جز
جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'
جز (جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان') |
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
*با قبول اصل "[[عدالت]]" و "[[مساوات]]" در [[اسلام]] میتوان "نفی [[سلطه]] [[کافر]] بر [[مسلمان]]" را [[استنباط]] کرد، چرا که [[اسلام]] تساوی به معنای "[[نفی تبعیض]]" را قبول دارد و [[مساوات]] به معنای نفی امتیاز طبقاتی و اشخاص و [[نفی تبعیض]] نژادی و [[زن]] سالاری و دیگر تبعیضات است. | *با قبول اصل "[[عدالت]]" و "[[مساوات]]" در [[اسلام]] میتوان "نفی [[سلطه]] [[کافر]] بر [[مسلمان]]" را [[استنباط]] کرد، چرا که [[اسلام]] تساوی به معنای "[[نفی تبعیض]]" را قبول دارد و [[مساوات]] به معنای نفی امتیاز طبقاتی و اشخاص و [[نفی تبعیض]] نژادی و [[زن]] سالاری و دیگر تبعیضات است. | ||
*از طرف دیگر اصل [[عدالت]]، بیانگر "نفی [[ظلم]]" است و قاعده "نفی [[سبیل]]"<ref>این قاعده در کتابهای مهم و معتبر شیعی نظیر سرائر، انوار الفقاهه، الکافی، الغنیه، المقنعه، المراسم، النهایه، شرایع الاسلام، قواعد الاحکام، جواهر الکلام، تحت عنوان عدم سلطه کفار بر مسلمانان آمده است.</ref>، خود یکی از مصادیق [[عدالت]] و [[ظلمستیزی]] است. | *از طرف دیگر اصل [[عدالت]]، بیانگر "نفی [[ظلم]]" است و قاعده "نفی [[سبیل]]"<ref>این قاعده در کتابهای مهم و معتبر شیعی نظیر سرائر، انوار الفقاهه، الکافی، الغنیه، المقنعه، المراسم، النهایه، شرایع الاسلام، قواعد الاحکام، جواهر الکلام، تحت عنوان عدم سلطه کفار بر مسلمانان آمده است.</ref>، خود یکی از مصادیق [[عدالت]] و [[ظلمستیزی]] است. | ||
*[[قرآن کریم]] تأکید میکند که [[جامعه اسلامی]] با [[جامعه]] [[کفر]]، در دو نقطه متقابل هستند و اهدافشان کاملاً با یکدیگر تضاد دارد. از اینرو نمیتوانند با هم رابطه دوستانه داشته باشند، ... [[دوستی]] با [[کفار]]، [[انسان]] را به [[نفاق]] میکشاند. اگر کسی از [[مسلمانان]] با آنان رابطه دوستانه داشته باشد، از آنها خواهد بود و در جرگه [[ولایت]] آنان قرار خواهد گرفت<ref>اخلاق در [[قرآن]]، ج۳، ص۱۰۸ و ۱۱۰. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ}} «ای [[مؤمنان]]! اگر برای [[جهاد]] در راه من و به دست آوردن [[خرسندی]] من (از [[شهر]] خود) بیرون میآیید، [[دشمن]] من و [[دشمن]] خود را [[دوست]] مگیرید که به آنان [[مهربانی]] ورزید در حالی که آنان به آنچه از سوی [[حق]] برای شما آمده است [[کفر]] ورزیدهاند؛ [[پیامبر]] و شما را (از [[شهر]] خود) بیرون میکنند که چرا به [[خداوند]] -پروردگارتان- [[ایمان]] دارید، پنهانی به آنان [[مهربانی]] میورزید و من به آنچه پنهان و آنچه | *[[قرآن کریم]] تأکید میکند که [[جامعه اسلامی]] با [[جامعه]] [[کفر]]، در دو نقطه متقابل هستند و اهدافشان کاملاً با یکدیگر تضاد دارد. از اینرو نمیتوانند با هم رابطه دوستانه داشته باشند، ... [[دوستی]] با [[کفار]]، [[انسان]] را به [[نفاق]] میکشاند. اگر کسی از [[مسلمانان]] با آنان رابطه دوستانه