پرده‌پوشی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ہ' به 'ه') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
معادل این واژه در لغت [[عرب]] کلمه “سَتر” است که به معنی پوشاندن، [[پنهان]] کردن، محافظت کردن و [[چشم پوشی]] کردن است. سِتر نیز به معنی پرده و [[پوشش]] به کار می‌رود<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. یکی از [[نام‌های خداوند]] [[متعال]] سَتّار است. یعنی او بر روی [[بدی‌ها]] و [[گناهان]] بندگانش پرده می‌افکند و آنان را رسوا نمی‌سازد. این صفت در [[انسان‌ها]] نیز [[پسندیده]] است زیرا افشای [[عیوب]] و گناهان باعث [[بی‌تفاوتی]] شده و حساسیت نسبت به آلودگی‌ها را کم می‌کند. وانگهی غالب انسان‌ها [[مبتلا]] به [[عیب]] یا خطایی هستند و همان‌طور که [[دوست]] نمی‌داریم کسی ما را رسوا کند خود نیز نسبت به دیگران باید چنین باشیم. از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «کسی که بداند در خودش چیست (عیب‌های خود را بداند) عیب برادرش را بپوشاند»<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۲، ص۱۰۷۹.</ref>. | معادل این واژه در لغت [[عرب]] کلمه “سَتر” است که به معنی پوشاندن، [[پنهان]] کردن، محافظت کردن و [[چشم پوشی]] کردن است. سِتر نیز به معنی پرده و [[پوشش]] به کار می‌رود<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. یکی از [[نام‌های خداوند]] [[متعال]] سَتّار است. یعنی او بر روی [[بدی‌ها]] و [[گناهان]] بندگانش پرده می‌افکند و آنان را رسوا نمی‌سازد. این صفت در [[انسان‌ها]] نیز [[پسندیده]] است زیرا افشای [[عیوب]] و گناهان باعث [[بی‌تفاوتی]] شده و حساسیت نسبت به آلودگی‌ها را کم می‌کند. وانگهی غالب انسان‌ها [[مبتلا]] به [[عیب]] یا خطایی هستند و همان‌طور که [[دوست]] نمی‌داریم کسی ما را رسوا کند خود نیز نسبت به دیگران باید چنین باشیم. از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «کسی که بداند در خودش چیست (عیب‌های خود را بداند) عیب برادرش را بپوشاند»<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۲، ص۱۰۷۹.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} فراوان از | [[امام سجاد]]{{ع}} فراوان از پرده‌پوشی و ستاریت [[پروردگار]] [[سخن]] گفته است: {{متن حدیث|يَا إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ فَكَمْ مِنْ عَائِبَةٍ سَتَرْتَهَا عَلَيَ فَلَمْ تَفْضَحْنِي}}<ref>نیایش شانزدهم.</ref>؛ «ای [[خداوند]] من، [[حمد]] باد تو را؛ بسا پرده بر عیب‌های من کشیده‌ای و رسوایم نساخته‌ای. و نیز می‌گوید: ای خداوند، حمد باد تو را که گناهان را می‌دانی و می‌پوشانی... در [[نهان]] بدی‌ها کرده‌ایم و حال آنکه تو کسی را بر بدی‌های ما [[راه]] ننموده‌ای»<ref>نیایش سی‌و‌چهارم.</ref>. هم چنین: «بار خدایا... تو به پوشیدن [[گناه]] نزدیک‌تری تا به افشا کردن»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. | ||
