جز
جایگزینی متن - 'ابیطالب' به 'ابیطالب'
جز (جایگزینی متن - 'فرزندان عباس' به 'فرزندان عباس') |
جز (جایگزینی متن - 'ابیطالب' به 'ابیطالب') |
||
خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
#[[قرطبی]] [[مالکی]] (م ۶۷۱) از معتقدان به [[متواتر بودن]] حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. نکته مهم، اینکه وی ذیل [[حدیث]] [[ابن ماجه]] در مورد [[مهدی]] گوید: "اسنادش صحیح است" و تصریح میکند: [[حدیث]] "[[مهدی]] از [[عترت]] من، از [[فرزندان]] [[فاطمه]] است"، از [[حدیث]] [[محمد بن خالد الجندی]] صحیحتر است<ref>کتاب التذکرة، ص ۷۰۴.</ref>. علاوه بر موارد یاد شده، [[دانشمندان]] فراوانی از [[اهل سنت]] به صحیح بودن [[روایات]] مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} تصریح کردهاند<ref>ر.ک: مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، صص ۵۴- ۶۰.</ref>. چهار. [[تواتر]]<ref>.« حدیث یا متواتر است یا آحاد. متواتر، در لغت، آمدن یکی پس از دیگری بلافاصله است و در اصطلاح علم الحدیث، منظور خبر جماعتی است که فی حد نفسه، نه به ضمیمه قرائن، اتفاق آنان بر دروغ محال، و در نتیجه، موجب علم به مضمون خبر باشد»: کاظم مدیر شانهچی، علم الحدیث، ص ۱۴۴.</ref> [[احادیث]] مهدی [[احادیث]] [[پیامبر]] {{صل}}، درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}، در کتابهای [[مذاهب اسلامی]]، به اندازهای فراوان است که کمتر درباره موضوعی به این [[میزان]]، [[حدیث]] رسیده است. همین واقعیت باعث شده، تا [[دانشمندان]] [[علم حدیث]]، در موارد فراوانی، به "[[متواتر]]" بودن [[احادیث]] [[مهدی]]، تصریح کنند. [[احمد بن محمد بن صدیق]]، [[ابو الفیض غماری حسنی شافعی]] [[مغربی]]، در کتاب ارزشمند [[ابراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون (کتاب)|ابراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون]] [[متواتر بودن]] حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را به شیوهای بینظیر و بیسابقه ثابت میکند و بیاساس بودن تضعیفهای [[ابن خلدون]] را در باره این حدیثها به خوبی نشان میدهد. در برابر، افرادی چون [[احمد امین مصری]]، [[محمد فرید وجدی]] و امثال آنها، اظهارنظرهای [[ابن خلدون]] را مستندی برای گفتههای ناصحیح خود برگزیدهاند!! | #[[قرطبی]] [[مالکی]] (م ۶۷۱) از معتقدان به [[متواتر بودن]] حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. نکته مهم، اینکه وی ذیل [[حدیث]] [[ابن ماجه]] در مورد [[مهدی]] گوید: "اسنادش صحیح است" و تصریح میکند: [[حدیث]] "[[مهدی]] از [[عترت]] من، از [[فرزندان]] [[فاطمه]] است"، از [[حدیث]] [[محمد بن خالد الجندی]] صحیحتر است<ref>کتاب التذکرة، ص ۷۰۴.</ref>. علاوه بر موارد یاد شده، [[دانشمندان]] فراوانی از [[اهل سنت]] به صحیح بودن [[روایات]] مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} تصریح کردهاند<ref>ر.ک: مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، صص ۵۴- ۶۰.</ref>. چهار. [[تواتر]]<ref>.« حدیث یا متواتر است یا آحاد. متواتر، در لغت، آمدن یکی پس از دیگری بلافاصله است و در اصطلاح علم الحدیث، منظور خبر جماعتی است که فی حد نفسه، نه به ضمیمه قرائن، اتفاق آنان بر دروغ محال، و در نتیجه، موجب علم به مضمون خبر باشد»: کاظم مدیر شانهچی، علم الحدیث، ص ۱۴۴.</ref> [[احادیث]] مهدی [[احادیث]] [[پیامبر]] {{صل}}، درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}، در کتابهای [[مذاهب اسلامی]]، به اندازهای فراوان است که کمتر درباره موضوعی به این [[میزان]]، [[حدیث]] رسیده است. همین واقعیت باعث شده، تا [[دانشمندان]] [[علم حدیث]]، در موارد فراوانی، به "[[متواتر]]" بودن [[احادیث]] [[مهدی]]، تصریح کنند. [[احمد بن محمد بن صدیق]]، [[ابو الفیض غماری حسنی شافعی]] [[مغربی]]، در کتاب ارزشمند [[ابراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون (کتاب)|ابراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون]] [[متواتر بودن]] حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را به شیوهای بینظیر و بیسابقه ثابت میکند و بیاساس بودن تضعیفهای [[ابن خلدون]] را در باره این حدیثها به خوبی نشان میدهد. در برابر، افرادی چون [[احمد امین مصری]]، [[محمد فرید وجدی]] و امثال آنها، اظهارنظرهای [[ابن خلدون]] را مستندی برای گفتههای ناصحیح خود برگزیدهاند!! | ||
