بنی‌عبدالدار

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

بنی‌عبدالدار در قرآن |بنی‌عبدالدار در تاریخ اسلامی

مقدمه

بنی عبدالدار فرزندان عبدالله بن قُصَیّ بن کِلاب شهره به عبدالدار را گویند. عبدالله یکی از‌‌۴‌‌ پسر قُصیّ بن کلاب و بزرگسال‌‌ترین آنان بود. سه برادر او عبد مناف جد اعلای بنی‌‌هاشم و بنی‌‌مطلب و بنی امیّه، عبدالعزی جدّ اعلای بنی‌‌اسد از جمله خدیجه و زبیر بن عوام و عبد ‌‌بن ‌‌قُصَیّ شهره به عبد قُصَیّ نام داشتند. عبدالدار سه خواهر به نام‌های هند همسر عبدالله بن عمار حضرمی و برة و تخمر داشت. عبدالدار ۵ پسر نیز به نامهای وهب، کلده، سَبّاق، عبد مناف و عثمان داشت و از سه تن آخری سه شاخه بزرگ بنی عبدالدار پدید آمد و نسل وی از هر سه ادامه یافت. به افراد منتسب به عبدالدار به اختصار "عَبْدَری" گویند. بنو سباق غالباً در حجاز و مکه ساکن بودند. شماری از بنی عبد مناف بن عبدالدار نیز پس از اسلام و فتح اندلس بدان دیار رفته، در شهر سَرَقُسْطَه (زاراگوزا) و اطراف آن از جمله در قریه قربلان ساکن بودند. به احتمال زیاد در دیگر نقاط قلمرو اسلام نیز سکونت داشته‌‌اند که در تاریخ ثبت نشده است. بنی عثمان غالباً ساکن مکه و پرده‌‌دار کعبه بوده‌‌اند و تیره‌‌ای از آنان به نام بنوجبیر در بصره سکونت داشته‌‌اند. از جمله وابستگان بنی عبدالدار، آل عِلاط بهزی خاندانی از بنی سلیم را می‌‌توان نام برد که از طریق سببی با آنان پیوند داشتند..

مناصب بنی عبدالدار

جایگاه دینی بنی عبدالدار

جایگاه سیاسی ـ نظامی بنی عبدالدار

جایگاه اقتصادی بنی عبدالدار

جایگاه علمی و فرهنگی بنی عبدالدار

اسلام و بنی عبدالدار

بنی عبدالدار در شان نزول

جستارهای وابسته

منابع

• الله‌اکبری، محمد، مقاله «بنی عبدالدار»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۶

پانویس