (به دنیا) می‌داشتیم تا از آنها دوری می‌جستیم چنان که آنان از ما دوری جستند» سوره بقره، آیه ۱۶۵-۱۶۷.</ref> آنگاه آن [[حضرت]]{{ع}} فرمودند: منظور از اینان، ای [[جابر]]! به [[خدا]] قسم [[پیشوایان]] [[ظلم]] و [[یاران]] آنان هستند"<ref>{{متن حدیث|سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ{{ع}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ‌  وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ قَالَ هُمْ أَوْلِيَاءُ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ اتَّخَذُوهُمْ أَئِمَّةً دُونَ الْإِمَامِ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً وَ كَذَلِكَ قَالَ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا الْآيَةَ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ{{ع}} هُمْ وَ اللَّهِ يَا جَابِرُ أَئِمَّةُ الظُّلْمِ وَ أَشْيَاعُهُمْ‌}}؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۵۹.</ref>؛

#{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ قَالَ بِمَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ{{صل}} مِنَ الْوَلَايَةِ وَ لَمْ يَخْلِطُوهَا بِوَلَايَةِ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ}}<ref>بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۷۱.</ref>؛

#[[امام صادق]]{{ع}} درباره [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا...}}<ref>«خداوند بر آن نبوده است تا آنان را که ایمان آوردند سپس کافر شدند، باز ایمان آوردند بعد کافر شدند سپس بر کفر خود افزودند...» سوره نساء، آیه ۱۳۷.</ref> فرمودند: این [[آیه]] درباره فلانی و فلانی و فلانی نازل شده است، که ابتدا به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ایمان]] آوردند، آنگاه چون [[ولایت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} در [[غدیر خم]] بر آنان عرضه شد و [[پیامبر]] فرمودند: "هرکس من مولای اویم [[علی]] مولای اوست" [[کفر]] ورزیدند، سپس باز به [[ولایت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[ایمان]] آوردند، آنگاه چون [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[رحلت]] فرمودند باز از [[بیعت]] با ایشان روی گرداندند، سپس با گرفتن [[بیعت]] از کسانی که با [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[بیعت]] کرده بودند، بر [[کفر]] خود افزودند. از این‌رو در وجود اینان هیچ چیزی از [[ایمان]] [[باقی]] نماند"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‌ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا قَالَ نَزَلَتْ فِي فُلَانٍ وَ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ آمَنُوا بِالنَّبِيِّ{{صل}} فِي أَوَّلِ الْأَمْرِ وَ كَفَرُوا حَيْثُ عُرِضَتْ عَلَيْهِمُ الْوَلَايَةُ حِينَ قَالَ النَّبِيُّ{{صل}} مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ ثُمَّ آمَنُوا بِالْبَيْعَةِ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} ثُمَّ كَفَرُوا حَيْثُ مَضَى رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} فَلَمْ يُقِرُّوا بِالْبَيْعَةِ ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً بِأَخْذِهِمْ مَنْ بَايَعَهُ بِالْبَيْعَةِ لَهُمْ فَهَؤُلَاءِ لَمْ يَبْقَ فِيهِمْ مِنَ الْإِيمَانِ شَيْ‌ءٌ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۷۵.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۴۴۰-۴۴۳.</ref>.