تحیز در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۱

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تحیز است. "تحیز" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تحیز (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

تَحَیُّز: جمع‌ شدن و تجمّع^[۱] از ریشه "حوز" به معنای جمع ^[۲].
در اصطلاح نظامی در معنای الحاق گروهی به گروه دیگر^[۳]، پشتیبانی نیرو، تجمع نیرو از مواضع متفرق^[۴].
وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ^[۵].
از جمله توصیه‌ها و آموزش‌های نظامی قرآن به پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان تاکتیک‌های جنگی بوده که در ضمن نهی از عقب نشینی و فرار از مقابل دشمن، در قرآن کریم وارد شده است^[۶].

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۱۷.
↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۷.
↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۷۵.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۳۱۰.
↑ «و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد-.».. سوره انفال، آیه ۱۶.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۹.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{ویرایش غیرنهایی}}
-{{علم معصوم}}
+{{امامت}}
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
 : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تحیز]]''' است. "'''[[تحیز]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>