زینب بنت جحش در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

زینب بنت جحش در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۶

۷ بایت حذف‌شده ، ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱

←‏زینب پس از رسول خدا

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۹۱۲

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 ==زینب پس از رسول خدا==
-زینب پس از رسول خدا، به [[نیت]] [[وفاداری]] به خواست [[پیامبر]]، در [[خانه]] نشست و به [[مسافرت]] و از جمله [[سفر]] [[حج]] نرفت.<ref>مسند احمد، ج۶، ص ۳۲۴؛ المؤتلف و المختلف، ج ۲، ص ۸۴۷؛ اسد الغابه، ج ۶، ص ۱۲۶.</ref> از [[ارتباط]] و مناسبات وی با [[ابوبکر]] خبری در دست نیست. زینب مقرری خویش را که [[عمر بن خطاب]] برای وی فرستاده بود برای بینوایان خاندانش صرف کرد.<ref> الخراج، ص ۵۶؛ فتوح البلدان، ج ۳، ص ۵۵۵.</ref> این [[مستمری]] تنها یک‌ سال نصیب او شد<ref>الطبقات، ج۸، ص ۸۷.</ref> و او در سال بعد درگذشت. بنابر روایتی، [[عمر]] پس از درگذشت زینب، سهم سالیانه او از [[غنایم]] [[خیبر]] را به بازماندگانش داد.<ref>المغازی، ج۲، ص ۶۹۸؛ امتاع الاسماع، ج ۹، ص ۲۸۹.</ref> زینب نخستین [[همسر رسول خدا]] بود که پس از وی درگذشت. او برای خود کفنی آماده و سفارش کرد در همان [[کفن]] [[دفن]] شود؛ همچنین [[وصیت]] کرد، چون درگذشت بر تختی که رسول خدا بر آن حمل شده بود، حمل شود،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۸۶.</ref> چنان که نخستین زنی دانسته شده که در [[تابوت]] (نعش، مَحْفه) حمل شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ البدء و التاریخ، ج، ص ۱۲؛ الاعلاق النفیسه، ص۱۹۳.</ref> و چون عمر بن خطاب [[بیم]] داشت بدنش نمایان شود، [[تدبیر]] ساختن نعش برای او اندیشیده شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ الفائق، ج۲، ص ۱۲۰.</ref> در دو خبر یاد شده می‌توان تردید کرد، زیرا [[رسول خدا]] همانجا که درگذشته بود، به [[خاک]] سپرده شد و تابوتی برای وی [[تدارک]] ندیدند. در مورد دوم نیز بیشتر گزارش‌ها ساختن نعش را نخستین بار در [[خاکسپاری]] [[حضرت فاطمه]] [[زهرا]]{{س} نوشته‌اند،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۲۳؛ تاریخ طبری، ج ۱۱، ص ۵۹۷.</ref> هر چند استفاده از [[تابوت]] برای [[تشییع جنازه]] [[زینب]] با آن خبر منافاتی ندارد.
+زینب پس از رسول خدا، به [[نیت]] [[وفاداری]] به خواست [[پیامبر]]، در [[خانه]] نشست و به [[مسافرت]] و از جمله [[سفر]] [[حج]] نرفت.<ref>مسند احمد، ج۶، ص ۳۲۴؛ المؤتلف و المختلف، ج ۲، ص ۸۴۷؛ اسد الغابه، ج ۶، ص ۱۲۶.</ref> از [[ارتباط]] و مناسبات وی با [[ابوبکر]] خبری در دست نیست. زینب مقرری خویش را که [[عمر بن خطاب]] برای وی فرستاده بود برای بینوایان خاندانش صرف کرد.<ref> الخراج، ص ۵۶؛ فتوح البلدان، ج ۳، ص ۵۵۵.</ref> این [[مستمری]] تنها یک‌ سال نصیب او شد<ref>الطبقات، ج۸، ص ۸۷.</ref> و او در سال بعد درگذشت. بنابر روایتی، [[عمر]] پس از درگذشت زینب، سهم سالیانه او از [[غنایم]] [[خیبر]] را به بازماندگانش داد.<ref>المغازی، ج۲، ص ۶۹۸؛ امتاع الاسماع، ج ۹، ص ۲۸۹.</ref> زینب نخستین [[همسر رسول خدا]] بود که پس از وی درگذشت. او برای خود کفنی آماده و سفارش کرد در همان [[کفن]] [[دفن]] شود؛ همچنین [[وصیت]] کرد، چون درگذشت بر تختی که رسول خدا بر آن حمل شده بود، حمل شود،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۸۶.