حمزة بن عبدالمطلب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

حمزة بن عبدالمطلب در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۳

۱٬۶۲۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱

←‏حمزه{{ع}} چهره ای شاخص از جبهه ایمان در برابر سران جبهه کفر

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 #[[آیات]] {{متن قرآن|هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ فَالَّذِينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِّن نَّارٍ يُصَبُّ مِن فَوْقِ رُؤُوسِهِمُ الْحَمِيمُ يُصْهَرُ بِهِ مَا فِي بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ وَلَهُم مَّقَامِعُ مِنْ حَدِيدٍ كُلَّمَا أَرَادُوا أَن يَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِيدُوا فِيهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ وَهُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِيدِ}}<ref>«اینان دو گروه دشمنند که درباره پروردگارشان با هم به دشمنی برخاستند، پس بر (تن) آنان که کفر ورزیدند جامه‌ای از آتش بریده‌اند، از فراز سرشان آب جوش می‌ریزند. هر چه در اندرون آنان است و (نیز) پوست‌ها (شان) از آن می‌گدازد.و گرزهایی آهنین برای (عذاب) آنان (آماده) است. هر بار که از دلتنگی و اندوه بخواهند از آن (دوزخ) بیرون روند بازشان می‌گردانند و (به آنان می‌گویند) عذاب آتش سوزان را بچشید! به یقین خداوند کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند به بوستان‌هایی درمی‌آورد که از بن آنها جویبارها جاری است، در آنجا به دستبندهایی زرّین و مروارید نشان آراسته می‌گردند و تنپوش آنان در آنجا پرند  است. و به گفتار پاک و راه خداوند ستوده راهنمایی شده‌اند» سوره حج، آیه ۱۹-۲۴.</ref>، به گزارش بسیاری از [[تفاسیر]] درباره هماوردی دو گروه [[مؤمن]] و [[مشرک]] در [[روز]] بدرند <ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۲۷۲؛ جامع البیان، ج ۱۷، ص ۹۹؛ مجمع البیان، ج ۷، ص ۱۲۳.</ref> که [[حمزه]] و [[حضرت علی]] {{ع}} و [[عبیده]] در مقابل سه نفر از [[مشرکان]] ([[عتبه]] و [[شیبه]] و [[ولید]]) قرار گرفتند و این [[آیات]] به سنجش آنان می‌پردازند: گروهی را می‌ستایند و دسته‌ای دیگر را به عذابی سخت [[وعده]] می‌دهند.
-به نظر، [[رویارویی]] این دو گروه در [[جنگ بدر]]، سبب شده است [[مفسران]] آیات دیگری را هم که به بیان [[سرنوشت]] [[مؤمنان]] و [[کافران]] و [[تقابل]] این دو گروه در [[آخرت]] می‌پردازند، در همین [[سیاق]] دانسته و آن آیات را بر حمزه و دیگر [[مجاهدان]] [[پیکار]][[ بدر]] و مشرکان [[تطبیق]] دهند؛ از این روست که همین [[شأن نزول]] درباره این آیات نیز ذکر شده‌اند که همگی مکی هستند، [[آیه]] ۲۸ [[سوره ص]] / ۳۸: «اَم نَجعَلُ الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّــلِحـتِ کالمُفسِدینَ فِی الاَرضِ اَم نَجعَلُ المُتَّقینَ کالفُجّار»<ref>تفسیر مقاتل، ج ۳، ص ۶۴۳؛ تفسیر فرات الکوفی، ص ۳۵۹؛ شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۱۷۱، ۱۷۳ - ۱۷۴.</ref>، آیات ۴ - ۷ [[سوره عنکبوت]] / ۲۹: «اَم حَسِبَ الَّذینَ یعمَلونَ السَّیـ ٔ تِ اَن یسبِقونا ساءَ ما یحکُمون * مَن کانَ یرجوا لِقاءَ اللّهِ فَاِنَّ اَجَلَ اللّهِ لَأتٍ وهُوَ السَّمیعُ العَلیم * ومَن جـهَدَ فَاِنَّما یجـهِدُ لِنَفسِهِ اِنَّ اللّهَ لَغَنیٌّ عَنِ العــلَمین * والَّذینَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّــلِحـتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنهُم سَیـ ٔ تِهِم ولَنَجزِینَّهُم اَحسَنَ الَّذی کانوا یعمَلون»<ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۳۱۸؛ تفسیر سمرقندی، ج ۲، ص ۶۲۵؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۵۶۷؛ ج ۲، ص ۱۷۲.</ref>؛ آیه ۲۱ [[سوره جاثیه]] / ۴۵: «اَم حَسِبَ الَّذینَ اجتَرَحوا السَّیـ ٔ تِ اَن نَجعَلَهُم کالَّذینَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّــلِحـتِ سَواءً مَحیاهُم ومَماتُهُم ساءَ ما یحکُمون»<ref>تفسیر مقاتل، ج ۳، ص ۸۳۹؛ تفسیر سمرقندی، ج ۳، ص ۱۶۵، ۲۷۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۶، ص ۱۶۵.