فرقان در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} نیز [[قرآن]] را با [[وصف]] فرقان خوانده است: {{متن حدیث|وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ}}<ref>دعای ۴۲.</ref>؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای. | [[امام سجاد]]{{ع}} نیز [[قرآن]] را با [[وصف]] فرقان خوانده است: {{متن حدیث|وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ}}<ref>دعای ۴۲.</ref>؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای. | ||
آن [[حضرت]] [[خدا]] را به | آن [[حضرت]] [[خدا]] را به بزرگی [[شأن]] و جداکنندگی [[حقّ]] از باطل ستوده است: {{متن حدیث|سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و [[منزلت]] تو... و چه [[نیکو]] [[حق و باطل]] از یکدیگر جدا ساخته‌ای».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۲۸
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فرقان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
فرقان، از ریشه فرق به معنای جداکننده و فرق گذرانده است و بیشتر به منظور فارق میان حق باطل به کار می‌رود. قران کریم می‌فرماید: ﴿إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا﴾[۱]. (روشن‌بینی خاصی که در پرتو آن حق را از باطل خواهید شناخت). قرآن کریم فارق و جداکننده حق از باطل است: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ﴾[۲]. امام سجاد(ع) نیز قرآن را با وصف فرقان خوانده است: «وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ»[۳]؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای.
آن حضرت خدا را به بزرگی شأن و جداکنندگی حقّ از باطل ستوده است: «سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ»[۴]؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و منزلت تو... و چه نیکو حق و باطل از یکدیگر جدا ساخته‌ای».[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! اگر از خداوند پروا کنید در شما نیروی شناخت درستی از نادرستی می‌نهد» سوره انفال، آیه ۲۹.
- ↑ «بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد» سوره فرقان، آیه ۱.
- ↑ دعای ۴۲.
- ↑ دعای ۴۷.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۴۹.