داشته باشد، از آنها خواهد بود و در جرگه [[ولایت]] آنان قرار خواهد گرفت<ref>اخلاق در [[قرآن]]، ج۳، ص۱۰۸ و ۱۱۰. در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ}} «ای [[مؤمنان]]! اگر برای [[جهاد]] در راه من و به دست آوردن [[خرسندی]] من (از [[شهر]] خود) بیرون میآیید، [[دشمن]] من و [[دشمن]] خود را [[دوست]] مگیرید که به آنان [[مهربانی]] ورزید در حالی که آنان به آنچه از سوی [[حق]] برای شما آمده است [[کفر]] ورزیدهاند؛ [[پیامبر]] و شما را (از [[شهر]] خود) بیرون میکنند که چرا به [[خداوند]] -پروردگارتان- [[ایمان]] دارید، پنهانی به آنان [[مهربانی]] میورزید و من به آنچه پنهان و آنچه آشکار میدارید داناترم و از شما هر کس چنین کند به [[یقین]]، راه میانه را گم کرده است» [[سوره]] ممتحنه، [[آیه]] ۱.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۴۰۴.</ref>. | ||
*با جامعهای که [[دشمن]] [[جامعه اسلامی]] باشد و بخواهد [[مصالح]] مادی و [[معنوی]] یا [[مصالح معنوی]] [[مسلمانان]] را تهدید کند، نباید رابطه دوستانه داشته باشیم؛ اما اگر نسبت به [[مصالح معنوی]] ما بیطرف باشد و به خاطر [[منافع]] مادی خودشان با [[مسلمانان]] رابطه برقرار کنند، که طبعاً برای [[جامعه اسلامی]] هم [[منافع]] مادی در برخواهد داشت... [[مسلمانان]] نباید به [[دشمنی]] با آنان برخیزند<ref>اخلاق در قرآن، ج۳، ص۱۱۶؛ زیرا این رابطه براساس عدالت خواهد بود آنها به حقوق ما احترام میگذارند و ما هم باید به حقوق آنان احترام بگذاریم.</ref>. | *با جامعهای که [[دشمن]] [[جامعه اسلامی]] باشد و بخواهد [[مصالح]] مادی و [[معنوی]] یا [[مصالح معنوی]] [[مسلمانان]] را تهدید کند، نباید رابطه دوستانه داشته باشیم؛ اما اگر نسبت به [[مصالح معنوی]] ما بیطرف باشد و به خاطر [[منافع]] مادی خودشان با [[مسلمانان]] رابطه برقرار کنند، که طبعاً برای [[جامعه اسلامی]] هم [[منافع]] مادی در برخواهد داشت... [[مسلمانان]] نباید به [[دشمنی]] با آنان برخیزند<ref>اخلاق در قرآن، ج۳، ص۱۱۶؛ زیرا این رابطه براساس عدالت خواهد بود آنها به حقوق ما احترام میگذارند و ما هم باید به حقوق آنان احترام بگذاریم.</ref>. | ||
*اصل در [[جامعه اسلامی]]، عدم [[وابستگی]] به [[کفار]] است و چنانچه [[جامعه اسلامی]] در شرایط اضطراری یا در اثر [[تنبلی]] و کم کاری به [[جامعه]] [[کفر]] [[وابستگی]] پیدا کرد، میبایستی تلاش شود تا هرچه سریعتر خود را از این [[وابستگی]] برهاند و چنانچه [[جامعه اسلامی]] بر [[جامعه]] [[کافر]] [[برتری]] یافت، نباید بر آنها [[ظلم و ستم]] کند<ref>اخلاق در قرآن، ج۳، ص۴۱۵.</ref>. | *اصل در [[جامعه اسلامی]]، عدم [[وابستگی]] به [[کفار]] است و چنانچه [[جامعه اسلامی]] در شرایط اضطراری یا در اثر [[تنبلی]] و کم کاری به [[جامعه]] [[کفر]] [[وابستگی]] پیدا کرد، میبایستی تلاش شود تا هرچه سریعتر خود را از این [[وابستگی]] برهاند و چنانچه [[جامعه اسلامی]] بر [[جامعه]] [[کافر]] [[برتری]] یافت، نباید بر آنها [[ظلم و ستم]] کند<ref>اخلاق در قرآن، ج۳، ص۴۱۵.</ref>. |