حصین بن حارث بن عبدالمطلب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲ فوریهٔ ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول')
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[شیخ مفید]] در باب [[بیعت]] [[مهاجران]] با [[حضرت علی]]{{ع}} در [[سال ۳۵ هجری]]، از حصین و طُفیل هم نام برده است.<ref>الجمل، ص ۱۰۳.</ref> [[شیخ طوسی]] و بسیاری از [[علمای شیعه]] او را از [[یاران حضرت علی]]{{ع}} برشمرده‌اند.<ref> رجال الطوسی، ص ۶۱؛ جامع الرواه، ج ۱، ص ۲۵۹؛ طرائف المقال، ج ۲، ص ۸۰.</ref> [[نصر بن مزاحم]]، حصین را از [[شاهدان]] قرار داد [[امام علی]]{{ع}} با [[معاویه]] در [[صفین]] دانسته است.<ref>وقعة الصفین، ص ۵۰۶؛ اخبار الطوال، ص ۹۶؛ بغیة الطلب، ج ۶، ص ۲۸۱۷.</ref> افزون بر این، [[طبرانی]] به [[نقل]] از [[ابن‌اسحاق]] آورده که [[حصین بن حارث]] در صِفِّین و تمام جنگ‌های دوره حضرت علی{{ع}} حضور داشته<ref>المعجم الکبیر، ج ۴، ص ۳۰.</ref> و [[ابن اثیر]] نیز همین را گزارش کرده است.<ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۷۴.</ref> در مقابل، گروهی از منابع [[اهل‌سنّت]] [[وفات]] حصین را در سال ۳۰،<ref>تاریخ الصحابه، ص ۷۷ و ۱۴۵.</ref>۳۱،<ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۷۴؛ الکامل، ج ۳، ص ۱۴۶.</ref>۳۲،<ref>الطبقات، ج ۳، ص ۳۹؛ انساب الاشراف، ج ۹، ص ۳۹۰؛ تاریخ الصحابه، ص ۷۷.</ref> و ۳۳ <ref>الکامل، ج ۳، ص ۱۴۶؛ الاصابه، ج ۲، ص ۷۴.</ref> [[هجری]] یعنی پیش از به خلافت رسیدن حضرت علی{{ع}} دانسته‌اند. در این گزارش‌ها وفات حصین را چند ماه پس از [[مرگ]] برادرش [[طفیل]] دانسته‌اند.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[حصین بن حارث (مقاله)|مقاله «حصین بن حارث»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>
[[شیخ مفید]] در باب [[بیعت]] [[مهاجران]] با [[حضرت علی]]{{ع}} در [[سال ۳۵ هجری]]، از حصین و طُفیل هم نام برده است.<ref>الجمل، ص ۱۰۳.</ref> [[شیخ طوسی]] و بسیاری از [[علمای شیعه]] او را از [[یاران حضرت علی]]{{ع}} برشمرده‌اند.<ref> رجال الطوسی، ص ۶۱؛ جامع الرواه، ج ۱، ص ۲۵۹؛ طرائف المقال، ج ۲، ص ۸۰.</ref> [[نصر بن مزاحم]]، حصین را از [[شاهدان]] قرار داد [[امام علی]]{{ع}} با [[معاویه]] در [[صفین]] دانسته است.<ref>وقعة الصفین، ص ۵۰۶؛ اخبار الطوال، ص ۹۶؛ بغیة الطلب، ج ۶، ص ۲۸۱۷.</ref> افزون بر این، [[طبرانی]] به [[نقل]] از [[ابن‌اسحاق]] آورده که [[حصین بن حارث]] در صِفِّین و تمام جنگ‌های دوره حضرت علی{{ع}} حضور داشته<ref>المعجم الکبیر، ج ۴، ص ۳۰.</ref> و [[ابن اثیر]] نیز همین را گزارش کرده است.<ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۷۴.</ref> در مقابل، گروهی از منابع [[اهل‌سنّت]] [[وفات]] حصین را در سال ۳۰،<ref>تاریخ الصحابه، ص ۷۷ و ۱۴۵.</ref>۳۱،<ref>اسدالغابه، ج ۳، ص ۷۴؛ الکامل، ج ۳، ص ۱۴۶.</ref>۳۲،<ref>الطبقات، ج ۳، ص ۳۹؛ انساب الاشراف، ج ۹، ص ۳۹۰؛ تاریخ الصحابه، ص ۷۷.</ref> و ۳۳ <ref>الکامل، ج ۳، ص ۱۴۶؛ الاصابه، ج ۲، ص ۷۴.</ref> [[هجری]] یعنی پیش از به خلافت رسیدن حضرت علی{{ع}} دانسته‌اند. در این گزارش‌ها وفات حصین را چند ماه پس از [[مرگ]] برادرش [[طفیل]] دانسته‌اند.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[حصین بن حارث (مقاله)|مقاله «حصین بن حارث»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>