</ref> چنان که نخستین زنی دانسته شده که در [[تابوت]] (نعش، مَحْفه) حمل شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ البدء و التاریخ، ج، ص ۱۲؛ الاعلاق النفیسه، ص۱۹۳.</ref> و چون عمر بن خطاب [[بیم]] داشت بدنش نمایان شود، [[تدبیر]] ساختن نعش برای او اندیشیده شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ الفائق، ج۲، ص ۱۲۰.</ref> در دو خبر یاد شده می‌توان تردید کرد، زیرا [[رسول خدا]] همانجا که درگذشته بود، به [[خاک]] سپرده شد و تابوتی برای وی [[تدارک]] ندیدند. در مورد دوم نیز بیشتر گزارش‌ها ساختن نعش را نخستین بار در [[خاکسپاری حضرت فاطمه زهرا]]{{س}} نوشته‌اند،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۲۳؛ تاریخ طبری، ج ۱۱، ص ۵۹۷.</ref> هر چند استفاده از [[تابوت]] برای [[تشییع جنازه]] [[زینب]] با آن خبر منافاتی ندارد.
 [[عمر]] چون از درگذشت زینب [[آگاه]] شد، برای وی [[کفن]] فرستاد <ref>انساب الاشراف، ج ۲، ص ۶۹.</ref> و [[همسران پیامبر]] او را [[غسل]] دادند.<ref> الطبقات، ج ۸، ص ۸۸؛ انساب الاشراف، ج ۲، ص ۷۰.</ref> عمر در تشییع جنازه وی پیشاپیش تابوت حرکت کرد<ref>الطبقات، ج ۵، ص ۱۹.</ref> و بر او [[نماز]] گزارد و [[تمایل]] داشت برای خاکسپاری او خود وارد [[قبر]] شود که [[همسران رسول خدا]] او را از این کار باز داشتند و [[محارم]] زینب از جمله [[محمد]] بن [[طلحه]]، [[خواهر]] زاده زینب وارد قبر شدند.<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۹۰.</ref> عمر برای در [[امان]] ماندن حفاران و [[تشییع‌کنندگان]] از گرمای سوزان [[مدینه]] [[دستور]] داد که بر قبر زینب چادری افراشته شود و این، نخستین چادری بود که بر قبری افراشته می‌شد.<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۸۹.</ref> زینب در [[بقیع]] کنار [[خانه]] [[عقیل]] [[دفن]] شد.<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۸۶.</ref> [[مرگ]] وی در [[سال ۲۰ هجری]] بود و هنگام درگذشت ۵۳ سال داشت.<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۹۱.</ref> برخی نیز سال [[وفات]] وی را سال ۲۱ نوشته‌اند.<ref> الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۵۲.</ref> از او [[فرزندی]] بر جای نماند. از کنیزی به نام نفیسه برای او یاد شده که وی را به رسول خدا بخشید.<ref>الاصابه، ج ۸، ص ۳۳۷.</ref> زینب در شمار [[راویان]] از رسول خدا بود <ref>تاریخ الصحابه، ص ۱۱۰.</ref> و [[روایات]] چندی از او مانده است <ref> مسند احمد، ج ۶، ص ۳۲۴.</ref> که تعداد آن ۱۱ [[حدیث]] برآورد شده است.<ref>تهذیب الاسماء، ص۴۸۹.</ref> علاقه [[پیامبر]] به [[وضو]] گرفتن در کاسه‌ای مسی متعلق به [[زینب]]،<ref>الطبقات، ج ۱، ص ۲۷۸.</ref> اظهار [[لطف]] [[پیامبر]] در [[حق]] [[حسین]]{{ع}} و [[پیشگویی]] [[شهادت امام حسین]] <ref>الامالی، طوسی، ص ۳۱۶؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۸۹ـ۹۰.</ref> از جمله اخباری است که از وی [[نقل]] شده است.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[زینب بنت جحش - داداش نژاد (مقاله)|مقاله «زینب بنت جحش»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>