استرجاع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ازجمله' به 'از جمله') |
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*در اصطلاح، این کلمه به گفتن {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفته می‌شود ما برای خدا و از سوی اوییم و به سوی او باز می‌گردیم و کسی که با مصیبتی یا خبر مرگی مواجه شود، آن را بر زبان جاری می‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوی خداست، بر داغ خویش یا دیگری تسکینی می‌دهد. درباره استرجاع هنگام مصیبت،احادیثی است، از جمله [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|ما من مؤمن یصاب بمصیبة فی الدنیا فیسترجع عند مصیبته و یصبر حین تفجاه المصیبة،الا غفر الله له ما مضی من ذنوبه الا الکبائر التی اوجب الله علیها النار}}<ref>وسائل الشیعه،ج ۲،ص ۸۹۸</ref> هیچ مؤمن مصیبت زده‌ای در دنیا نیست که هنگام مصیبت، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گوید و بر مصیبت ناگهانی شکیبا باشد، مگر آنکه خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌بخشاید، مگر گناهان کبیره که خداوند بر آنها وعده دوزخ داده است. [[امام حسین]]{{ع}} بارها در طول راه [[کربلا]] و در خود کربلا و [[عاشورا]] این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت [[مسلم بن عقیل]] در منزلگاه "زرود"، و نیز شبی که در قصر بنی مقاتل منزل کرده بودند، [[علی اکبر]] این جمله را مکرر از پدر شنید. چون علت آن را پرسید، [[امام حسین|سید الشهدا]] فرمود: در خواب دیدم که صدایی می‌گوید: این قافله به سوی مرگ می‌رود...<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۲۷، عوالم(امام حسین)، ص ۲۳۰</ref> پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با مروان حکم، [[امام حسین]]{{ع}} ضمن بیان فاجعه بار بودن خلافت یزید، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفت<ref>عوالم، ص ۱۷۵</ref>. این اعتقاد، یعنی از اویی و به سوی اویی هم زندگی را بر انسان می‌سازد و از بند تعلقات می‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنی می‌کند و او را به منزلگاه ابدی مشتاق می‌سازد و تنها نفس‌های مطمئنه در برابر مصیبت‌ها و داغ شهیدان، آرامش دارند مرگ را کوچیدن به خانه همیشگی و جوار خدا می‌دانند<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]] | *در اصطلاح، این کلمه به گفتن {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفته می‌شود ما برای خدا و از سوی اوییم و به سوی او باز می‌گردیم و کسی که با مصیبتی یا خبر مرگی مواجه شود، آن را بر زبان جاری می‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوی خداست، بر داغ خویش یا دیگری تسکینی می‌دهد. درباره استرجاع هنگام مصیبت،احادیثی است، از جمله [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|ما من مؤمن یصاب بمصیبة فی الدنیا فیسترجع عند مصیبته و یصبر حین تفجاه المصیبة،الا غفر الله له ما مضی من ذنوبه الا الکبائر التی اوجب الله علیها النار}}<ref>وسائل الشیعه،ج ۲،ص ۸۹۸</ref> هیچ مؤمن مصیبت زده‌ای در دنیا نیست که هنگام مصیبت، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گوید و بر مصیبت ناگهانی شکیبا باشد، مگر آنکه خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌بخشاید، مگر گناهان کبیره که خداوند بر آنها وعده دوزخ داده است. [[امام حسین]]{{ع}} بارها در طول راه [[کربلا]] و در خود کربلا و [[عاشورا]] این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت [[مسلم بن عقیل]] در منزلگاه "زرود"، و نیز شبی که در قصر بنی مقاتل منزل کرده بودند، [[علی اکبر]] این جمله را مکرر از پدر شنید. چون علت آن را پرسید، [[امام حسین|سید الشهدا]] فرمود: در خواب دیدم که صدایی می‌گوید: این قافله به سوی مرگ می‌رود...<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۲۷، عوالم(امام حسین)، ص ۲۳۰</ref> پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با مروان حکم، [[امام حسین]]{{ع}} ضمن بیان فاجعه بار بودن خلافت یزید، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفت<ref>عوالم، ص ۱۷۵</ref>. این اعتقاد، یعنی از اویی و به سوی اویی هم زندگی را بر انسان می‌سازد و از بند تعلقات می‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنی می‌کند و او را به منزلگاه ابدی مشتاق می‌سازد و تنها نفس‌های مطمئنه در برابر مصیبت‌ها و داغ شهیدان، آرامش دارند مرگ را کوچیدن به خانه همیشگی و جوار خدا می‌دانند<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۵۱.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۳ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۵
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل استرجاع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در اصطلاح، این کلمه به گفتن انا لله و انا الیه راجعون گفته می‌شود ما برای خدا و از سوی اوییم و به سوی او باز می‌گردیم و کسی که با مصیبتی یا خبر مرگی مواجه شود، آن را بر زبان جاری می‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوی خداست، بر داغ خویش یا دیگری تسکینی می‌دهد. درباره استرجاع هنگام مصیبت،احادیثی است، از جمله امام باقر(ع) فرمود: ما من مؤمن یصاب بمصیبة فی الدنیا فیسترجع عند مصیبته و یصبر حین تفجاه المصیبة،الا غفر الله له ما مضی من ذنوبه الا الکبائر التی اوجب الله علیها النار[۱] هیچ مؤمن مصیبت زده‌ای در دنیا نیست که هنگام مصیبت، انا لله و انا الیه راجعون گوید و بر مصیبت ناگهانی شکیبا باشد، مگر آنکه خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌بخشاید، مگر گناهان کبیره که خداوند بر آنها وعده دوزخ داده است. امام حسین(ع) بارها در طول راه کربلا و در خود کربلا و عاشورا این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت مسلم بن عقیل در منزلگاه "زرود"، و نیز شبی که در قصر بنی مقاتل منزل کرده بودند، علی اکبر این جمله را مکرر از پدر شنید. چون علت آن را پرسید، سید الشهدا فرمود: در خواب دیدم که صدایی می‌گوید: این قافله به سوی مرگ می‌رود...[۲] پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با مروان حکم، امام حسین(ع) ضمن بیان فاجعه بار بودن خلافت یزید، انا لله و انا الیه راجعون گفت[۳]. این اعتقاد، یعنی از اویی و به سوی اویی هم زندگی را بر انسان می‌سازد و از بند تعلقات می‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنی می‌کند و او را به منزلگاه ابدی مشتاق می‌سازد و تنها نفس‌های مطمئنه در برابر مصیبت‌ها و داغ شهیدان، آرامش دارند مرگ را کوچیدن به خانه همیشگی و جوار خدا می‌دانند[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ وسائل الشیعه،ج ۲،ص ۸۹۸
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۲۷، عوالم(امام حسین)، ص ۲۳۰
- ↑ عوالم، ص ۱۷۵
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۵۱.