رحمت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:


==واژه‌شناسی لغوی==
==واژه‌شناسی لغوی==
*رحمت ضد قسوت<ref>البیان، ص ۴۲۹.</ref>، شدت<ref>البیان، ص ۴۲۹؛ انوار درخشان، ج ۱، ص ۱۲.</ref>، [[غضب]]<ref>البیان، ص ۴۹۰؛ التحقیق، ج ۱۴، ص ۲۲۵، «یأس».</ref> و [[سخط]]<ref>البیان، ص ۴۹۰.</ref> و به معنای [[مهربانی]]<ref>نثر طوبی، ج ۱، ص ۲۹۸؛ لغت‌نامه، ج ۱۰، ص ۱۰۵۲۰، «رحمت».</ref>، [[رأفت]]<ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸، «رحم»؛ تفسیر روشن، ج ۲، ص ۲۷۴.</ref>، [[عطوفت]] و [[دلسوزی]]<ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸؛ لسان العرب، ج ۱۲، ص ۲۳۰، «رحم».</ref> است؛ به گونه‌ای که سبب [[احسان]] و [[بخشش]] به دیگری گردد<ref>مفردات، ص ۳۴۷، «رحم»؛ تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۵۵.</ref> به آنچه نیز از سر ترحّم به دیگری داده می‌شود، رحمت می‌گویند،<ref>رسائل المرتضی، ج ۲، ص ۲۷۱؛ آلاء الرحمن، ج ۱، ص۵۳.</ref> که در این صورت رحمت، معنایی مساوی با [[نعمت]] دارد، بلکه به گفته‌ای معنای رحمت [[نعمت]] است<ref>التوحید، ص ۲۰۳ - ۲۰۴؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۹۱؛ عدة الداعی، ص ۳۲۱.</ref>؛ حتی بعضی<ref>تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref> استعمال واژه رحمت را در معنای [[رقت]] و [[دلسوزی]] مجاز دانسته‌اند و معنای حقیقی‌اش را همان [[نعمت]]<ref>[[محمد صادق صالحی‌منش|صالحی‌منش، محمد صادق]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳، ص۵۴۴- ۵۸۰.</ref>.
* رحمت ضد قسوت<ref>البیان، ص ۴۲۹.</ref>، شدت<ref>البیان، ص ۴۲۹؛ انوار درخشان، ج ۱، ص ۱۲.</ref>، [[غضب]]<ref>البیان، ص ۴۹۰؛ التحقیق، ج ۱۴، ص ۲۲۵، «یأس».</ref> و [[سخط]]<ref>البیان، ص ۴۹۰.</ref> و به معنای [[مهربانی]]<ref>نثر طوبی، ج ۱، ص ۲۹۸؛ لغت‌نامه، ج ۱۰، ص ۱۰۵۲۰، «رحمت».</ref>، [[رأفت]]<ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸، «رحم»؛ تفسیر روشن، ج ۲، ص ۲۷۴.</ref>، [[عطوفت]] و [[دلسوزی]]<ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸؛ لسان العرب، ج ۱۲، ص ۲۳۰، «رحم».</ref> است؛ به گونه‌ای که سبب [[احسان]] و [[بخشش]] به دیگری گردد<ref>مفردات، ص ۳۴۷، «رحم»؛ تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۵۵.</ref> به آنچه نیز از سر ترحّم به دیگری داده می‌شود، رحمت می‌گویند،<ref>رسائل المرتضی، ج ۲، ص ۲۷۱؛ آلاء الرحمن، ج ۱، ص۵۳.</ref> که در این صورت رحمت، معنایی مساوی با [[نعمت]] دارد، بلکه به گفته‌ای معنای رحمت [[نعمت]] است<ref>التوحید، ص ۲۰۳ - ۲۰۴؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۹۱؛ عدة الداعی، ص ۳۲۱.</ref>؛ حتی بعضی<ref>تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref> استعمال واژه رحمت را در معنای [[رقت]] و [[دلسوزی]] مجاز دانسته‌اند و معنای حقیقی‌اش را همان [[نعمت]]<ref>[[محمد صادق صالحی‌منش|صالحی‌منش، محمد صادق]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳، ص۵۴۴- ۵۸۰.</ref>.


