یوم التناد: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
[[رده: | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:یوم التناد]] | [[رده:یوم التناد]] |
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۴۴
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یوم التناد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از تعابیر قرآنی برای روز رستاخیز است به معنای روز فریادخواهی[۱]. برای این تعبیر وجوهی برشمردهاند؛ از آن جمله گفتهاند در آن روز، دوزخیان بهشتیان را میخوانند و از آنان آب یا دیگر روزیهای بهشتی میخواهند و بهشتیان پاسخ میدهند که خداوند روزی بهشتی را بر کافران حرام کرده است[۲]. برخی دیگر گفتهاند وجه این تعبیر آن است که در صحرای محشر، مردمان یکدیگر را میخوانند و از همدیگر یاری میطلبند، یا فرشتگان، مردم را به حساب فرا میخوانند و مردم از آنها کمک میخواهند. نیز گفتهاند چون مؤمن نامه عمل خویش را میبیند، از شوق فریاد بر میآورد که "نامه مرا بخوانید!"[۳] یا چون کافران نامه عمل خویش را میگیرند، از ترس و هراس فریاد سر میدهند که "ای کاش این نامه را به ما نمیدادند!"[۴] نیز گفتهاند منادیان محشر بانگ برمیآورند: "هُش دارید که لعنت خدا بر ستمگران!"[۵][۶].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ﴿ وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ﴾؛ سوره مؤمن، آیه ۳۲.
- ↑ ﴿وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۵۰.
- ↑ ﴿فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۱۹.
- ↑ ﴿وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴾؛ سوره حاقه، آیه ۲۵.
- ↑ ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۸؛ پیام قرآن، ۵/ ۶۲؛ تفسیر نمونه، ۲۰/ ۹۴؛ المیزان، ۹/ ۳۳۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 480-481.