جز
جایگزینی متن - 'فرشته وحی' به 'فرشته وحی'
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
*'''ج. [[حدیثی]] که در [[مقام]] بیان [[کمیت]] [[آیات قرآن]] است؛''' مانند روایتی که [[شیخ کلینی]] [[نقل]] کرده و در آن به [[امام صادق]]{{ع}} نسبت داده شده که فرمودهاند: [[قرآن]] دارای ۱۷۰۰۰ [[آیه]] است <ref> الکافی، ج۲، ص۶۳۴.</ref>. | *'''ج. [[حدیثی]] که در [[مقام]] بیان [[کمیت]] [[آیات قرآن]] است؛''' مانند روایتی که [[شیخ کلینی]] [[نقل]] کرده و در آن به [[امام صادق]]{{ع}} نسبت داده شده که فرمودهاند: [[قرآن]] دارای ۱۷۰۰۰ [[آیه]] است <ref> الکافی، ج۲، ص۶۳۴.</ref>. | ||
*درباره این [[روایت]] باید توجه داشت که اوّلا در برخی از نسخههای معتبر کافی این [[حدیث]] با عدد ۷۰۰۰ ثبت شده که عددی تقریبی است و با تعداد [[آیات قرآن]] انطباق دارد<ref> الوافی، ج۹، ص۱۷۸۰.</ref>. ثانیاً مقدار زاید بر [[آیات]] موجود [[قرآن]]، بنا به قراین و شواهدبر [[وحی]] غیرقرآنی حمل میشود<ref> الاعتقادات، ص۸۴-۸۵.</ref>. اگر این پاسخها را کافی ندانیم هرگز نمیتوان به مفاد این [[حدیث]] ملتزم شد، چون هرگز در [[احادیث]] [[شیعی]] روایتی یافت نمیشود که از حذف یا افزایش یک [[آیه]] کامل یا آیاتی از [[قرآن]] خبر دهد. اساساً [[روایات]] [[شیعی]] سخن از حذف یا تغییر کلمه یا کلماتی در ضمن آیهای از [[آیات]] دارند که قابل حمل بر معنای تفسیری و شرح [[آیه]] است<ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | *درباره این [[روایت]] باید توجه داشت که اوّلا در برخی از نسخههای معتبر کافی این [[حدیث]] با عدد ۷۰۰۰ ثبت شده که عددی تقریبی است و با تعداد [[آیات قرآن]] انطباق دارد<ref> الوافی، ج۹، ص۱۷۸۰.</ref>. ثانیاً مقدار زاید بر [[آیات]] موجود [[قرآن]]، بنا به قراین و شواهدبر [[وحی]] غیرقرآنی حمل میشود<ref> الاعتقادات، ص۸۴-۸۵.</ref>. اگر این پاسخها را کافی ندانیم هرگز نمیتوان به مفاد این [[حدیث]] ملتزم شد، چون هرگز در [[احادیث]] [[شیعی]] روایتی یافت نمیشود که از حذف یا افزایش یک [[آیه]] کامل یا آیاتی از [[قرآن]] خبر دهد. اساساً [[روایات]] [[شیعی]] سخن از حذف یا تغییر کلمه یا کلماتی در ضمن آیهای از [[آیات]] دارند که قابل حمل بر معنای تفسیری و شرح [[آیه]] است<ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | ||
*'''د. احادیثی که از وجود نام [[ائمه]] در [[قرآن]] خبر میدهند؛''' مانند [[حدیثی]] به این مضمون: [[ولایت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} در همه کتابهای [[انبیا]] نوشته شده و [[خداوند]] هیچ [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرد جز آنکه [به اقتضای رسالتش از [[نبوت]] [[پیامبر|محمد]] و [[جانشینی]] وی خبر داد<ref> الکافی، ج۱، ص۴۳۷.</ref>. مضمون این [[حدیث]] در منابع [[اهل سنت]] نیز [[نقل]] شده است. [[ابن مسعود]] میگوید: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: ایعبداللّه! [[فرشته | *'''د. احادیثی که از وجود نام [[ائمه]] در [[قرآن]] خبر میدهند؛''' مانند [[حدیثی]] به این مضمون: [[ولایت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} در همه کتابهای [[انبیا]] نوشته شده و [[خداوند]] هیچ [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرد جز آنکه [به اقتضای رسالتش از [[نبوت]] [[پیامبر|محمد]] و [[جانشینی]] وی خبر داد<ref> الکافی، ج۱، ص۴۳۷.</ref>. مضمون این [[حدیث]] در منابع [[اهل سنت]] نیز [[نقل]] شده است. [[ابن مسعود]] میگوید: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: ایعبداللّه! [[فرشته وحی]] نزد من آمد و این [[آیه]] را گفت: ای [[محمد]]{{صل}}! درباره پیامبرانی که پیش از تو فرستادیم بپرس برای چه چیز به [[رسالت]] [[مبعوث]] شدند؟ من از [[راز]] [[بعثت]] آنان پرسیدم. گفت: برای اعلان [[ولایت]] تو ای [[رسول خدا]] و [[ولایت]] [[علی بن ابی طالب]]<ref> شواهد التنزیل، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ تاریخ دمشق، ج۲، ص۹۷.</ref>[[حدیث]] دیگر در این زمینه از [[امام صادق]]{{ع}} بدین شرح است: اگر [[قرآن]] همان طور که نازل شده خوانده شود، ما را با نام در آن مییافتی<ref> تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۳.</ref> مضمون این [[حدیث]] از [[امام باقر]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است<ref> تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۳.</ref> این [[روایات]] نمیگویند اگر [[قرآن]] [[تحریف]] نشده بود نام ما را در آن مییافتید یا نام ما در [[قرآن]] بوده لکن با [[تحریف]]، اسقاط شده است<ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | ||
