عزت نفس در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

عزت نفس در معارف دعا و زیارات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۰۳

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'نداری' به 'نداری'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش

@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 *[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[چهل]] و هفتم و در عبارت یکصد و هجدهم آن می‌فرمایند: "و مرا در درگاهت [[خوار]] ([[مطیع]]) و در نزد آفریدگانت [[عزیز]] و ارجمند گردان؛ و چون با تو خلوت کرده تنها به سر برم (از جز تو چشم پوشیده به [[راز و نیاز]] بپردازم) [[فروتن]] و در میان بندگانت بلندمرتبه و سرفرازم نما؛ و از کسی که از من بی‌نیاز است (درخواستی نکرده و نمی‌کند) بی‌نیازم ساز (چنان کن که من هم از او چیزی نخواهم)؛ و بر [[فقر]] و نیازمندیم به درگاهت بیفزا (تا درخواستم از تو و [[راز]] و نیازم با تو فزونی یابد)"<ref>{{متن حدیث| وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ‌، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۲۶۸.</ref>.
 *[[امام]] در این عبارت [[عزت]] را منحصراً از جانب [[خدا]] می‌داند و نیز آنچه که به او متصل نمی‌باشد و از ذات او سرچشمه گیرد. سپس [[عزت]] با تغییر شرایط و [[موقعیت]] از بین نمی‌رود و ثابت است پس آن [[عزت]] ثابت و پایدار از آن خداست<ref>ر.ک: حمیدرضا حق شناس، رویکرد صحیفه سجادیه به اخلاق اجتماعی (پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات، دانشگاه قم، ۱۳۸۶)، ص۹۲.</ref>.
-*[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای سی و پنجم عبارت پنجم آن به ثابت و پایدار بودن عزتی که از آن [[خدا]] باشد اشاره می‌فرمایند: "پس بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و به ما [[ثروت]] و [[دارایی]] ([[احسان]] و نیکی‌ات) را که فانی و نیست نمی‌گردد، ببخش؛ و ما را به [[عزت]] و بزرگی که از دست نمی‌رود ([[توفیق]] [[عبادت]] و [[بندگی]]) [[تأیید]] و [[کمک]] فرما؛ و در [[پادشاهی]] جاودان ([[بهشت]]) روانه ساز، زیرا تو یگانه یکتای همیشه‌ای که [[فرزند]] [[نداری]] و [[فرزند]] کسی نیستی و هیچ کس مانند و همتای تو نبوده است"<ref>{{متن حدیث| فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ، إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ}}</ref>؛
+*[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای سی و پنجم عبارت پنجم آن به ثابت و پایدار بودن عزتی که از آن [[خدا]] باشد اشاره می‌فرمایند: "پس بر [[محمد]] و آل او [[درود]] فرست؛ و به ما [[ثروت]] و [[دارایی]] ([[احسان]] و نیکی‌ات) را که فانی و نیست نمی‌گردد، ببخش؛ و ما را به [[عزت]] و بزرگی که از دست نمی‌رود ([[توفیق]] [[عبادت]] و [[بندگی]]) [[تأیید]] و [[کمک]] فرما؛ و در [[پادشاهی]] جاودان ([[بهشت]]) روانه ساز، زیرا تو یگانه یکتای همیشه‌ای که [[فرزند]] نداری و [[فرزند]] کسی نیستی و هیچ کس مانند و همتای تو نبوده است"<ref>{{متن حدیث| فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ، إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ}}</ref>؛
 *همچنین [[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[چهل]] و هفتم و در عبارت یکصد و نوزدهم آن می‌فرمایند: "[[الهی]] مرا از [[شماتت]] و [[شادی]] [[دشمنان]] و پیشامد [[غم]] و [[اندوه]] و [[ذلت]] و [[خواری]] (نزد [[مردم]]) و [[رنج]] و گرفتاری (در [[کارها]]) پناهم ده، مرا در آنچه (گناهانی که) بر آن از من [[آگاهی]] (به رحمتت) بپوشان ([[عفو]] فرما)؛ همانند کسی که اگر [[حلم]] و بردباری‌اش [[مانع]] نمی‌شد [[انتقام]] می‌گرفت و اگر طریق [[مدارا]] نمی‌پیمود، [[گناه]] را [[کیفر]] می‌داد"<ref>{{متن حدیث| وَ أَعِذْنِي مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ، وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ، تَغَمَّدْنِي فِيمَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّي بِمَا يَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ، وَ الْآخِذُ عَلَى الْجَرِيرَةِ لَوْ لَا أَنَاتُه‌}}</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۲۶۹-۲۷۰.</ref>.
 *یکی از عوامل [[ذلت]] نزد [[مردم]]، قرض گرفتن از آن‌ها و اظهار [[حاجت]] به آن‌هاست.