</ref>. [[مفسران]] از این میان، در مورد [[آیات]] [[سوره عنکبوت]]<ref>شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۲۳۸؛ روح المعانی، ج ۱۳، ص ۱۴۹.</ref>و [[سوره جاثیه]] <ref>شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۲۳۷؛ کشف الاسرار، ج ۹، ص ۱۳۲.</ref> [[شأن نزول]] دیگری نیز یاد کرده‌اند که با مکی بودن این آیات سازگارند؛ بدین شرح که در [[جدال]] [[حضرت علی]] {{ع}} و [[حمزه]] و [[عبیده]] با [[عتبه]] و [[شیبه]] و [[ولید]] در [[مکه]]، این سه [[مشرک]] مدعی بودند که اگر قیامتی هم در پیش باشد، مسلما در آنجا بر دیگران [[برتر]] و در [[نعمت]] و آسایش‌اند و به دنبال این [[مجادله]] [[وحی الهی]] نازل شد و [[پندار]] [[باطل]] آنان را رد کرد.
+به نظر، [[رویارویی]] این دو گروه در [[جنگ بدر]]، سبب شده است [[مفسران]] آیات دیگری را هم که به بیان [[سرنوشت]] [[مؤمنان]] و [[کافران]] و [[تقابل]] این دو گروه در [[آخرت]] می‌پردازند، در همین [[سیاق]] دانسته و آن آیات را بر حمزه و دیگر [[مجاهدان]] [[پیکار]][[ بدر]] و مشرکان [[تطبیق]] دهند؛ از این روست که همین [[شأن نزول]] درباره این آیات نیز ذکر شده‌اند که همگی مکی هستند، [[آیه]] {{متن قرآن|أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ}}<ref>«آیا کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند چون فسادانگیزان در زمین می‌شماریم؟ یا پرهیزگاران را چون گناهکاران می‌دانیم؟» سوره ص، آیه ۲۸.</ref>.<ref>تفسیر مقاتل، ج ۳، ص ۶۴۳؛ تفسیر فرات الکوفی، ص ۳۵۹؛ شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۱۷۱، ۱۷۳ - ۱۷۴.</ref>، آیات {{متن قرآن|أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَن يَسْبِقُونَا سَاء مَا يَحْكُمُونَ مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«آیا آنان که کارهای بد انجام می‌دهند پنداشته‌اند که بر ما پیشی می‌گیرند؟ بد داوری می‌کنند هر کس لقای خداوند را امید می‌دارد (بداند که) زمان (مقرر کرده) خداوند آمدنی است و او شنوای داناست. و هر کس بکوشد تنها برای خویش می‌کوشد، بی‌گمان خداوند از جهانیان بی‌نیاز است. و بی‌گمان از گناهان آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، درمی‌گذریم  و بهتر از آنچه انجام می‌دادند به آنها پاداش خواهیم داد» سوره عنکبوت، آیه ۴-۷.</ref>.<ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۳۱۸؛ تفسیر سمرقندی، ج ۲، ص ۶۲۵؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۵۶۷؛ ج ۲، ص ۱۷۲.</ref>؛ آیه {{متن قرآن|أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ}}<ref>«آیا کسانی که به گناهان دست یازیده‌اند گمان دارند که آنان را همانند کسانی قرار می‌دهیم که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، به گونه‌ای که زندگانی و مرگشان همگون باشد؟!  بد داوری می‌کنند!» سوره جاثیه، آیه ۲۱.</ref>.<ref>تفسیر مقاتل، ج ۳، ص ۸۳۹؛ تفسیر سمرقندی، ج ۳، ص ۱۶۵، ۲۷۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۶، ص ۱۶۵.</ref>. [[مفسران]] از این میان، در مورد [[آیات]] [[سوره عنکبوت]]<ref>شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۲۳۸؛ روح المعانی، ج ۱۳، ص ۱۴۹.</ref>و [[سوره جاثیه]] <ref>شواهد التنزیل، ج ۲، ص ۲۳۷؛ کشف الاسرار، ج ۹، ص ۱۳۲.</ref> [[شأن نزول]] دیگری نیز یاد کرده‌اند که با مکی بودن این آیات سازگارند؛ بدین شرح که در [[جدال]] [[حضرت علی]] {{ع}} و [[حمزه]] و [[عبیده]] با [[عتبه]] و [[شیبه]] و [[ولید]] در [[مکه]]، این سه [[مشرک]] مدعی بودند که اگر قیامتی هم در پیش باشد، مسلما در آنجا بر دیگران [[برتر]] و در [[نعمت]] و آسایش‌اند و به دنبال این [[مجادله]] [[وحی الهی]] نازل شد و [[پندار]] [[باطل]] آنان را رد کرد.
 ===[[پایداری]]، [[صلابت]] و [[استقامت]] حمزه{{ع}}در [[جهاد در راه خدا]]===