==حصین در [[شان نزول]] [[آیات]]==
==حصین در [[شأن نزول]] [[آیات]]==
[[ابن عباس]] دو [[آیه]] از آیات مکی را بر حصین [[تطبیق]] کرده است. [[خدا]] در این آیات، صفات مثبتی را به برخی از [[مؤمنان]] نسبت داده است؛ مانند آرزوی [[قلبی]] تجارتی پرسود با [[خدا]]، [[اقامه نماز]]، [[تلاوت قرآن]]، [[انفاق]] از روزی‌شان در [[نهان]] و آشکار: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ}}<ref>«کسانی که کتاب خداوند را می‌خوانند و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم پنهان و آشکار می‌بخشند، به داد و ستدی امید بسته‌اند که هرگز زیان ندارد» سوره فاطر، آیه ۲۹.</ref>.<ref>الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۲؛ فتح القدیر، ج ۴، ص ۳۵۱؛ اسدالغابه، ج ۲، ص ۷۳.</ref>؛ همچنین این مؤمنان آرزومند [[دیدار]] [[پروردگار]] خویش‌اند و [[اهل]] [[عمل صالح]] و به دور از [[شرک]]: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا}}<ref>«بگو: جز این نیست که من هم بشری چون شمایم (جز اینکه) به من وحی می‌شود که خدای شما خدایی یگانه است؛ پس هر کس به لقای پروردگارش امید دارد باید کاری شایسته کند و در پرستش پروردگارش هیچ کس را شریک نسازد» سوره کهف، آیه ۱۱۰.</ref>.<ref>اسدالغابه، ج ۲، ص ۳۲؛ الاصابه، ج ۲، ص ۷۳ ـ ۷۴.</ref>.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[حصین بن حارث (مقاله)|مقاله «حصین بن حارث»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>
[[ابن عباس]] دو [[آیه]] از آیات مکی را بر حصین [[تطبیق]] کرده است. [[خدا]] در این آیات، صفات مثبتی را به برخی از [[مؤمنان]] نسبت داده است؛ مانند آرزوی [[قلبی]] تجارتی پرسود با [[خدا]]، [[اقامه نماز]]، [[تلاوت قرآن]]، [[انفاق]] از روزی‌شان در [[نهان]] و آشکار: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ}}<ref>«کسانی که کتاب خداوند را می‌خوانند و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم پنهان و آشکار می‌بخشند، به داد و ستدی امید بسته‌اند که هرگز زیان ندارد» سوره فاطر، آیه ۲۹.</ref>.<ref>الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۲؛ فتح القدیر، ج ۴، ص ۳۵۱؛ اسدالغابه، ج ۲، ص ۷۳.</ref>؛ همچنین این مؤمنان آرزومند [[دیدار]] [[پروردگار]] خویش‌اند و [[اهل]] [[عمل صالح]] و به دور از [[شرک]]: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا}}<ref>«بگو: جز این نیست که من هم بشری چون شمایم (جز اینکه) به من وحی می‌شود که خدای شما خدایی یگانه است؛ پس هر کس به لقای پروردگارش امید دارد باید کاری شایسته کند و در پرستش پروردگارش هیچ کس را شریک نسازد» سوره کهف، آیه ۱۱۰.</ref>.<ref>اسدالغابه، ج ۲، ص ۳۲؛ الاصابه، ج ۲، ص ۷۳ ـ ۷۴.</ref>.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[حصین بن حارث (مقاله)|مقاله «حصین بن حارث»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۱.</ref>


۲۱۸٬۴۶۵

ویرایش