الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۶

آیا تطبیق‌دادن نشانه‌های ظهور با افراد و حوادث جامعه صحیح است؟

پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود
ری‌شهری
قرائتی
زهادت
جعفری
زمانی
پژوهشگران مؤسسه آینده روشن
نویسندگان کتاب آفتاب مهر

یکی از نکات بسیار مهمی که در باب علائم ظهور باید به آن توجه داشت بحث تطبیق علائم مطرح شده در روایات با اتفاقات واقع شده است، بدین معنی که با تطبیق دادن یک حادثه خارجی با آنچه در روایات ذکر شده، آن حادثه همان علامتی دانسته شود که امام خبر داده است. تطبیق دادن در صورتی که با دلایل کافی و مستند باشد، اشکالی ندارد ولی تطبیق علائم با وقایع خارجی بدون شواهد قطعی کار درستی نیست. به دلیل آنکه:

منابع اصلی و قدیمی شیعه معمولاً از نشانه‌هایی محدود نام برده‌اند و برخی از این نشانه‌هایی که مطرح می‌شود، در این منابع ذکر نشده است.
اسناد برخی از احادیث دارای اشکال است.
معلوم نیست این واقعۀ خارجی واقعاً و حقیقتاً همان پیش‌گویی امام باشد، شاید مراد امام واقعۀ خارجی دیگری باشد.
در مواردی که سخن از وقوع یک نشانه و فرج بعد از آن شده است، گویا مراد، فرج و ظهور امام زمان(ع) نیست، بلکه یک گشایش و آرامش و راحتی برای مؤمنان مورد نظر است.

بنابراین اظهار نظر قطعی در رابطه با اینکه برخی از علائم، تحقق یافته کار صحیحی نیست. ممکن است کسی بگوید: در این صورت بیان علائم چه فایده‌ای دارد؟ زیرا ما نیاز به علائم داشتیم تا ظهور را بتوانیم تشخیص دهیم در حالی که به وقایع خارجی به عنوان علامت نمی‌تواند تکیه کرد.

در پاسخ باید گفت: شباهت یک واقعه خارجی با یک علامت این احتمال را در ذهن ایجاد می‌کند که شاید این واقعه همان علامتی باشد که امام خبر داده است و لذا انسان به دنبال کسب آمادگی بیشتر برای ظهور خواهد بود. و از طرفی چون صرف احتمال است لذا اگر ظهور واقع نشد انسان دچار سرخوردگی نمی‌شود و روحیۀ خود را از دست نمی‌دهد. تطبیق بدون دلیل، باعث ایجاد امید کاذب در جامعه می‌شود و به دنبال اتفاق نیفتادن ظهور بعد از این تطبیق، یأس و ناامیدی جای آن را می‌گیرد و چه بسا انسان‌هایی که این تطبیق را باور کرده‌اند، نسبت به اصل ظهور، دلسرد و ناامید و نسبت به روایت‌های اهل بیت(ع) دچار شک و تردید شوند.

