سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۴

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سیره امام مهدی در قرآن | سیره امام مهدی در حدیث | سیره امام مهدی در نهج البلاغه | سیره امام مهدی در کلام اسلامی | سیره امام مهدی در معراف مهدوی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سیره امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

"سیره" به معنای شیوه و چگونگی رفتار انسان در زندگی است^[۱].^[۲] حضرت مهدی (ع)، آخرین امام از سلالۀ پاک پیامبر و تشکیل دهندۀ حکومت عدل اسلامی است. سیرۀ او همانند سیرۀ پیامبر اکرم (ص) و برنامۀ دولتش اجرای نقشه‌های جدش و تجدید عظمت قرآن و احیای تعالیم عالی اسلام است^[۳].

ابعاد سیره مهدوی

روایات ائمه (ع) سیرۀ امام زمان(ع) را در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی نمودار ساخته‌اند از جمله:

زندگی شخصی: زندگی شخصی امام، بسیار ساده و دور از تجمل و اشرافی‌گری، همانند زندگی پایین‌ترین طبقات جامعه است. در روایات آمده است: «آن حضرت لباس کم‌بها می‌پوشد و همانند مستمندان غذا می‌خورد»^[۴]. این شیوۀ همۀ رهبران و انسان‌های الهی است که زندگی خویش را با نیازمندان و مستمندان همسان می‌کنند تا فقر و تنگدستی بر آنان گران نیاید و محرومیت از مواهب مادی آنان را نیازارد^[۵].
زندگی شخصیط: گسترش عدل و داد از آرمان‌های بنیادین امام زمان(ع) است که در عصر ظهور تربیت دینی و اخلاقی مردم، زمینه‌های برپایی عدالت را در ابعاد فردی و اجتماعی فراهم می‌سازد و عدالت با آن حضرت به کمال می‌رسد. در روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «مهدی عدالت را به هر خانه‌ای راه می‌نماید؛ همان سان که سرما و گرما به هر خانه‌ای راه می‌یابد و دادگری او همه جا را در بر می‌گیرد»^[۶]. کارگزاران آن حضرت نمونه‌های راستی، دادگری و درستی‌اند^[۷].
سیرۀ قضائی: شیوۀ قضاوت حضرت مهدی (ع) با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت با شواهد و دلایل ظاهری قضاوت نمی‌کند؛ بلکه به جهت بهره‌مندی از دانش الهی براساس علم باطنی به حق و باطل قضاوت می‌کند. امام صادق(ع) فرموده‌اند: «قائم به حکم داوود و آل‌داوود و سلیمان داوری می‌کند و بینه طلب نمی‌کند»^[۸].^[۹]
سیرۀ تربیتی و اخلاقی: به برکت رهبری امام زمان (ع) جامعۀ اسلامی در عرصۀ اخلاق و رفتار می‌شکفد. در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: «چون قائم ما قیام کند، دست بر سربندگان می‌گذارد و به برکت آن، عقل آنان به کمال می‌رسد»^[۱۰] همچنین بنابر روایات، کینه‌ها از دل‌ها بیرون می‌روند، بی‌نیازی و بزرگواری در جان‌ها می‌نشیند، چونان که اگر کسی نیازمند شود، از جیب برادر خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد^[۱۱].

پرسش‌های وابسته

سیره عملی و روش شخصی امام مهدی بعد از ظهور چگونه است؟ (پرسش)

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ مجموعه آثار شهید مطهری‌، ج ۱۶ ص ۵۰.
↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷.
↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹.
↑ «مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ(ع)إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب»؛‏ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.
↑ نهج البلاغه‌، خ ۲۰۹.
↑ «أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.
↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۹-۲۹۰.
↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.
↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰.
↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱

[1] مجموعه آثار شهید مطهری‌، ج ۱۶ ص ۵۰.

[2] ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷.

[3] ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹.

[4] «مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ(ع)إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب»؛‏ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.

[5] نهج البلاغه‌، خ ۲۰۹.

[6] «أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.

[7] ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۹-۲۹۰.

[8] «إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.

[9] ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰.

[10] «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.