همان‌طور که گفته شد [[مؤمنان]] هم باید نسبت به یکدیگر عیب‌پوش باشند. امام سجاد{{ع}} در این مورد عرضه می‌دارد: «بار خدایا، از درگاه تو پوزش می‌طلبم... اگر بر عیب مؤمنی [[آگاه]] شده‌ام و آن را نپوشیده باشم»<ref>نیایش سی‌و‌هشتم.</ref>. وی در [[دعا]] برای [[همسایگان]] و دوستانش چنین خصلتی را درخواست می‌نماید: «بار خدایا، همسایگان و [[دوستان]] مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در... نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیب‌هایشان»<ref>نیایش بیست‌و‌ششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پرده‌پوشی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۸.</ref> | همان‌طور که گفته شد [[مؤمنان]] هم باید نسبت به یکدیگر عیب‌پوش باشند. امام سجاد{{ع}} در این مورد عرضه می‌دارد: «بار خدایا، از درگاه تو پوزش می‌طلبم... اگر بر عیب مؤمنی [[آگاه]] شده‌ام و آن را نپوشیده باشم»<ref>نیایش سی‌و‌هشتم.</ref>. وی در [[دعا]] برای [[همسایگان]] و دوستانش چنین خصلتی را درخواست می‌نماید: «بار خدایا، همسایگان و [[دوستان]] مرا [[یاری]] ده که [[سنت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در... نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیب‌هایشان»<ref>نیایش بیست‌و‌ششم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پرده‌پوشی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۵۶
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل پرده‌پوشی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
معادل این واژه در لغت عرب کلمه “سَتر” است که به معنی پوشاندن، پنهان کردن، محافظت کردن و چشم پوشی کردن است. سِتر نیز به معنی پرده و پوشش به کار می‌رود[۱]. یکی از نام‌های خداوند متعال سَتّار است. یعنی او بر روی بدی‌ها و گناهان بندگانش پرده می‌افکند و آنان را رسوا نمی‌سازد. این صفت در انسان‌ها نیز پسندیده است زیرا افشای عیوب و گناهان باعث بی‌تفاوتی شده و حساسیت نسبت به آلودگی‌ها را کم می‌کند. وانگهی غالب انسان‌ها مبتلا به عیب یا خطایی هستند و همان‌طور که دوست نمی‌داریم کسی ما را رسوا کند خود نیز نسبت به دیگران باید چنین باشیم. از امام علی(ع) نقل شده است: «کسی که بداند در خودش چیست (عیب‌های خود را بداند) عیب برادرش را بپوشاند»[۲]. امام سجاد(ع) فراوان از پرده‌پوشی و ستاریت پروردگار سخن گفته است: «يَا إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ فَكَمْ مِنْ عَائِبَةٍ سَتَرْتَهَا عَلَيَ فَلَمْ تَفْضَحْنِي»[۳]؛ «ای خداوند من، حمد باد تو را؛ بسا پرده بر عیب‌های من کشیده‌ای و رسوایم نساخته‌ای. و نیز می‌گوید: ای خداوند، حمد باد تو را که گناهان را می‌دانی و می‌پوشانی... در نهان بدی‌ها کرده‌ایم و حال آنکه تو کسی را بر بدی‌های ما راه ننموده‌ای»[۴]. هم چنین: «بار خدایا... تو به پوشیدن گناه نزدیک‌تری تا به افشا کردن»[۵].
همان‌طور که گفته شد مؤمنان هم باید نسبت به یکدیگر عیب‌پوش باشند. امام سجاد(ع) در این مورد عرضه می‌دارد: «بار خدایا، از درگاه تو پوزش می‌طلبم... اگر بر عیب مؤمنی آگاه شده‌ام و آن را نپوشیده باشم»[۶]. وی در دعا برای همسایگان و دوستانش چنین خصلتی را درخواست می‌نماید: «بار خدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که سنت تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در... نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیب‌هایشان»[۷].[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معاصر عربی به فارسی.
- ↑ گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ج۲، ص۱۰۷۹.
- ↑ نیایش شانزدهم.
- ↑ نیایش سی‌و‌چهارم.
- ↑ نیایش چهل‌وهفتم.
- ↑ نیایش سی‌و‌هشتم.
- ↑ نیایش بیست‌و‌ششم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «پرده‌پوشی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۲۸.