*توجه به مفاهیم "تنزیل"، "اِقراء"، و [[شأن نزول]] [[آیات]]، [[جری و تطبیق]] و مصداق کامل [[آیات]] به روشنی میرساند مراد از این [[احادیث]] بیان نشانههای ویژه و صفات روشن [[اهلبیت]] در [[قرآن]] و احیاناً کتابهای گذشتگان است و اگر تصریحی از نام آنان بوده از باب تفسیری است که [[انبیای پیشین]] برای امتهایشان داشتهاند و اکنون در [[قرآن]] نیز صفات آنان به گونهای آمده است که هر قرآنشناس به دور از [[هوا و هوس]]، [[ولایت اهلبیت]] و [[فضایل]] و [[مناقب]] آنان را مییابد، بدون آنکه بر [[تحریف قرآن]] دلالتی داشته باشد<ref> نک: مذاهب التفسیر الاسلامی، ص۳۱۲-۳۳۶.</ref>. [[روایات]] [[فریقین]] در این زمینه مشتمل بر [[شأن نزول]] و [[تأویل]] بسیاری از [[آیات]] درباره [[عترت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} به ویژه [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} است<ref> نک: تاریخ دمشق، ج۲، ص۴۲۸-۴۳۱؛ المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۲۱۱؛ حلیة الاولیاء، ج۱، ص۱۰۳.</ref>.[[شاهد]] بر این معنا، احادیثی است که تصریح میکند نام [[ائمه]]{{عم}} به صورت مشخص در [[قرآن]] به کار نرفته است<ref> الکافی، ج۱، ص۲۸۶؛ البیان، ص۲۳۱.</ref>، بلکه به اوصاف آنان اشاره شده است و اینکه [[امیر مؤمنان]]{{ع}} و [[ائمه]]{{عم}} و اصحابشان در [[اثبات]] امامتشان به [[احادیث نبوی]] [[استدلال]] میکردند [[بهترین]] [[گواه]] بر عدم تصریح به نام آنها در [[قرآن]] است<ref> انوار الهدایه، ص۲۴۳ ـ ۲۴۷.</ref><ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | *توجه به مفاهیم "تنزیل"، "اِقراء"، و [[شأن نزول]] [[آیات]]، [[جری و تطبیق]] و مصداق کامل [[آیات]] به روشنی میرساند مراد از این [[احادیث]] بیان نشانههای ویژه و صفات روشن [[اهلبیت]] در [[قرآن]] و احیاناً کتابهای گذشتگان است و اگر تصریحی از نام آنان بوده از باب تفسیری است که [[انبیای پیشین]] برای امتهایشان داشتهاند و اکنون در [[قرآن]] نیز صفات آنان به گونهای آمده است که هر قرآنشناس به دور از [[هوا و هوس]]، [[ولایت اهلبیت]] و [[فضایل]] و [[مناقب]] آنان را مییابد، بدون آنکه بر [[تحریف قرآن]] دلالتی داشته باشد<ref> نک: مذاهب التفسیر الاسلامی، ص۳۱۲-۳۳۶.</ref>. [[روایات]] [[فریقین]] در این زمینه مشتمل بر [[شأن نزول]] و [[تأویل]] بسیاری از [[آیات]] درباره [[عترت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} به ویژه [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} است<ref> نک: تاریخ دمشق، ج۲، ص۴۲۸-۴۳۱؛ المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۲۱۱؛ حلیة الاولیاء، ج۱، ص۱۰۳.</ref>.[[شاهد]] بر این معنا، احادیثی است که تصریح میکند نام [[ائمه]]{{عم}} به صورت مشخص در [[قرآن]] به کار نرفته است<ref> الکافی، ج۱، ص۲۸۶؛ البیان، ص۲۳۱.</ref>، بلکه به اوصاف آنان اشاره شده است و اینکه [[امیر مؤمنان]]{{ع}} و [[ائمه]]{{عم}} و اصحابشان در [[اثبات]] امامتشان به [[احادیث نبوی]] [[استدلال]] میکردند [[بهترین]] [[گواه]] بر عدم تصریح به نام آنها در [[قرآن]] است<ref> انوار الهدایه، ص۲۴۳ ـ ۲۴۷.</ref><ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | ||
*حاصل آنکه، [[احادیث]] یاد شده بر فرض صدور آنها از [[معصوم]]{{عم}}، از جنس بیان مصداق کامل، [[شأن نزول]] [[آیه]]، قرائت خاص، [[وحی]] غیر [[قرآنی]] به صورت تنزیل و [[تأویل]] و... است<ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. | *حاصل آنکه، [[احادیث]] یاد شده بر فرض صدور آنها از [[معصوم]]{{عم}}، از جنس بیان مصداق کامل، [[شأن نزول]] [[آیه]]، قرائت خاص، [[وحی]] غیر [[قرآنی]] به صورت تنزیل و [[تأویل]] و... است<ref>[[فتحالله نجارزادگان|نجارزادگان، فتحالله]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۷ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۷، ص۳۰۲ - ۳۳۵.</ref>. |