مذهب جعفری اثناعشری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۰: خط ۳۰:
==[[ارتباط]] [[امامیه]] [[اثنی عشریه]] با [[مهدویت]]==
==[[ارتباط]] [[امامیه]] [[اثنی عشریه]] با [[مهدویت]]==
*[[شیعه]] [[اثنی عشریه]] [[معتقد]] است [[آخرین امام]] از‌ [[امامان دوازده‌گانه]]، [[حضرت مهدی]]{{ع}} است که همان [[موعود]] [[آخرالزمان]] است. به [[اعتقاد]] [[شیعیان]] [[حکومت]] پایانی از آن‌ِ [[آخرین امام]] [[شیعیان]] و [[پیروان]] او خواهد بود. مسألۀ [[مهدویت]] در نزد آنان به‌ اندازه‌ای اهمیت دارد که [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[حضرت]]، در ردیف وقوع [[قیامت]] و [[تکذیب]] و‌ تصدیقش در ردیف [[تکذیب]] و [[تصدیق]] [[رسول اکرم]]{{صل}} است. از نظر [[شیعه]]، سابقۀ [[مهدویت در اسلام]] به نخستین روزهای طلوع‌ [[فجر]] [[اسلام]] و دوران شخص [[نبی اکرم]]{{صل}} بر می‌‌گردد؛ زیرا علاوه بر [[آیات]] متعددی که در‌ [[قرآن کریم]] وارد شده و [[پیشوایان دینی]] آنها را به وجود [[مقدس]] [[مهدی موعود]]{{ع}} تفسیر‌ کرده‌اند، صدها [[حدیث]] معتبر و [[متواتر]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[جانشینان]] آن‌ [[حضرت]] صادر شده که در آن، صفات، خصوصیات و جزئیات [[زندگی]] حضرت‌ [[مهدی]]{{ع}} [[بیان]] شده است. [[شیعیان]] بر اساس [[روایات]] [[عقیده]] دارند [[مهدی موعود]]{{ع}} سرّی از [[اسرار]] [[حق]] و آخرین برگزیدۀ [[الهی]] است که پس از [[تولد]] از‌ نظرها [[غایب]] شده است و پس از مدت طولانی [[ظهور]] می‌‌نماید. [[حضرت مهدی]]{{ع}}، هم‌اکنون زنده است<ref>به خلاف اهل سنت که هر چند قائل به ظهور فردی از نسل پیامبر در آخر الزمان هستند؛ لکن به متولد شدن حضرت مهدی{{ع}} و زندگی حضرت در پس پرده غیبت اعتقاد ندارند. آنان بر این نظر هستند که امام مهدی{{ع}} به هنگام ظهور متولد خواهد شد.</ref> و هنگامی که [[خداوند]] اجازۀ‌ [[ظهور]] دهد، [[قیام]] می‌‌کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌‌نماید<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه: ص ۴۴۵.</ref>. [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} که در [[زمان ظهور]]، [[شیعیان]] آن [[حضرت]] هستند به اوج‌ [[اقتدار]] و [[شکوه]] خواهند رسید<ref>ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۹۰.</ref>.
*[[شیعه]] [[اثنی عشریه]] [[معتقد]] است [[آخرین امام]] از‌ [[امامان دوازده‌گانه]]، [[حضرت مهدی]]{{ع}} است که همان [[موعود]] [[آخرالزمان]] است. به [[اعتقاد]] [[شیعیان]] [[حکومت]] پایانی از آن‌ِ [[آخرین امام]] [[شیعیان]] و [[پیروان]] او خواهد بود. مسألۀ [[مهدویت]] در نزد آنان به‌ اندازه‌ای اهمیت دارد که [[اعتقاد]] به [[ظهور]] [[حضرت]]، در ردیف وقوع [[قیامت]] و [[تکذیب]] و‌ تصدیقش در ردیف [[تکذیب]] و [[تصدیق]] [[رسول اکرم]]{{صل}} است. از نظر [[شیعه]]، سابقۀ [[مهدویت در اسلام]] به نخستین روزهای طلوع‌ [[فجر]] [[اسلام]] و دوران شخص [[نبی اکرم]]{{صل}} بر می‌‌گردد؛ زیرا علاوه بر [[آیات]] متعددی که در‌ [[قرآن کریم]] وارد شده و [[پیشوایان دینی]] آنها را به وجود [[مقدس]] [[مهدی موعود]]{{ع}} تفسیر‌ کرده‌اند، صدها [[حدیث]] معتبر و [[متواتر]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[جانشینان]] آن‌ [[حضرت]] صادر