[11] ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
+===مقدمه===
-*[[حضرت مهدی]] {{ع}}، آخرین [[امام]] و واپسین‌معصوم، از سلاله پاک [[پیامبر]] و تحقق‌بخش ایده‌آل همه پیامبران و [[امامان]] {{عم}} و تشکیل‌دهنده حکومت عدل اسلامی و اجراکننده نقشه‌های [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در صحنه گیتی است. سیره او همانند سیره [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است و برنامه دولتش تجدید عظمت قرآن و احیای تعالیم عالی اسلام است. او مانند جدّش [[حضرت محمد]] {{صل}} رحمة للعالمین است و هنگام ظهور، پرچم و نشانه‌های پیامبر با اوست. پیراهن وی را بر تن و شمشیر آن حضرت را در دست دارد و نشانه‌های ظاهری و باطنی پیامبر در او نمایان است<ref>منتخب الاثر، ص ۴۹۰.</ref>.
+*"[[سیره]]" به معنای شیوه و چگونگی [[رفتار]] [[انسان]] در [[زندگی]] است<ref>مجموعه آثار شهید مطهری‌، ج ۱۶ ص ۵۰. </ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷.</ref> [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[آخرین امام]] از سلالۀ [[پاک]] [[پیامبر]] و تشکیل دهندۀ [[حکومت عدل]] [[اسلامی]] است. سیرۀ او همانند سیرۀ [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و برنامۀ دولتش اجرای نقشه‌های جدش و تجدید [[عظمت]] [[قرآن]] و احیای [[تعالیم]] [[عالی]] [[اسلام]] است<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹.</ref>.
-*[[پیامبر اکرم]] {{صل}} درباره سیرت و روش کلی او فرمود: "مردی از [[اهل بیت]] من قیام می‌کند و به سنّت و روش من عمل می‌نماید و خداوند برای وی روزی می‌فرستد و زمین آن‌چه دارد بیرون می‌ریزد و او زمین را پر از عدل می‌کند، چنان‌که پر از ظلم و ستم شده باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۲.</ref>. راوی می‌گوید از [[امام باقر]] {{ع}} پرسیدم، [[قائم]] چگونه در میان مردم رفتار می‌کند؟ فرمود: "به روش پیامبر عمل می‌کند تا آن‌که اسلام را آشکار می‌سازد". عرض کردم: روش پیامبر چگونه بود؟ فرمود: "پیامبر آثار کفر جاهلیت را از میان برد و با مردم به عدالت رفتار کرد. قائم موقعی که قیام می‌کند، اعمال نامشروع و بدعتی را که هنگام صلح و سازش با بیگانگان اسلام، در میان مسلمین مرسوم گشته، از میان می‌برد و مردم را به عدالت‌گستری رهبری می‌نماید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۱۹.</ref>.
+===ابعاد [[سیره]] [[مهدوی]]===
+*[[روایات]] [[ائمه]] {{ع}} سیرۀ [[امام زمان]]{{ع}} را در ابعاد مختلف فردی و [[اجتماعی]] نمودار ساخته‌اند از جمله:
+#'''[[زندگی شخصی]]''': [[زندگی شخصی]] [[امام]]، بسیار ساده و دور از تجمل و اشرافی‌گری، همانند [[زندگی]] پایین‌ترین [[طبقات جامعه]] است. در [[روایات]] آمده است: «آن [[حضرت]] [[لباس]] کم‌بها می‌پوشد و همانند [[مستمندان]] [[غذا]] می‌خورد»<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ{{ع}}إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب}}؛‏ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.</ref>. این شیوۀ همۀ [[رهبران]] و انسان‌های [[الهی]] است که [[زندگی]] خویش را با [[نیازمندان]] و [[مستمندان]] همسان می‌کنند تا [[فقر]] و [[تنگدستی]] بر آنان گران نیاید و [[محرومیت]] از [[مواهب مادی]] آنان را نیازارد<ref>نهج البلاغه‌، خ ۲۰۹.</ref>.
+#'''[[زندگی شخصی]]'''ط: گسترش [[عدل و داد]] از آرمان‌های بنیادین [[امام زمان]]{{ع}} است که در [[عصر ظهور]] [[تربیت دینی]] و [[اخلاقی]] [[مردم]]، زمینه‌های برپایی [[عدالت]] را در ابعاد فردی و [[اجتماعی]] فراهم می‌سازد و [[عدالت]] با آن [[حضرت]] به کمال می‌رسد. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: «[[مهدی]] [[عدالت]] را به هر خانه‌ای راه می‌نماید؛ همان سان که سرما و [[گرما]] به هر خانه‌ای راه می‌یابد و [[دادگری]] او همه جا را در بر می‌گیرد»<ref>{{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.</ref>. [[کارگزاران]] آن [[حضرت]] نمونه‌های [[راستی]]، [[دادگری]] و درستی‌اند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۹-۲۹۰.</ref>.
+#'''سیرۀ قضائی''': شیوۀ [[قضاوت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن [[حضرت]] با شواهد و [[دلایل]] ظاهری [[قضاوت]] نمی‌کند؛ بلکه به جهت بهره‌مندی از [[دانش الهی]] براساس [[علم باطنی]] به [[حق و باطل]] [[قضاوت]] می‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرموده‌اند: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و آل‌داوود و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند و [[بینه]] طلب نمی‌کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ{{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰.</ref>
+#'''سیرۀ [[تربیتی]] و [[اخلاقی]]''': به [[برکت]] [[رهبری امام]] زمان {{ع}} جامعۀ [[اسلامی]] در عرصۀ [[اخلاق]] و [[رفتار]] می‌شکفد. در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، دست بر سربندگان می‌گذارد و به [[برکت]] آن، [[عقل]] آنان به کمال می‌رسد»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref> همچنین بنابر [[روایات]]، [[کینه‌ها]] از [[دل‌ها]] بیرون می‌روند، [[بی‌نیازی]] و [[بزرگواری]] در [[جان‌ها]] می‌نشیند، چونان که اگر کسی [[نیازمند]] شود، از جیب [[برادر]] خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==