*[[غماری مغربی]]، به تفصیل حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را با تحقیق گسترده از کتابهای [[اهل سنت]]، استخراج و [[روایت]] کرده، [[راویان]] آنها را به ترتیب برشمرده است: نخست [[اصحاب پیامبر]] اکرم {{صل}}، سپس [[تابعین]] و [[تابعین]] تابعین و بالاخره [[محدثان]]. | *[[غماری مغربی]]، به تفصیل حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را با تحقیق گسترده از کتابهای [[اهل سنت]]، استخراج و [[روایت]] کرده، [[راویان]] آنها را به ترتیب برشمرده است: نخست [[اصحاب پیامبر]] اکرم {{صل}}، سپس [[تابعین]] و [[تابعین]] تابعین و بالاخره [[محدثان]]. | ||
[[ابو الفیض]] در بخشی از کتابش گوید: "بر کسی پوشیده نیست که بهطور طبیعی و معمولی، غیرممکن است گروهی بیش از سی نفر از طبقات مختلف اجتماعی- و بدون آشنایی با یکدیگر- بر یک سخن متفق شوند. البته این تعدادی است که تا امروز توانستهایم از آن [[آگاه]] شویم. ما [[روایات]] مربوط به [[حضرت مهدی]] را از برخی [[صحابه]] [[روایت]] میکنیم؛ مانند: [[ابو سعید خدری]]، [[عبد الله بن مسعود]]، [[علی بن | [[ابو الفیض]] در بخشی از کتابش گوید: "بر کسی پوشیده نیست که بهطور طبیعی و معمولی، غیرممکن است گروهی بیش از سی نفر از طبقات مختلف اجتماعی- و بدون آشنایی با یکدیگر- بر یک سخن متفق شوند. البته این تعدادی است که تا امروز توانستهایم از آن [[آگاه]] شویم. ما [[روایات]] مربوط به [[حضرت مهدی]] را از برخی [[صحابه]] [[روایت]] میکنیم؛ مانند: [[ابو سعید خدری]]، [[عبد الله بن مسعود]]، [[علی بن ابیطالب]] {{ع}}، [[ام سلمه]]، [[ثوبان [[عبد الله بن جزء بن حارث زبیدی]]، [[ابو هریره]]، [[انس بن مالک]]، [[جابر بن عبد الله انصاری]]، [[قرة بن ایاس مزنی]]، [[ابن عباس]]، [[ام حبیبه]]، ابو امامه]]، [[عبد الله بن عمرو بن عاص]]، [[عمار بن یاسر]]، [[عباس بن عبد المطلب]]، [[حسین بن علی]] {{عم}}، تمیمداری، [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[عبد الله بن عمر بن الخطاب]]، [[طلحه]]، [[علی هلالی]]، [[عمران بن حصین]]، [[عمرو بن مره جهنی]]، [[معاذ بن جبل]] و [[مرسله شهر بن حوشب]]. البته خبرش مرفوعه است، نه موقوفه و مقطوعه؛ هرچند که [[احادیث]] موقوفه و مقطوعه در این مبحث بسان [[احادیث]] مرفوع به شمار میآیند و با پیگیری میتوانیم تعداد بسیاری از آنها را ذکر کنیم؛ ولی معتقدیم که حدیثهای مرفوع، ما و شما را بسنده باشد"<ref>ابراز الوهم المکنون، ص ۴۳۷.</ref>. | ||
[[ابو الفیض غماری شافعی]]، حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را از بیش از سی [[صحابی پیامبر]] اکرم {{صل}} [[روایت]] و سلسله [[راویان]] و [[محدثان]] آنها را با دقت و تفصیل بیان کرده است<ref>سید ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۵۰.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۷۹، ۸۰.</ref>. | [[ابو الفیض غماری شافعی]]، حدیثهای مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} را از بیش از سی [[صحابی پیامبر]] اکرم {{صل}} [[روایت]] و سلسله [[راویان]] و [[محدثان]] آنها را با دقت و تفصیل بیان کرده است<ref>سید ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۵۰.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۷۹، ۸۰.</ref>. | ||