وظایف معرفتی امت نسبت به اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۹: خط ۹:


==[[شناخت حقوق اهل بیت]]{{عم}}==
==[[شناخت حقوق اهل بیت]]{{عم}}==
*دومین جنبه‌ای که در عرصه [[شناخت]] [[اهل بیت]]{{عم}} باید به آن توجه داشته باشیم [[شناخت]] [[حقوق اهل بیت]]{{عم}} است.
*[[پیامبر اسلام]]{{صل}} می‌فرمایند: به [[خداوند]] [[سوگند]] بنده‌ای از [[اعمال]] خود سود نمی‌برد مگر اینکه [[حق]] ما را بشناسد<ref>{{متن حدیث|وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْفَعُ عَبْداً عَمَلُهُ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقِّنَا}}؛ بحارالأنوار، ج۲۷، ص۱۷۰؛ فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج۲، ص۷۹.</ref>.
*در [[زیارت جامعه کبیره]]، [[خدا]] و [[اهل بیت]]{{عم}} را بر اینکه عارف به [[حق اهل بیت]]{{عم}} هستیم [[گواه]] می‌گیریم<ref>{{متن حدیث|أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي مُؤْمِنٌ بِكُمْ... عَارِفٌ بِحَقِّكُمْ}}؛ قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.</ref> و در پایان [[زیارت]] از [[خدا]] درخواست می‌کنیم که ما را از [[عارفان]] به [[حق امام]] قرار دهد <ref>{{متن حدیث|أَسْأَلُكَ أَنْ تُدْخِلَنِي فِي جُمْلَةِ الْعَارِفِينَ بِهِمْ وَ بِحَقِّهِمْ}}؛ قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.</ref>.
*برخی از مهم‌ترین [[حقوق اهل بیت]]{{عم}} چند چیز است:
#[[اطاعت]] از [[اهل بیت]]{{عم}}
#[[پذیرش ولایت]] [[اهل بیت]]{{عم}}
#[[محبت]] و [[مودت]] به [[اهل بیت]]{{عم}}
#[[گوش به فرمان]] [[اهل بیت]]{{عم}}
#[[وفاداری]] در [[بیعت]] با [[اهل بیت]]{{عم}}<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۶۸.</ref>.


==[[شناخت سیره اهل بیت|شناخت سیره]] و [[شناخت معارف اهل بیت|معارف اهل بیت]]{{عم}}==
==[[شناخت سیره اهل بیت|شناخت سیره]] و [[شناخت معارف اهل بیت|معارف اهل بیت]]{{عم}}==

نسخهٔ ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۳

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.


مقدمه

شناخت شخصیت و جایگاه اهل بیت(ع)

شناخت حقوق اهل بیت(ع)

شناخت سیره و معارف اهل بیت(ع)

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۶۱.
  2. بحارالانوار، ج۱۵، ص۲۸.
  3. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۶۹.
  4. «يَا دَاوُدُ أَبْلِغْ مَوَالِيَّ عَنِّي السَّلَامَ وَ أَنِّي أَقُولُ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَمَعَ مَعَ آخَرَ فَتَذَاكَرَ أَمْرَنَا فَإِنَّ ثَالِثَهُمَا مَلَكٌ يَسْتَغْفِرُ لَهُمَا وَ مَا اجْتَمَعَ اثْنَانِ عَلَى ذِكْرِنَا إِلَّا بَاهَى اللَّهُ تَعَالَى بِهِمَا الْمَلَائِكَةَ فَإِذَا اجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّكْرِ فَإِنَّ فِي اجْتِمَاعِكُمْ وَ مُذَاكَرَتِكُمْ إِحْيَاءَنَا وَ خَيْرُ النَّاسِ مِنْ بَعْدِنَا مَنْ ذَاكَرَ بِأَمْرِنَا وَ دَعَا إِلَى ذِكْرِنَا»؛ بحارالأنوار، ج۱، ص۲۰۰.
  5. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۰.
  6. سخنرانی در دیدار با جمعی از روحانیون، ائمه جماعات و وعاظ نقاط مختلف کشور، در آستانه ماه مبارک رمضان ۲۲/۱۲/۱۳۶۹.
  7. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۷۱.