استخفاء

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

استخفاء در قرآن | استخفاء در حدیث | استخفاء در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل استخفاء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• استخفاء: طلب پنهان‌ کردن، پنهان‌ کاری ، استتار، مخفی‌ کاری و سرپوش گذاشتن. از "خفی" به معنای پوشانیدن و سِتر در مقابل علانیه (آشکار کردن) .
• ﴿يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ﴾.
• اخفاء و اعلان (ابداء) در اعمال و نیات به‌کار می‌رود. در جامعه انسانی اعمال و نیات بسیاری در ارتباطات میان مردم و در حوزه فردی به صورت آشکار یا پنهان تحقق می‌یابد که هیچ یک از محضر خداوند پوشیده نمی‌ماند: ﴿إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ﴾؛ لذا این اصل مهم اخلاقی که "عالم محضر خداست"، راهنما و تنظیم‌ کننده رفتار انسانی، اعم از فردی، سیاسی، اجتماعی و... است: ﴿أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: