جز
جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن'
جز (جایگزینی متن - 'روزی' به 'روزی') |
جز (جایگزینی متن - ':{{متن قرآن' به ': {{متن قرآن') |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]] | [[پرونده:11773.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[رسول رضوی]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[رسول رضوی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشارهای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] مینویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از [[مناصب]] الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق [[قوانین طبیعی]] است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون [[خداوند]]، بعد از [[خاتم انبیا]] [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان [[شریعت]] و [[جانشینان]] طریقت آن [[حضرت]] و [[حجت]] خویش در روی [[زمین]] قرار داده تا راه [[هدایت]] را بر [[مردم]] هموار کنند و از آنجا که همواره در طول [[تاریخ]]، [[مدعیان دروغین]] [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر [[مردم]] مشتبه میکردند و [[مردم]] را به [[گمراهی]] و [[ضلالت]] میکشاندند، لازم است که راهی برای [[شناخت]] [[امام]] و [[حجت]]، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح [[متکلمان]]، "[[معجزه]]" و در اصطلاح [[قرآن]]، "[[بینه]]" و "[[آیه]]" نامیده میشود. [[خداوند]] میفرماید:{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی [[خداوند]]، سؤال شد. [[حضرت]]، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف [[خداوند]] که آنرا فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا میکند تا [[صدق]] آنان از [[دروغ]] [[دروغگو]] شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به اینکه جمیع [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[عقیده]] دارند - چنانکه [[تفتازانی]] میگوید: "جمهور [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[معتقد]] هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن [[معجزات]] و [[کرامات]] از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که [[حجتهای خداوند]] بر روی [[زمین]] و [[وارثان زمین]] هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتابهای تاریخی و روایی و ورقزدن صفحات آن، مشاهده میکنیم که [[معجزات]] و [[کرامات]] فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، [[معجزات]] آن [[حضرت]]، دو دسته است: | ::::::«قبل از پاسخ به این سؤال، لازم است که اشارهای هرچند مختصر، به معنا و تعریف [[معجزه]] داشته باشیم. [[محقق خویی]]، در تعریف [[معجزه]] مینویسد: "[[معجزه]]، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از [[مناصب]] الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق [[قوانین طبیعی]] است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند<ref>آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص ۳، (به نقل از: إیضاح المراد فی شرح کشف المراد، ربانی گلپایگانی، ص ۳۴۵).</ref>. چون [[خداوند]]، بعد از [[خاتم انبیا]] [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}} [[امامان]]{{عم}} را مجریان [[شریعت]] و [[جانشینان]] طریقت آن [[حضرت]] و [[حجت]] خویش در روی [[زمین]] قرار داده تا راه [[هدایت]] را بر [[مردم]] هموار کنند و از آنجا که همواره در طول [[تاریخ]]، [[مدعیان دروغین]] [[نبوت]] و [[امامت]]، واقعیت را بر [[مردم]] مشتبه میکردند و [[مردم]] را به [[گمراهی]] و [[ضلالت]] میکشاندند، لازم است که راهی برای [[شناخت]] [[امام]] و [[حجت]]، قرار داده شود. این راه و علامت، همان است که در اصطلاح [[متکلمان]]، "[[معجزه]]" و در اصطلاح [[قرآن]]، "[[بینه]]" و "[[آیه]]" نامیده میشود. [[خداوند]] میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛ سوره الحدید: ۲۵.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت اعطای [[معجزه]] از سوی [[خداوند]]، سؤال شد. [[حضرت]]، در جواب فرمودند: [[معجزه]]، علامتی است از طرف [[خداوند]] که آنرا فقط به [[انبیا]] و رسل و [[امامان]] اعطا میکند تا [[صدق]] آنان از [[دروغ]] [[دروغگو]] شناخته شود<ref>بحار الأنوار، ج ۱۱، ص ۷۱.</ref>. حال، با توجه به اینکه جمیع [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[عقیده]] دارند - چنانکه [[تفتازانی]] میگوید: "جمهور [[مسلمانان]]، به جواز [[کرامت]] [[اولیای خدا]] [[معتقد]] هستند<ref>الإلهیات من شرح المواقف، تحقیق علی ربانی گلپایگانی، ص ۱۳۲.</ref>" - پس انجام دادن [[معجزات]] و [[کرامات]] از سوی [[امامان]]{{عم}} - و از جمله [[امام زمان]]{{ع}} - که [[حجتهای خداوند]] بر روی [[زمین]] و [[وارثان زمین]] هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتابهای تاریخی و روایی و ورقزدن صفحات آن، مشاهده میکنیم که [[معجزات]] و [[کرامات]] فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است. بعد از این مقدمه باید گفت، [[معجزات]] آن [[حضرت]]، دو دسته است: | ||
:::::#معجزاتی که آن [[حضرت]] در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام دادهاند: | :::::#معجزاتی که آن [[حضرت]] در دوران تولد و کودکی و [[غیبت]]، انجام دادهاند: | ||
:::::##'''تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل:''' از [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} [[نقل]] شده که به [[حکیمه]] (دختر [[امام جواد]]{{ع}}) فرمود: "امشب، به خانه ما بیا؛ زیرا، امر مهمی رخ خواهد داد. [[حکیمه]] پرسید: چه اتفاقی؟. [[امام]]{{ع}} فرمود: [[قائم]] [[آل محمد]] امشب به [[دنیا]] خواهد آمد. [[حکیمه]] پرسید: از چه کسی؟. [[امام]] {{ع}} فرمود: از [[نرجس]]. [[حکیمه]] میگوید: به نزد [[نرجس]] رفتم و به او، [[فرزند]] [[بزرگواری]] را [[بشارت]] دادم، درحالی که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم"<ref>سید هاشم بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۱۰ و ۲۶.</ref>. چنین معجزهای، در مورد [[حضرت موسی]]{{ع}} هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود<ref>هاشم رسولی محلاتی، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء، ج ۲، ص ۴۶.</ref> و تا روزی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به [[دنیا]] آمد، کسی نفهمید که او حامله است. | :::::##'''تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل:''' از [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} [[نقل]] شده که به [[حکیمه]] (دختر [[امام جواد]]{{ع}}) فرمود: "امشب، به خانه ما بیا؛ زیرا، امر مهمی رخ خواهد داد. [[حکیمه]] پرسید: چه اتفاقی؟. [[امام]]{{ع}} فرمود: [[قائم]] [[آل محمد]] امشب به [[دنیا]] خواهد آمد. [[حکیمه]] پرسید: از چه کسی؟. [[امام]] {{ع}} فرمود: از [[نرجس]]. [[حکیمه]] میگوید: به نزد [[نرجس]] رفتم و به او، [[فرزند]] [[بزرگواری]] را [[بشارت]] دادم، درحالی که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم"<ref>سید هاشم بحرانی، مدینة المعاجز، ج ۸، ص ۱۰ و ۲۶.</ref>. چنین معجزهای، در مورد [[حضرت موسی]]{{ع}} هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود<ref>هاشم رسولی محلاتی، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء، ج ۲، ص ۴۶.</ref> و تا روزی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به [[دنیا]] آمد، کسی نفهمید که او حامله است. |