شده که در آن، صفات، خصوصیات و جزئیات [[زندگی]] حضرت‌ [[مهدی]]{{ع}} [[بیان]] شده است. [[شیعیان]] بر اساس [[روایات]] [[عقیده]] دارند [[مهدی موعود]]{{ع}} سرّی از [[اسرار]] [[حق]] و آخرین برگزیدۀ [[الهی]] است که پس از [[تولد]] از‌ نظرها [[غایب]] شده است و پس از مدت طولانی [[ظهور]] می‌‌نماید. [[حضرت مهدی]]{{ع}}، هم‌اکنون زنده است<ref>به خلاف اهل سنت که هر چند قائل به ظهور فردی از نسل پیامبر در آخر الزمان هستند؛ لکن به متولد شدن حضرت مهدی{{ع}} و زندگی حضرت در پس پرده غیبت اعتقاد ندارند. آنان بر این نظر هستند که امام مهدی{{ع}} به هنگام ظهور متولد خواهد شد.</ref> و هنگامی که [[خداوند]] اجازۀ‌ [[ظهور]] دهد، [[قیام]] می‌‌کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌‌نماید<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه: ص ۴۴۵.</ref>. [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} که در [[زمان ظهور]]، [[شیعیان]] آن [[حضرت]] هستند به اوج‌ [[اقتدار]] و [[شکوه]] خواهند رسید<ref>ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۳۹۰.</ref>.
==فِرَق [[امامیه]]==
*[[امامیه]] ـ همچون دیگر [[مذاهب اسلامی]] ـ  در مقاطع مختلف [[تاریخ]] به فرقه‌های متعددی مانند [[حنفیه ]]([[کیسانیه]])، [[زیدیه]]، [[اسماعیلیه]]، [[واقفیه]]، [[جعفریه]]، و... منشعب شده‌ است؛ در این میان، [[شیعیان]] [[اثنی عشری]] مهمترین گروهی بودند که بر صفحه [[تاریخ]] [[تشیع]] باقی ماند و این نشانگر آن است که اقداماتِ مقدماتی صورت گرفته برای [[غیبت]]، به اندازه‌ای حساب شده بود که توانست [[شیعه]] را از گرفتاری‌های [[شک و تردید]] پس از [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} [[نجات]] دهد. [[نمایندگان]] ویژه [[حضرت]] با حرکت‌های سنجیده،  اوضاع نابسامان اجتماع [[شیعه]] را سامان بخشیده و [[اختلافات]] و انشعابات را به تدریج از بین بردند<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۹.</ref>.
*البته در عصر اخیر فرقه‌هایی که برخی از آنها را نمی‌توان [[شیعه]] شمرد، از میان [[شیعیان]] سربرآوردند. از جملۀ آن، [[فرقه شیخیه]] است که [[شیخ احمد احسائی]] آن را بنیان نهاد. اساس [[فکری]] این [[فرقه]]، آمیزه‌ای است از تعابیر و مفاهیم [[فلسفه]] قدیم، به ویژه آثار [[فکری]] سهروردی و [[اخبار]] و [[احادیث اهل بیت]]{{ع}} بود. بعد از آن فرقه‌های [[بابیه]] به سرکردگی [[علی محمد باب]] شیرازی و نیز [[فرقه بهائیه]] به سرکردگی [[حسین علی بهاء]] درست شدند. بنابر نظر مشهور [[شیعه]]، این [[فرقه‌ها]] اهل [[بدعت]] و از [[گمراهان]] به شمار می‌‌روند<ref>ر.ک: دائرة المعارف تشیع‌، ۴/ ۲۷۵؛ فرهنگ فرق اسلامی‌، ۹۴/ ۸۷.</ref>.
*نقش [[امامیه]] را در [[شکوفایی]] و [[بالندگی]] [[فرهنگ]] و [[تمدن اسلامی]] نمی‌توان [[انکار]] کرد. [[شیعیان]] در هر شاخه‌ای از [[علوم]] و [[فنون]]، نخبگانی به [[جهان اسلام]] تقدیم کرده‌اند. هم اینک [[مذهب امامیه]] یا [[شیعه]] [[اثنی عشریه]]، [[مذهب]] رسمی [[کشور]] [[ایران]] است و در کشورهایی همچون [[عراق]]، [[بحرین]]، جمهوری [[آذربایجان]] و لبنان نیز [[پیروان]] بسیاری دارد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۱۳۲.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==


۱۱۷٬۲۷۳

ویرایش