مسئولیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''مسئولیت در برابر [[بدن]]:''' نحوه استفاده [[آدمی]] از [[بدن]] و [[حفاظت]] درست از آن، موضوعی است که مورد سؤال قرار می‌گیرد. [[بدن]] محملی است که [[خداوند]] در [[اختیار انسان]] قرار داده تا چند صباحی حامل [[روح]] او باشد و [[نعمانی]] را نصیبش کند و از [[انسان]] خواسته است که نسبت به آن حساس و وظیفه‌شناس باشد. از این‌رو [[امام علی]] {{ع}} فرمود: چیزی را که نمی‌دانی مگوی، حتی بسیاری از چیزهایی را که می‌دانی، بر زبان میاور، زیرا [[خدا]] بر اعضای تو احکامی [[واجب]] کرده که در ان روز به آن‌ها بر تو [[حجت]] آورد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴: {{متن حدیث|"لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ، بَلْ لَا تَقُلْ كُلَّ مَا تَعْلَمُ؛ فَإِنَّ اللَّهَ فَرَضَ عَلَى جَوَارِحِكَ كُلِّهَا فَرَائِضَ يَحْتَجُّ بِهَا عَلَيْكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>.

*'''مسئولیت در برابر [[عمر]]:''' [[عمر]] [[آدمی]] گوهری گران‌بهاست که [[خداوند]] در [[اختیار]] او قرار داده تا با بهره‌گیری درست از آن راه [[سعادت]] را به روی خود هموار کند. از این‌رو [[آدمی]] در برابر آن و کیفیت بهره‌وری از آن [[مسئول]] است: شب و روز [[مؤمن]] به سه برنامه می‌گذرد: بخشی با [[راز]] و [[نیاز]] با [[خدا]]، بخش دیگر به تأمین معاش و سه دیگر به بهره‌برداریِ [[نیکو]] از لذت‌های [[حلال]]. [[عاقل]] نباید جز در پی این سه باشد: تأمین [[زندگی]]، گامی در راه رستخیز و [[لذت]] [[حلال]]<ref>{{متن حدیث|لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ [فِيهَا مَعَايِشَهُ‏] مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي [فِيهَا] بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ وَ لَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّم}}؛ ‏نهج البلاغه، حکمت ۳۸۲</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>.

*'''مسئولیت درباره [[خانواده]] و [[خویشاوندان]]:''' [[خانواده]] نزدیک‌ترین افراد نسبت به [[آدمی]] است و [[انسان‌ها]] نسبت به [[خانواده]] خود بیشترین [[وظیفه]] و مسئولیت را دارند. از این‌رو در [[فرهنگ دینی]] نسبت به رسیدگی به امور [[خانواده]] و رفع مشکلات آن‌ها و رفت‌وآمد تأکید بسیار شده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: بدانید که هیچ‌یک از شما نباید از [[خویشاوندی]] که گرفتار [[فقر]] و [[بینوایی]] است روی [[یاری]] برتابد. باید که یارش‌اش دهد به [[مالی]] که اگر انفاقش نکند، بر دارایی‌اش نیفزاید و اگر انفاقش کند، سبب نقصان در [[مال]] او نشود. هر کس که دست [[یاری]] از [[عشیره]] خود فروبندد، یک دست از [[یاری]] آنان کاسته شده، ولی او از [[یاری]] دست‌های بسیاری خود را [[محروم]] داشته. هرکس که با اطرافیان خود به [[مدارا]] [[رفتار]] کند، همواره [[دوستی]] و [[مودت]] آنان را نصیب خود ساخته است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱: {{متن حدیث|"أَلَا لَا يَعْدِلَنَّ أَحَدُكُمْ عَنِ الْقَرَابَةِ يَرَى بِهَا الْخَصَاصَةَ أَنْ يَسُدَّهَا بِالَّذِي لَا يَزِيدُهُ إِنْ أَمْسَكَهُ وَ لَا يَنْقُصُهُ إِنْ أَهْلَكَهُ، وَ مَنْ يَقْبِضْ يَدَهُ عَنْ عَشِيرَتِهِ فَإِنَّمَا تُقْبَضُ مِنْهُ عَنْهُمْ يَدٌ وَاحِدَةٌ وَ تُقْبَضُ مِنْهُمْ عَنْهُ أَيْدٍ كَثِيرَةٌ، وَ مَنْ تَلِنْ حَاشِيَتُهُ يَسْتَدِمْ مِنْ قَوْمِهِ الْمَوَدَّةَ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 692.</ref>.

*در [[فرهنگ دینی]]، گستره مسئولیت [[انسان‌ها]] نه‌تنها شامل [[انسان‌ها]] و [[جامعه انسانی]]، بلکه شامل محیط‌زیست و حیوانات نیز می‌شود. این‌ها همه نشان از اهمیت موضوع دارند. از این‌رو [[امام]] {{ع}} فرمود: از [[خدا]] بترسید، در [[حق]] بندگانش و بلادش، زیرا شما مسئولید حتی در برابر زمین‌ها و ستوران<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۶۶: {{متن حدیث|"اتَّقُوا اللَّهَ فِي عِبَادِهِ وَ بِلَادِهِ، فَإِنَّكُمْ مَسْئُولُونَ حَتَّى عَنِ الْبِقَاعِ وَ الْبَهَائِمِ. [وَ] أَطِيعُوا اللَّهَ وَ لَا تَعْصُوهُ، وَ إِذَا رَأَيْتُمُ الْخَيْرَ فَخُذُوا بِهِ، وَ إِذَا رَأَيْتُمُ الشَّرَّ فَأَعْرِضُوا عَنْهُ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 692.</ref>.