راه چاره هم این است که در مورد نشانه‌های ظهور توسط علما کار کارشناسی و روشنگری و تبیین صورت گرفته و با انحرافات مبارزه صورت بگیرد.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[آیا خسف بیداء از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)|آیا خسف بیداء از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی است؟]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[آیا تطبیق‌دادن نشانه‌های ظهور با افراد و حوادث جامعه صحیح است؟ (پرسش)|آیا تطبیق‌دادن نشانه‌های ظهور با افراد و حوادث جامعه صحیح است؟]]'''</big></div>
 <gallery mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=10 caption="پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود">
 {{ستون-شروع|2}}
-پرونده:1368171.jpg|95px|''[[سید محمد صدر|صدر]]''
+پرونده:11046759983.jpg|95px|''[[محمد محمدی ری‌شهری|ری‌شهری]]''
-پرونده:Pic661.jpg|''[[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور]]''
+پرونده:639225282.jpg|''[[محسن قرائتی|قرائتی]]''
-پرونده:151879.jpg|''[[نصرت‌الله آیتی|آیتی]]''
+پرونده:Pic259.jpg|''[[عبدالمجید زهادت|زهادت]]''
-پرونده:136863.JPG||95px|''[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان]]''
+پرونده:11434.jpg||95px|''[[محمد صابر جعفری|جعفری]]''
-پرونده:13681078.jpg|95px|''[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای]]''
+پرونده:13681083.jpg|95px|''[[سید حسن زمانی|زمانی]]''
-پرونده:137982.jpeg|''[[محمد علی کریمی|کریمی]]''
+پرونده:151828.jpg|''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن|پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]''
+پرونده:1402.jpg|''[[نویسندگان کتاب آفتاب مهر|نویسندگان کتاب آفتاب مهر]]''
 {{پایان}}
 </gallery>
-*یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]]، [[خسف]] [[سرزمین بیداء]] است. واژه [[خسف]] به معنای فرو رفتن و [[پنهان]] شدن است. [[بیداء]] در لغت به معنای دشت هموار، پهناور، خالی از سکنه و [[آب]] و علف است. و نام سرزمینی بین [[مکه]] و [[مدینه]] و دشت پهناور شنزاری است. منظور از [[خسف بیداء]] آن است که [[سفیانی]] لشکری [[عظیم]] را به قصد [[جنگ]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} عازم [[مکه]] می‌کند، در میان [[مکه]] و [[مدینه]] در محلی که به [[سرزمین بیداء]] معروف است، هنگامی که سپاهش به این سرزمین برسد، [[جبرئیل امین]] به این سرزمین بانگ بر می‌آورد: ‌ای [[بیدا]]، این گروه [[ستمگر]] را نابود کن، پس [[زمین]] [[دهان]] باز می‌کند و به گونه‌ای [[معجزه‌]]‌آسا و به امر [[خداوند]] همه آنها در [[دل]] [[زمین]] فرو می‌روند.
+*یکی از نکات بسیار مهمی که در باب [[علائم ظهور]] باید به آن توجه داشت بحث [[تطبیق علائم]] مطرح شده در [[روایات]] با اتفاقات واقع شده است، بدین معنی که با [[تطبیق]] دادن یک حادثه خارجی با آنچه در [[روایات]] ذکر شده، آن حادثه همان علامتی دانسته شود که [[امام]] خبر داده است. [[تطبیق]] دادن در صورتی که با [[دلایل]] کافی و مستند باشد، اشکالی ندارد ولی [[تطبیق علائم]] با وقایع خارجی بدون شواهد قطعی کار [[درستی]] نیست. به [[دلیل]] آنکه:
-*برخی از روایاتی که [[خسف بیداء]] را از نشان‌های حتمی [[ظهور]] برشمرده است، عبارتند از:
+#منابع اصلی و قدیمی [[شیعه]] معمولاً از نشانه‌هایی محدود نام برده‌اند و برخی از این نشانه‌هایی که مطرح می‌شود، در این منابع ذکر نشده است.
-#از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیده شد آیا [[سفیانی]] از محتومات است؟ فرمودند: «بله و [[کشته شدن نفس زکیه]] از حتمیات است و [[قائم]] از حتمیات است و [[خسف بیداء]] از حتمیات است...».
+#اسناد برخی از [[احادیث]] دارای اشکال است.
-#همچنین [[حضرت]] فرمودند: «از حتمیاتی که به ناچار پیش از [[قیام قائم]] خواهد بود [[خروج سفیانی]] و [[خسف بیداء]] و [[کشته شدن نفس زکیه]] و ندادهنده‌ای از [[آسمان]] خواهد بود».
+#معلوم نیست این واقعۀ خارجی واقعاً و حقیقتاً همان [[پیش‌گویی]] [[امام]] باشد، شاید مراد [[امام]] واقعۀ خارجی دیگری باشد.
-#و نیز فرمودند: «پیش از [[قیام قائم]] پنج نشانه حتمی خواهد بود: [[یمانی]] و [[سفیانی]] و ندا و [[کشته شدن نفس زکیه]] و [[خسف بیداء]]».
+#در مواردی که سخن از وقوع یک نشانه و [[فرج]] بعد از آن شده است، گویا مراد، [[فرج]] و [[ظهور امام زمان]]{{ع}} نیست، بلکه یک [[گشایش]] و [[آرامش]] و [[راحتی]] برای [[مؤمنان]] مورد نظر است.
+*بنابراین اظهار نظر قطعی در رابطه با اینکه برخی از علائم، تحقق یافته کار صحیحی نیست. ممکن است کسی بگوید: در این صورت بیان علائم چه فایده‌ای دارد؟ زیرا ما [[نیاز]] به علائم داشتیم تا [[ظهور]] را بتوانیم تشخیص دهیم در حالی که به وقایع خارجی به عنوان علامت نمی‌تواند تکیه کرد.
+:در پاسخ باید گفت: شباهت یک واقعه خارجی با یک علامت این احتمال را در [[ذهن]] ایجاد می‌کند که شاید این واقعه همان علامتی باشد که [[امام]] خبر داده است و لذا [[انسان]] به دنبال [[کسب آمادگی]] بیشتر برای [[ظهور]] خواهد بود. و از طرفی چون صرف احتمال است لذا اگر [[ظهور]] واقع نشد [[انسان]] دچار [[سرخوردگی]] نمی‌شود و روحیۀ خود را از دست نمی‌دهد. [[تطبیق]] بدون [[دلیل]]، باعث ایجاد [[امید]] کاذب در [[جامعه]] می‌شود و به دنبال اتفاق نیفتادن [[ظهور]] بعد از این [[تطبیق]]، [[یأس]] و [[ناامیدی]] جای آن را می‌گیرد و چه بسا انسان‌هایی که این [[تطبیق]] را [[باور]] کرده‌اند، نسبت به اصل [[ظهور]]، دلسرد و [[ناامید]] و نسبت به روایت‌های [[اهل بیت]]{{عم}} دچار [[شک]] و تردید شوند.
+*راه چاره هم این است که در مورد [[نشانه‌های ظهور]] توسط [[علما]] کار کارشناسی و [[روشنگری]] و [[تبیین]] صورت گرفته و با [[انحرافات]] [[مبارزه]] صورت بگیرد.
-<div class="readmoreButton">[[آیا خسف بیداء از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)|'''ادامه''']]</div>
+<div class="readmoreButton">[[آیا تطبیق‌دادن نشانه‌های ظهور با افراد و حوادث جامعه صحیح است؟ (پرسش)|'''ادامه''']]</div>