==رحمت در [[قرآن]]==
==رحمت در [[قرآن]]==
خط ۱۹: خط ۱۹:
==چگونگی اتصاف [[خدای متعال]] به رحمت==
==چگونگی اتصاف [[خدای متعال]] به رحمت==


==رحمت رحمانی و رحیمی==
==[[رحمت رحمانی]] و رحیمی==


==[[التزام]] [[خدا]] به رحمت==
==[[التزام]] [[خدا]] به رحمت==
خط ۳۳: خط ۳۳:
===[[وحدت]] [[ربوبیت]] و [[الوهیت]]===
===[[وحدت]] [[ربوبیت]] و [[الوهیت]]===


===نفی [[فرزند]]===
===[[نفی]] [[فرزند]]===


===انحصار [[استحقاق عبادت]]===
===انحصار [[استحقاق عبادت]]===


===نفی [[ظلم]]===
===[[نفی]] [[ظلم]]===


===[[لزوم]] [[ارسال پیامبران]]===
===[[لزوم]] [[ارسال پیامبران]]===

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۱

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رحمت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

رحمت: برخوردار ساختن موجودات از نعمت وجود و رساندن آنها به کمالِ درخورشان[۱].


واژه‌شناسی لغوی

رحمت در قرآن

چگونگی اتصاف خدای متعال به رحمت

رحمت رحمانی و رحیمی

التزام خدا به رحمت

سبقت و غلبه رحمت الهی بر غضب

سعه رحمت الهی

انحصار رحمت در خدای متعال

اقتضائات رحمت خدای متعال

وحدت ربوبیت و الوهیت

نفی فرزند

انحصار استحقاق عبادت

نفی ظلم

لزوم ارسال پیامبران

حتمی بودن معاد

زشتی معصیت خدای والا

ترس از عذاب

خزائن رحمت الهی

عوامل جلب رحمت خاص الهی و محرومیت از آن

نهی از فریفته شدن به رحمت الهی و ناامیدی از آن

رحمت انسان جلوه رحمت الهی

تجلی کامل رحمت الهی در آخرت

مصادیق رحمت الهی

بعثت انبیا(ع)

وجود امامان(ع)

قرآن و دیگر کتاب‌های آسمانی

شریعت آسمانی

آسانی تکالیف

هدایت، اسلام و ایمان

قبول توبه و مغفرت

مهلت دادن به خطاکاران

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. صالحی‌منش، محمد صادق، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۳، ص۵۴۴- ۵۸۰.
  2. البیان، ص ۴۲۹.
  3. البیان، ص ۴۲۹؛ انوار درخشان، ج ۱، ص ۱۲.
  4. البیان، ص ۴۹۰؛ التحقیق، ج ۱۴، ص ۲۲۵، «یأس».
  5. البیان، ص ۴۹۰.
  6. نثر طوبی، ج ۱، ص ۲۹۸؛ لغت‌نامه، ج ۱۰، ص ۱۰۵۲۰، «رحمت».
  7. معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸، «رحم»؛ تفسیر روشن، ج ۲، ص ۲۷۴.
  8. معجم مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۴۹۸؛ لسان العرب، ج ۱۲، ص ۲۳۰، «رحم».
  9. مفردات، ص ۳۴۷، «رحم»؛ تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۵۵.
  10. رسائل المرتضی، ج ۲، ص ۲۷۱؛ آلاء الرحمن، ج ۱، ص۵۳.
  11. التوحید، ص ۲۰۳ - ۲۰۴؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۹۱؛ عدة الداعی، ص ۳۲۱.
  12. تفسیر الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۲۶۰.
  13. صالحی‌منش، محمد صادق، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۳، ص۵۴۴- ۵۸۰.