آیه اکمال دین: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه اکمال دین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۷

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۰

←‏مقدمه

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۲۱۳

ویرایش

@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 *بر اساس گزارش [[شیخ صدوق]] در کتاب امالی، [[پیامبر]]{{صل}} درباره این [[آیه]] به [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} فرمود: " اگر آنچه به من امر شد از [[ولایت]] تو، که به [[مردم]] [[ابلاغ]] کنم را انجام نمی‌دادم، موجب حبط عملم می‌شود<ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ‏ أُبَلِّغْ‏ مَا أُمِرْتُ‏ بِهِ‏ مِنْ‏ وَلَايَتِكَ‏ لَحَبِطَ عَمَلِي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}؛ نور الثقلین، ج۱، ص۶۵۴.</ref>.
 *[[واحدی]] از [[مفسرین]] [[اهل سنت]] در "اسباب النزول" با [[سند]] خود از [[ابی سعید خدری]] از [[اصحاب]] [[رسول الله]]{{صل}} می‌گوید: این [[آیه]] در [[روز غدیر]] در مورد [[امام علی| علی بن ابی طالب]]{{ع}} نازل شد <ref>اساب النزول، ص۱۰۶.</ref>.
-*[[ابن ابی حاتم رازی]] از [[مفسرین]] [[اهل سنت]] در [[کتاب]] "[[تفسیر القرآن العظیم (کتاب)|تفسیر القرآن العظیم]]" و [[سیوطی]] در [[تفسیر]] "[[الدر المنثور]]" نیز این [[روایت]] را ذکر کرده‌اند <ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۱۱۷۲؛ الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۸.</ref>. در "شواهد التنزیل" این دو [[روایت]] نیز ذکر شده است: به اسناد خود از [[حذیفة بن یمان]] [[نقل]] می‌کند: این [[آیه]] در مورد [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است. وقتی [[آیه]] نازل شد، [[پیامبر]]{{صل}} دنبال او فرستاد. سپس دستش را بلند کرده و فرمود: {{متن حدیث|مَنْ‏ كُنْتُ‏ مَوْلَاهُ‏ فَعَلِيٌ‏ مَوْلَاهُ‏ اللَّهُمَ‏ وَالِ‏ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ}}. [[عبدالله بن أبی أوفی]] گوید: در [[روز غدیر]] [[خم]] از [[رسول الله]]{{صل}} شنیدم که این [[آیه]] را قرائت می‌کند و دست [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را بلند نمود و فرمود: "[[آگاه]] باشید که هرکس که من مولای او هستم، [[علی]] مولای اوست... خداوندا، تو [[شاهد]] باش" <ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۵۲ و ج۲، ص۳۹۱.</ref><ref>[[مهوش السادات علوی|علوی، مهوش السادات]]؛ [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۷۱ - ۷۲.</ref>.
+*[[ابن ابی حاتم رازی]] از [[مفسرین]] [[اهل سنت]] در [[کتاب]] "[[تفسیر القرآن العظیم (کتاب)|تفسیر القرآن العظیم]]" و [[سیوطی]] در [[تفسیر]] "[[الدر المنثور]]" نیز این [[روایت]] را ذکر کرده‌اند <ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۱۱۷۲؛ الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۸.</ref>. در "شواهد التنزیل" این دو [[روایت]] نیز ذکر شده است: به اسناد خود از [[حذیفة بن یمان]] [[نقل]] می‌کند: این [[آیه]] در مورد [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است. وقتی [[آیه]] نازل شد، [[پیامبر]]{{صل}} دنبال او فرستاد. سپس دستش را بلند کرده و فرمود: {{متن حدیث|مَنْ‏ كُنْتُ‏ مَوْلَاهُ‏ فَعَلِيٌ‏ مَوْلَاهُ‏ اللَّهُمَ‏ وَالِ‏ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ}}. [[عبدالله بن أبی أوفی]] گوید: در روز [[غدیر خم]] از [[رسول الله]]{{صل}} شنیدم که این [[آیه]] را قرائت می‌کند و دست [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را بلند نمود و فرمود: "[[آگاه]] باشید که هرکس که من مولای او هستم، [[علی]] مولای اوست... خداوندا، تو [[شاهد]] باش" <ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۵۲ و ج۲، ص۳۹۱.</ref><ref>[[مهوش السادات علوی|علوی، مهوش السادات]]؛ [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۷۱ - ۷۲.</ref>.
 ==دلالت [[آیه]]==