دین مسیحیت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ}}<ref>«یا می‌گویید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودی یا مسیحی بودند؛ بگو: شما داناترید یا خداوند؟ و کیست ستمکارتر از کسی که گواهی‌یی را که از خداوند نزد اوست پنهان می‌دارد؟ و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست» سوره بقره، آیه ۱۴۰.</ref>.

#{{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}<ref>«کسانی که به آنان کتاب (آسمانی) داده‌ایم او را می‌شناسند همان‌گونه که فرزندانشان را می‌شناسند؛ و به راستی دسته‌ای از آنان حق را دانسته پنهان می‌دارند» سوره بقره، آیه ۱۴۶.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ}} [[ضمیر]] مفرد {{متن قرآن|يَعْرِفُونَهُ}} راجع به [[پیمبر]] یا [[قبله]] او یا هر دو از جهت ملازمت است: آنها که کتاب را دریافته و بدان رسیده این [[پیمبر]] و احوال و [[اخلاق]] و [[آیین]] او یا [[قبله]] و [[تحول]] و نشانه‌های آن را آن چنان می‌شناسند که منشأ و مولد و احوال و صفات و دوران [[زندگی]] پسران خود را می‌شناسند. [[رجوع]] از خطاب «یعرفونک» به [[غایب]] {{متن قرآن|يَعْرِفُونَهُ}} اشعار بلیغی به [[معرفت]] قبلی آنها دارد - از پیش - که به [[دنیا]] نیامده بود. این [[تشبیه]] بس رسایی است درباره شناسایی صفات و مولد و منشأ و [[دعوت]] و [[قبله]] [[پیمبر]] [[اسلام]] - زیرا [[پدران]] به پسران مورد علاقه خود این‌گونه نزدیک و شناسا هستند - ولی [[فرزندان]] [[پدران]] و همچنین [[برادران]] و دیگر [[خویشاوندان]]، یکدیگر را چنین نمی‌شناسند. {{متن قرآن|وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}} با این‌گونه شناسایی، گروهی به همان انگیزه‌های خلقی، آن [[حق]] را همی می‌پوشانند - با [[علم]] به [[حق]] یا با [[علم]] به این [[کتمان]] - و گروه‌های دیگر را در [[گمراهی]] می‌دارند. با این‌گونه [[علم]] و [[کتمان]]، دیگر گفته‌ها و استنادهای [[اهل کتاب]] چه اعتبار و ارزشی دارد که [[مسلمانان]] بخواهند [[آیین]] و [[پیمبر]] و قبله‌شان را این حق‌پوشان [[دین]] فروش امضاء نمایند<ref>پرتوی از قرآن، ج۲، ص۱۰.</ref>.

#{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان آنان که از کتاب (آسمانی) آنچه را خداوند فرو فرستاده است پنهان می‌دارند و (آن را) به بهای اندک می‌فروشند جز آتش در اندرون خود نمی‌انبارند و روز رستخیز خداوند با آنان سخن نمی‌گوید و آنها را پاکیزه نمی‌گرداند و عذابی دردناک خواهند داشت» سوره بقره، آیه ۱۷۴.</ref> '''نکته''': {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ}} پس از بیان راهنماها و [[شعائر]] خدایی راجع به کتمان‌کنندگان [[بینات]] و [[هدایت]] بود، این [[آیه]] پس از بیان اصول [[حلال و حرام]] [[تغذیه]] راجع به [[کتمان]] [[کتاب ]]-[[احکام]] مکتوب و ضروری – و معاملاتی است که روی آن انجام می‌گیرد. اینها چون وسائط [[ابلاغ]] آیین‌اند باید آن را چنان‌که از جانب [[خدا]] نازل شده اعلام نمایند. پس اگر به [[انگیزه]] هواهای خود که جلب هواهای [[عوام]] و متنفذین است آن را ناگفته بگذارند یا [[تحریف]] نمایند [[کتمان]] کرده‌اند، اینها جز [[رضایت]] [[خدا]] و [[سعادت]] [[خلق]] هر چه از این معامله به‌دست آرند ثمن قلیل - بهای اندک - می‌باشد {{متن قرآن|أُولَئِكَ}} خبر {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ}} و مبین [[راز]] درونی و واقعی آنها است: این بزرگ‌منش‌ها که به عنوان [[دین]] حدود [[حلال و حرام]] را [[کتمان]] می‌نمایند و [[مردم]] را متحیر و [[منحرف]] می‌سازند، چون خود کانون هواها می‌باشند و [[دین]] را حرفه خود و کالای [[زندگی]] ساخته‌اند و با این روش [[انحرافی]] فطرتشان خاموش و درونشان تیره و دوزخی گردید، هر چه در این معامله خطیر بیاندوزند و بخورند مایه ذخیره‌ای و هیزم چنین دوزخی خواهد شد: {{متن قرآن|مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ}} قید و ظرف {{متن قرآن|فِي بُطُونِهِمْ}} و جمع آن چنین [[انبار]] عمیق و درونی و تو در توی دوزخی را می‌نمایاند. {{متن قرآن|وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}} اینها که [[شریعت]] و کتاب نازل شده و [[صعود]] دهنده را [[کتمان]] و دگرگون می‌نمایانند و به خود و هواهای خود می‌گرایند و روی خود و [[خلق]] را از سخن [[خدا]] می‌گردانند، در [[روز قیامت]] که حجاب‌ها و موانع از میان می‌رود، [[خداوند]] با آنها روی سخن ندارد و هر کس روی به سوی [[خدا]] و سخن [[حق]] و خدایی دارد از آ‌نها روی می‌گرداند. و چون قابلیت [[رشد]] و [[تزکیه]] روحیشان تباه گشته، خداوندی که هر مستعدی را [[پاک]] می‌نماید و [[رشد]] می‌دهد آنها را [[تزکیه]] نمی‌نماید و به پستیشان می‌برد<ref>پرتوی از قرآن، ج۲، ص۴۸.</ref>:

#{{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ انْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا}}<ref>«ای اهل کتاب! در دینتان غلوّ نورزید و درباره خداوند جز راستی سخنی بر زبان نیاورید؛ جز این نیست که مسیح عیسی پسر مریم، پیامبر خداوند و «کلمه اوست» که آن را به (دامان) مریم افکند و روحی از اوست پس به خداوند و پیامبرانش ایمان آورید و سخن از (خدای) سه‌گانه سر مکنید، باز ایستید که برایتان بهتر است، بی‌گمان خداوند خدایی یگانه است، پاکاکه اوست از اینکه او را فرزندی باشد، آنچه در آسمان‌ها و زمین است او راست و خداوند (شما را) کارساز، بس» سوره نساء، آیه ۱۷۱.</ref>.