ظلم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*در [[نکوهش]] [[ظلم]] همین بس که طبق [[روایات]]، از [[جنود]] [[جهل]]، در مقابل [[ایمان]]، بدترین توشه [[راه]] [[قیامت]]، مایه [[پشیمانی]] و مقابله با [[حضرت]] [[پروردگار]] و بزرگ‌ترین [[جرم]] است. [[امام کاظم]]{{ع}} [[ظلم]] را در ردیف [[جنود]] [[جهل]] آورده است<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ [[مؤمن]] [[ستم]] نمی‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. {{متن حدیث|لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.</ref>؛ کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ}}<ref>محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.</ref>؛ [[ستم]] کردن به [[بندگان خدا]] برای [[راه]] [[قیامت]] بد توشه‌ای است. [[امیرالمؤمنین]] می‌فرماید: {{متن حدیث|ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ از [[ستم]] دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین [[گناهان]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.</ref>؛ در بین [[بدی‌ها]] [[عقاب]] [[ظلم]] از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الظُّلْمُ نَدَامَةٌ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.</ref>؛ [[ستم]] مایه [[پشیمانی]] است. | *در [[نکوهش]] [[ظلم]] همین بس که طبق [[روایات]]، از [[جنود]] [[جهل]]، در مقابل [[ایمان]]، بدترین توشه [[راه]] [[قیامت]]، مایه [[پشیمانی]] و مقابله با [[حضرت]] [[پروردگار]] و بزرگ‌ترین [[جرم]] است. [[امام کاظم]]{{ع}} [[ظلم]] را در ردیف [[جنود]] [[جهل]] آورده است<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ [[مؤمن]] [[ستم]] نمی‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. {{متن حدیث|لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.</ref>؛ کسی که به [[مردم]] [[ستم]] می‌کند [[شیعه]] ما نیست. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ}}<ref>محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.</ref>؛ [[ستم]] کردن به [[بندگان خدا]] برای [[راه]] [[قیامت]] بد توشه‌ای است. [[امیرالمؤمنین]] می‌فرماید: {{متن حدیث|ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>؛ از [[ستم]] دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین [[گناهان]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.</ref>؛ در بین [[بدی‌ها]] [[عقاب]] [[ظلم]] از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الظُّلْمُ نَدَامَةٌ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.</ref>؛ [[ستم]] مایه [[پشیمانی]] است. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: پدرم میفرمود از [[ظلم]] بپرهیزید که دعای [[مظلوم]] به [[آسمان]] [[راه]] دارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.</ref>. و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.</ref>؛ کسی که [[مال]] برادرش را به [[ستم]] بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از [[آتش]] [[قیامت]] خورده است. | *[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: پدرم میفرمود از [[ظلم]] بپرهیزید که دعای [[مظلوم]] به [[آسمان]] [[راه]] دارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.</ref>. و می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.</ref>؛ کسی که [[مال]] برادرش را به [[ستم]] بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از [[آتش]] [[قیامت]] خورده است. | ||
[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر [[زمین]] کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی [[خدا]] و [[رسول]] را [[ملاقات]] کنم که به یکی از [[بندگان]] [[ستم]] کرده یا چیزی از [[مال]] [[دنیا]] را [[غصب]] کرده باشم...<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶. </ref> به [[خدا]] قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر [[آسمان]] دارند به من بدهند که پوست جویی را به [[ستم]] از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>. و در سخنی دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ}}؛ کسی که در [[دنیا]] [[ستم]] می‌کند [[ستم]] او نشانه بدبختی‌اش در [[آخرت]] است. | *[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: به [[خدا]] قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر [[زمین]] کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی [[خدا]] و [[رسول]] را [[ملاقات]] کنم که به یکی از [[بندگان]] [[ستم]] کرده یا چیزی از [[مال]] [[دنیا]] را [[غصب]] کرده باشم...<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶. </ref> به [[خدا]] قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر [[آسمان]] دارند به من بدهند که پوست جویی را به [[ستم]] از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.</ref>. و در سخنی دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ}}؛ کسی که در [[دنیا]] [[ستم]] می‌کند [[ستم]] او نشانه بدبختی‌اش در [[آخرت]] است. | ||
*وجود [[ظلم]] از نظر [[دین مقدس اسلام]] چنان [[ناپسند]] و ناخوشایند است که به فرموده [[رسول خدا]]{{صل}}، [[خداوند متعال]] پس از هلاک کردن [[ظالمان]] خود را ستوده، می‌فرماید: {{متن قرآن|فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.</ref><ref>ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق{{ع}} نقل کرده‌اند.</ref><ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج14، ص97، 98.</ref> | *وجود [[ظلم]] از نظر [[دین مقدس اسلام]] چنان [[ناپسند]] و ناخوشایند است که به فرموده [[رسول خدا]]{{صل}}، [[خداوند متعال]] پس از هلاک کردن [[ظالمان]] خود را ستوده، می‌فرماید: {{متن قرآن|فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.</ref><ref>ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق{{ع}} نقل کرده‌اند.</ref><ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج14، ص97، 98.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۲
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- مدخل‌های وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ظلم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در نکوهش ظلم همین بس که طبق روایات، از جنود جهل، در مقابل ایمان، بدترین توشه راه قیامت، مایه پشیمانی و مقابله با حضرت پروردگار و بزرگ‌ترین جرم است. امام کاظم(ع) ظلم را در ردیف جنود جهل آورده است[۱]. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ»[۲]؛ مؤمن ستم نمی‌کند. امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. «لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس»[۳]؛ کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ»[۴]؛ ستم کردن به بندگان خدا برای راه قیامت بد توشه‌ای است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ»[۵]؛ از ستم دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین گناهان است. و می‌فرماید: «إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ»[۶]؛ در بین بدی‌ها عقاب ظلم از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. رسول خدا(ص) می‌فرماید: «الظُّلْمُ نَدَامَةٌ»[۷]؛ ستم مایه پشیمانی است.
- امام صادق(ع) می‌فرماید: پدرم میفرمود از ظلم بپرهیزید که دعای مظلوم به آسمان راه دارد[۸]. و می‌فرماید: «مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»[۹]؛ کسی که مال برادرش را به ستم بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از آتش قیامت خورده است.
- امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: به خدا قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر زمین کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی خدا و رسول را ملاقات کنم که به یکی از بندگان ستم کرده یا چیزی از مال دنیا را غصب کرده باشم...[۱۰] به خدا قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر آسمان دارند به من بدهند که پوست جویی را به ستم از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد[۱۱]. و در سخنی دیگر می‌فرماید: «ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ»؛ کسی که در دنیا ستم می‌کند ستم او نشانه بدبختی‌اش در آخرت است.
- وجود ظلم از نظر دین مقدس اسلام چنان ناپسند و ناخوشایند است که به فرموده رسول خدا(ص)، خداوند متعال پس از هلاک کردن ظالمان خود را ستوده، می‌فرماید: ﴿فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾[۱۲][۱۳][۱۴]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.
- ↑ محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.
- ↑ شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶.
- ↑ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ «پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.
- ↑ ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج14، ص97، 98.